İsmet (İslam)
İsmet sıfatı İslam inancına göre Muhammed'in ve diğer peygamberlerin ilahi koruma sayesinde günahtan ve yanlıştan uzak olduğunu ifade eder. Bu sıfat, Şiîlerin inancına göre On İki İmam ve Muhammed'in kızı Fatıma Zehra için de geçerlidir. Zeydîler, "İsmet" sıfatını imamlara atfetmeyerek bu noktada diğerlerinden ayrılır.
Öğreti
değiştirİslam'da peygamberlerin günahsız olduğu öğretisi, Halife Ebu Bekir'in Muhammed'in ölümünde sonra yaptığı bir konuşmada, "Allah, Muhammed'i diğer bütün insanlardan üstün kıldı ve onu ahlâkî zayıflıktan muhafaza eyledi" sözüyle neş'et etti.[kaynak belirtilmeli]
Hariciler ve diğer bazı gruplar bu öğretiyi reddetti ve gerekçe olarak da Fetih Suresi'nin ikinci ayetinde geçen bir cümleyi gösterdiler. Bu cümlede Muhammed'e meâlen şöyle denilmektedir: "Öyle ki Allah, senin geçmiş ve gelecek (her) günahını bağışlasın, üzerindeki nimetini tamamlasın ve seni dosdoğru bir yola yöneltsin."
Kur'an'da 13 kez tekrar eden ismet sözcüğünün kökü, hiçbir yerde günahlardan korunduğunu işaret etmemektedir, dolayısıyla bu inancın temeli Kur'an'a dayanmamaktadır.[2] Hadisi şeriflerdede böyle bir öğretiye doğrudan rastlanmamaktadır.
Kaynakça
değiştir- Dabashi, Hamid; Theology of Discontent: The Ideological Foundation of the Islamic Revolution in Iran, 2006, Publisher:Transaction Publishers 11 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ISBN 1412805163
- Encyclopædia Iranica. Center for Iranian Studies, Columbia University. ISBN 1568590504.
- Corbin, Henry (1993 (original French 1964)). History of Islamic Philosophy, Translated by Liadain Sherrard, Philip Sherrard. London; Kegan Paul International in association with Islamic Publications for The Institute of Ismaili Studies. ISBN 0710304161.
- Dabashi, Hamid (2006). Theology of Discontent: The Ideological Foundation of the Islamic Revolution in Iran. Transaction Publishers. ISBN 1412805163.
- Momen, Moojan (1985). An Introduction to Shi'i Islam: The History and Doctrines of Twelve. Yale University Press. ISBN 0300035314.
Dipnotlar
değiştir- ^ Dabashi, Theology of Discontent, p.463
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 7 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2014.