İspirtolu çoğaltıcı

Ruh kopyalayıcı (Kuzey Amerika'da Rexograph veya Ditto makinesi, Birleşik Krallık'ta Banda makinesi, Avustralya'da Gestetner makinesi olarak da anılır), 1923'te Wilhelm Ritzerfeld tarafından icat edilen ve 20. yüzyılın geri kalanında yaygın olarak kullanılan bir baskı yöntemidir. yüzyıl. "Ruh kopyalayıcı" terimi, bu makinelerde "mürekkep" olarak kullanılan çözücülerin ana bileşeni olan alkollere atıfta bulunur.^[1]^[2]^[3] Cihaz, teksir makinesi ile aynı çağda mevcuttu.

İspirtolu çoğaltıcılar, bir asıldan yapılabilecek sınırlı sayıda kopya ve düşük maliyet (ve buna karşılık gelen düşük kalite) nedeniyle, esas olarak okullar, kiliseler, kulüpler ve fanzin üretimi gibi az sayıda çoğaltım yapan diğer küçük kuruluşlar tarafından kullanılıyordu.

Tarih

İspirtolu çoğaltıcı, 1923'te Wilhelm Ritzerfeld tarafından icat edildi. Amerika Birleşik Devletleri'nde ve dünyada en iyi bilinen üretici Ditto Corporation of Illinois idi. Birleşik Krallık'taki ispirtolu çoğaltıcılar çoğunlukla Block & Anderson şirketi için bilgisayar üreticileri Elliott-Automation Ltd'nin bir yan kuruluşu olan Willesden, London NW10'daki Associated Automation Ltd tarafından "Banda" markası altında üretildi. Her iki durumda da ticari marka, ilgili pazarlarda hem çoğaltıcılar hem de süreç için genel bir ad haline geldi.

Çoğaltıcıdan yeni çıkmış sayfaların hafif tatlı aroması, ispirtolu çoğaltıcı çağında okul yaşamının bir özelliğiydi.^[4]

Tasarım

1978'de bir ispirtolu çoğaltma makinesi kullanılarak yayınlanan bir okul gazetesi

1960'lardan elle çalıştırılan ispirtolu çoğaltıcı

Çoğaltıcı, "ispirto asılları" olarak da adlandırılan iki katlı asıllar kullanır. İlk sayfa daktilo edilebilir, çizilebilir veya elle yazılabilir. İkinci tabaka, çeşitli renklendiricilerden birinin emdirilmiş olduğu bir mum tabakası ile kaplanır. İlk sayfaya yazmanın oluşturduğu baskı kuvveti, renkli mumu ikinci sayfadan birinci sayfanın parlak/kaplanmış arka tarafına aktararak bir ayna görüntüsü oluşturur. Bu, geriye doğru konan bir karbon kopya yaprağıyla aynı sonucu verir. Daha sonra iki sayfa ayrılır ve ilk sayfa, arka tarafı dışarı bakacak şekilde makinenin tamburuna bir baskı plakası görevi görecek şekilde sabitlenir.

İlk yaprağın arka yüzüne aktarılan mum mürekkebi içerdiğinden ispirto çoğaltmada ayrı bir mürekkep kullanılmaz. Yazdırılacak kağıt yazıcıda hareket ettikçe solvent, emici bir fitil ile her yaprağa yayılır. Solvent emdirilmiş kağıt, birinci yaprağın arka yüzü ile temas ettiğinde, baskı tamburunun altına girerken kağıda görüntüyü basmak için pigmentli mumu ancak yeterince çözer. Bir usta 40 kadar iyi kopya üretebilir; bundan sonra, renkli mum tükendikçe kopyalar yavaş yavaş soluklaşır.^[5]

Alışılmış mum rengi, iyi bir kontrast sağlayan ucuz, orta derecede dayanıklı bir pigment olan anilin moru (leylak rengi) idi, ancak ana boyalar ayrıca kırmızı, yeşil, mavi ve siyahın yanı sıra bulunması zor turuncu, sarı olarak da üretildi. Ve kahverengi. Siyah hariç tümü pastel tonlarda da mevcut idi: pembe, nane, gök mavisi vb.

İspirtolu çoğaltıcılar, onları karikatüristler arasında popüler yapan tek bir geçişte birden çok rengi basma konusunda yararlı bir yeteneğe sahipti. Mumlu ikinci tabakalar değiştirilerek çok renkli tasarımlar yapılabilir; örneğin, üst sayfa kırmızı mumlu ikinci bir sayfanın üzerine yerleştirilirken bir resmin yalnızca kırmızı kısmında gölgelendirme. Böyle bir şey ancak çoğaltma sıvısının mürekkep değil, berrak bir çözücü olması nedeniyle mümkündü.

Kopyalama sıvısı tipik olarak 50/50 izopropanol ve metanol karışımından oluşuyordu, bunların her ikisi de ucuzdu, miktar olarak kolayca bulunabiliyordu, hızla buharlaşıyordu ve kağıdı buruşturmuyordu.

1938'de^[6] Johan Björksten tarafından saf metil/etil alkolün tutuşabilirliği endişesi olmadan elektrikle çalışan makinelerin kullanılmasına olanak sağlamak için yanmaz bir solvent icat edildi. "%10 triklorofluorometan ve %90 oranında %50 metil alkol, %40 etil alkol, %5 su ve %5 etilen glikol mono-etil eter karışımından oluşan bir bileşim. Bu solvent karışımı rezervuarın kapalı alanında alev almaz ve tamamen havaya maruz kaldığında parlama noktası 38°C'dir. Çözücü karışımı hoş bir kokuya, düşük zehirleyici etkiye sahiptir ve en az trikloroflorometan eklenmeden önceki çoğaltma sıvısı kadar iyi kopyalar verir. Bir alev azaltıcı madde olarak trikloroflorometan'ın yüksek etkinliğinin, kaynama noktasının, yeterince yüksek kaynama ile organik çözücünün yüzeyinde yanıcı olmayan bir buhar filminin oluşmasına neden olacak kadar düşük, yazın sıcağında solventlerce korunacak ölçüde yüksek olmasından kaynaklandığına inanılmaktadır."

Dayanım

İspirto makinesinden çıkan kopyalar, tarihi belge ve sanatsal korumadan sorumlu arşivciler için artık ciddi bir zorluk teşkil ediyor. Bu tür baskılar, ultraviyole ışığa maruz kaldıklarında yavaş yavaş solarak, kalıcı etiketler ve tabelalar için kullanılabilirliklerini sınırlar. Floresan aydınlatma az miktarda ultraviyole ışık yayar. Aynen kopyalar doğrudan güneş ışığına maruz kaldıklarında bir aydan daha kısa bir süre içinde solarak okunamaz hale gelebilir. Sıklıkla kullanılan düşük kaliteli kağıt, işlenmemiş kağıt hamurundaki artık asit nedeniyle sararır ve bozulur. En kötü durumda, eski kopyalar ele alındığında ufalanıp küçük parçacıklara dönüşebilir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Ayrıca bakınız

Hektograf
Çoğaltma işlemlerinin listesi

Kaynakça

^ Surfaces and Coatings Related to Paper and Wood: A Symposium [Held at] State University College of Forestry at Syracuse University. Syracuse University Press. 1967. ss. 357-. GGKEY:ACJZY4RYG8S.
^ Encyclopedia of Modern Everyday Inventions. Greenwood Publishing Group. 2003. ss. 84-. ISBN 978-0-313-31345-5.
^ Reyling (1964). "Duplicating Techniques". Journal of Chemical Documentation. 4 (3): 144-146. doi:10.1021/c160014a005. ISSN 0021-9576.
^ "That ditto high is harder and harder to duplicate". Change of Subject column. Chicago Tribune. 16 Ocak 2007. 26 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2013. '[D]itto,' a word — and a smell — that snaps many of us right back to our youth. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ "The Banda machine for document duplication, mid 20th century". 19 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2022.
^ U.S. 2,254,469, Bjorksten, Johan, "Nonflammable Solvent", September 2, 1941 tarihinde yayımlandı, assigned to Ditto, Incorporated 19 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Ayrıca bakınız

Doss, Milburn Price, (Ed.) (1955). Information Processing Equipment. New York.
Manual of Office Reproduction: Reproduction Processes, Systems Duplicating. Office Publishing Company. 1956. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[MarchessaultSkaar1967-1] Surfaces and Coatings Related to Paper and Wood: A Symposium [Held at] State University College of Forestry at Syracuse University. Syracuse University Press. 1967. ss. 357-. GGKEY:ACJZY4RYG8S.

[ColeBrowning2003-2] Encyclopedia of Modern Everyday Inventions. Greenwood Publishing Group. 2003. ss. 84-. ISBN 978-0-313-31345-5.

[Reyling1964-3] Reyling (1964). "Duplicating Techniques". Journal of Chemical Documentation. 4 (3): 144-146. doi:10.1021/c160014a005. ISSN 0021-9576.

[4] "That ditto high is harder and harder to duplicate". Change of Subject column. Chicago Tribune. 16 Ocak 2007. 26 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2013. '[D]itto,' a word — and a smell — that snaps many of us right back to our youth. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[5] "The Banda machine for document duplication, mid 20th century". 19 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2022.

[AlternateSolvent-6] U.S. 2,254,469, Bjorksten, Johan, "Nonflammable Solvent", September 2, 1941 tarihinde yayımlandı, assigned to Ditto, Incorporated 19 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]