İzlanda'da Kölelik
Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2022) |
Vikingler kıyı şehirlerini kurmaya başladığından beridir kölelik yüzyıllardır İrlanda'da vardı. Ancak 11. yüzyılda Dublin İskandinav-Gal Krallığında zirveye ulaştı.[1]
Tarihi
değiştirGal İrlanda
değiştirBatı Roma İmparatorlunun Düşüşü, Aziz Patrick Gal akıncıları tarafından kaçırılmasıyla Roma Britanyasının istikrarsızlaşması ardından İrlanda Denizi boyunca yaklaşık iki yüz yıl Gal akıncıları insanları kaçırdı ve köleleştirdi.[2]
Brehon Kanunlarında bir klan bölgesinde doğup doğmadığın fark etmeksizin, Senchus Mór [Shanahus More] ve Acaill Kitabı [Ack'ill], "Daer Fuidhir" ("alt köle") bir klana ait olmayan kimseye verilen bir isimdi. Bu özgür olmayanların üç sınıfı arasındaki en düşük olanıydı. Bu sınıf da Saer ve Daer olarak alt bölümlere ayrılmıştı, Daer Fuidhirler kölelere en çok benzeyen sınıftı. Bu en düşük sınıf bile tamamen umutsuz değildi yükselme ve terfi mümkündü ve gerçekten de sürekli çalışma hakimdi. Fuidhirsin takdimi birçok yolla caydırılıyordu ve takdim edildiklerinde ise, suçlu olmayanların esenliğini ve kurtuluşunu kolaylaştırılırdı. Bu nedenle belirli bir sürece göre hiçbir aile kalıcı olarak aynı sınıfta kalmaz kastın ve gelişimin tutuklayacağı bir suç işlemedikleri sürece kademeli olarak bir alt sınıftan yukarı sınıfa geçerlerdi.[3]
Viking Çağı
değiştir9 ile 12. yüzyıl arasında özellikle Viking/Norse-Gael Dublin köleliğin artmasına neden olan köle ticareti merkeziydi.[4] 870'de çoğunlukla Olaf the White ve Ivar the Boneless liderliğinde İskoçya'daki Strathclyde Krallığının başkenti olan Dumbarton Kalesi(Alt Clut)'nin surlarına pusu kuruldu ve ertesi yıl Dublin köle pazarlarına bölgenin halkının çoğunu götürülmüştür.
Vikingler İlk İskandinav Dublini', 841'de kurduklarında köle pazarlarınıda kurmaya başladılar köleleri İzlanda ve İspanya'ya[5] kadar uzak ülkelerin yanı sıra Anadolu[6] ve Gallerin nüfusun %40'ını oluşturduğu İzlanda[7] kadar uzak yerlere İrlandalıları gönderdirler. 875'te İzlanda'daki İrlandalı köleleri Roma İmparatorluğunun sonlanmasından beridir,Hjörleifr Hróðmarsson'nın köleleri onu öldürüp Vestmannaeyjar.[kaynak belirtilmeli]'e kaçtığı, Avrupa'nın en büyük köle isyanını başlattılar. Neredeyse tüm köle akınları Leinster ve güneydoğudaki Ulster'de olurken güney ve batıda da benzer olaylar yaşanıyordu ancak yalnızca Aran adasındaki Hebrides akını kayıt edilmişti.[8]
Kölelik 11. yüzyıl boyunca İzlanda boyunca yaygın hale geldi çünkü Batı Avrupa'da Dublin en büyük köle pazarı haline geldi.[9] Tedarikin ana kaynağı İrlanda'nın iç bölgesindeki Galler ve İskoçyaydı. 1080'de Fatih William'ın İngiliz ve Gal kıyılarını birleştirmesi ile İrlandalı köleliği azaldı ve İngiltere Krallığı 1102'de köleliği yasakladığında ciddi bir darbe aldı.[10] Hiberno-Normanlarının köleliği feodaliteye çevirmesinin ardından köle ticareti 1169'dan sonra İrlanda'nın Norman fethini onaylamak için kullanıldı.[11] 1171'de Armagh konseyi İrlanda'daki köleleştirilmiş tüm İngiliz erkek ve kadınlarını özgür bıraktı.[12] Armagh Konseyi Kararıyla İngilizlerin çocuklarını köle olarak sattığı açığa çıktı. "Çünkü şimdiye kadar tüm krallıkları boyunca halklarının ortak zararına olan İngiliz halkı, oğullarını ve akrabalarını İrlanda'da satmaya, çocuklarını herhangi bir ihtiyaç veya yoksunluk çekmemek için köle olarak satışa sunmaya alışmıştı."[13]
Atlantik köle ticareti
değiştirİrlanda nüfusunun bazı kesimleri, 1660 ve 1815 yılları arasında Siyahi Afrikalı kölelerdeki Atlantik köle ticaretiyle uğraştı.[14][15] Kütüphaneci Liam Hogan[16] İrlandalı tüccarların dolaylı olarak çoğunlukla yardımcı olarak nasıl kâr ettiklerini anlattı.
Daha doğrudan etkilerde örneğin William Ronan Kraliyet Afrika Şirketi için çalıştı ve 1687 ile 1697 yılları arasında dünyanın en büyük köle pazarlarından birini işleten Gold Coasttaki (modern Ghana) Cape Coast Kalesindeki tüccarlar komitesinin başkanı oldu.[17] İrlanda asıllı bir Fransız ve Nantesmerkezli tanınmış bir Jacobiteolan Antoine Walsh, köle ticaretinden elde ettiği servetini 1745 Jacobite ayaklanmasını finanse etmek için kullandı.[18] Jamaican tesisinde gözetimci olarak on yedi yıl çalışan Benjamin McMahon daha sonrasında bir köle karşıtı oldu ve deneyimleri hakkında yazdı.[19] Tralee doğumlu İrlandalı David Tuohy, Liverpool'a göç etti ve köle ticaretini de içeren ticari faaliyetlerini yönetmek için şehre yerleşmeden önce köle gemilerinde kaptan oldu.[20] Felix Doran(1708-1776) İrlandalı bir Katolikti, İrlanda'da doğdu ve Liverpool'a taşındı ve burada köle ticaretinden çok zengin oldu ve en az 69 köle yolculuğunu finanse etti.[21]
Bazı Karayip Adaları, önemli İrlanda topluluklarına sahiptir; bir zamanlar İrlanda'nın sahip olduğu ve işlettiği Montserrat gibi, Köle gücüne bağımlı olan Şeker tesislerine ev sahipliği yapar.[22]
Tanınmış ABD Sivil Haklar savunucusu Jesse Jackson, Güney Carolina'daki İrlandalı bir sömürge sahibinin soyundan geldiğini kabul ediyor.[23] ABD Senatörü Mitch McConnell'in İrlandalı köle sahibi büyük büyük büyükbabası, 2020 Amerika Birleşik Devleti başkanlık seçimi kampanyası sırasında onun tarafından büyütüldü.[24]
UCL Legacies of British Slavery veri tabanı, Britanya İmparatorluğu'nda Yasal Köleliğin kaldırılması üzerine Britanya Hükûmeti tarafından tazmin edilen İrlandalı Köle sahiplerini belirler.[25]
Günümüz
değiştirABD Dışişleri Bakanlığı, 2018'de İrlanda'yı "insan ticaretinin ortadan kaldırılması için asgari standartları karşılamadığı" için eleştirdi; modern kölelik ve zorla çalıştırma türleri arasında fuhuş, trol balıkçılığı ve ev hizmeti bulunur.[26][27]
Ayrıca bakınız
değiştir- Britanya'da Kölelik
- İrlandalı sözleşmeli hizmetçiler
- İrlandalı köleler efsanesi
Kaynakça
değiştir- ^ Dickson, David (2014). Dublin: The Making of a Capital City. Harvard University Press. s. 10. ISBN 9780674744448. 10 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2019.
- ^ Medieval Ireland (2005): An Encyclopedia 10 Temmuz 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ed. Sean Duffy, 2017, Taylor & Francis, 1351666177, 9781351666176
- ^ "Ginnell, Laurence, (1854–17 April 1923), MP N Westmeath, 1906–18, Westmeath Co., since 1918; Barrister, Middle Temple, 1893 and also of King's Inns, Dublin, 1906", Who Was Who, Oxford University Press, 1 Aralık 2007, doi:10.1093/ww/9780199540884.013.u196920
- ^ The Historical encyclopedia of world slavery, Volume 1; Volume 7 By Junius P. Rodriguez ABC-CLIO, 1997
- ^ "The Slave Market of Dublin". 23 Nisan 2013. 26 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Medieval Irish merchants traded in slaves in Tunisia and Iceland". 2 Ağustos 2016. 5 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "The Viking slave trade: entrepreneurs or heathen slavers?". 5 Mart 2013. 1 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Archived copy" (PDF). static.sdu.dk. 18 Ocak 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2022.
- ^ "Archived copy" (PDF). static.sdu.dk. 18 Ocak 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2022.
- ^ "Archived copy" (PDF). static.sdu.dk. 18 Ocak 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2022.
- ^ Rodgers, N. (31 Ocak 2007). Ireland, Slavery and Anti-Slavery: 1612-1865. Springer. ISBN 9780230625228. 10 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2022 – Google Books vasıtasıyla.
- ^ "Internet History Sourcebooks Project". 10 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Internet History Sourcebooks Project". sourcebooks.fordham.edu. 10 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2020.
- ^ O'Shea, Joe. "Read Me: The Irish have not always been the victims of history". TheJournal.ie (İngilizce). 30 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2022.
- ^ "Search | Legacies of British Slavery". www.ucl.ac.uk. 2 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2022.
- ^ "Liam Hogan – Humanities Commons" (İngilizce). 14 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2020.
- ^ O'Shea, Joe (4 Ekim 2012). Murder, Mutiny & Mayhem: The Blackest-Hearted Villains from Irish History. The O'Brien Press. ISBN 9781847175311. 10 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2022 – Google Books vasıtasıyla.
- ^ "The Irish and the Atlantic slave trade". 28 Şubat 2013. 22 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Higman, B. W. (20 Mart 1995). Slave Population and Economy in Jamaica, 1807-1834. Press, University of the West Indies. ISBN 9789766400088. 10 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2022 – Google Books vasıtasıyla.
- ^ "The Tuohy papers". British Online Archives. 19 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Richardson, David (2007). Liverpool and Transatlantic Slavery. Birleşik Krallık: Liverpool University Press. ISBN 978-1-84631-066-9.
- ^ Siggins, Lorna. "The Caribbean Irish: the other Emerald Isle". The Irish Times (İngilizce). 16 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2022.
- ^ Bruns, Roger (2005). Jesse Jackson. ISBN 9780313331381. 10 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2022.
- ^ "McConnell likens himself to Obama: 'We both are the descendants of slave owners'". NBC News (İngilizce). 9 Temmuz 2019. 9 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2022.
- ^ "Maps | Legacies of British Slavery". www.ucl.ac.uk. 2 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2022.
- ^ Pollak, Sorcha. "State criticised by US over inaction on modern slavery". The Irish Times. 23 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Hennessy, Michelle. "'A wake-up call': There are 800 people living in modern slavery in Ireland". TheJournal.ie. 6 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.