İkinci Kore Cumhuriyeti

İkinci Kore Cumhuriyeti (Korece제2공화국, romanizeJe-i Gonghwaguk; "İkinci Cumhuriyet"), Güney Kore'nin Nisan 1960-Mayıs 1961 yılları arasında hükûmetiydi.

Güney Kore
대한민국
大韓民國

Daehan Minguk
Kore Cumhuriyeti
1960-1961
Millî marş
애국가 (Aegukga)
"Vatanseverlik Şarkısı"
Güney Kore'nin konumu
Güney Kore'nin konumu
Başkent
ve en büyük şehir
Seul
Resmî dil(ler)Korece
DemonimKoreli
HükûmetÜniter parlamenter cumhuriyet
Cumhurbaşkanı 
• 1960-1961
Yun Boseon
Başbakan 
• 1960
Heo Jeong
• 1960-1961
Chang Myon
Yasama organıUlusal Meclis
Danışmanlar Meclisi
Temsilciler Meclisi
Tarihî dönemSoğuk Savaş
19 Nisan 1960
16 Mayıs 1961
Para birimiGüney Kore hwanı
Öncüller
Ardıllar
Birinci Kore Cumhuriyeti
Ulusal Yüksek Yeniden Yapılanma Konseyi

İkinci Cumhuriyet, cumhurbaşkanı Syngman Rhee'ye karşı Nisan Devrimi kitlesel protestoları sırasında kuruldu ve Birinci Cumhuriyet'in yerini aldı.[1] Cumhurbaşkanı Yun Boseon ve başbakan Chang Myon altında iki meclisli bir parlamenter hükûmeti kurdu. İkinci Cumhuriyet, Rhee'nin otoriterliğini ve baskıcılığını sona erdirdi, liberal bir demokrasi oluşturdu[2][3][1] ve daha önce ihmal edilen ekonomiyi geliştirmek için ilk Beş Yıllık Planları formüle etti.[4][5]

İkinci Cumhuriyet, hem yeni hem de Birinci Cumhuriyet'ten miras kalan çok sayıda siyasi, ekonomik ve sosyal sorundan muzdaripti.[4] Sorunların uygun şekilde ele alınmaması, Demokratik Parti içindeki hizip çatışmaları, muhalefet ve aktivist grupların artan faaliyetleriyle birleşince Güney Kore siyasetinde bir çöküşe yol açtığından siyasi istikrarsızlığın artmasına neden oldu. Kuruluşundan 13 ay sonra, Park Chung-hee liderliğindeki 16 Mayıs Darbesi'nde ordu yönetime el koydu. İkinci Cumhuriyet, Ulusal Yüksek Yeniden Yapılanma Konseyi altında geçici bir askerî hükümetle değiştirildi ve yerine Üçüncü Kore Cumhuriyeti kuruldu.

Kısa ömürlü İkinci Cumhuriyet, Kore tarihinde parlamenter sistem altındaki tek hükümetti.

Kaynakça

değiştir
  1. ^ a b Yonhap (2004), s. 270.
  2. ^ Yang (1999), s. 196.
  3. ^ Nahm (1996), ss. 410–412.
  4. ^ a b Nahm (1996), s. 412.
  5. ^ Yonhap (2004), ss. 270–271.

Bibliyografi

değiştir