1813 Alman Seferi
Alman seferi (Almanca: Befreiungskriege, 'Kurtuluş Savaşları' 1813'te yapıldı. Aralarında Avusturya ve Prusya'nın yanı sıra Rusya ve İsveç'in de bulunduğu Altıncı Koalisyon üyeleri, Almanya'da, Fransız İmparatoru Napolyon, mareşalleri ve diğer Alman devletlerinin çoğunun ittifakı olan Ren Konfederasyonu ordularının ve Birinci Fransız İmparatorluğu'nun egemenliğine son verdi.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.gif){kind=small}
Napolyon'un Grande Armée'sinin 1812 Rusya seferindeki yıkıcı yenilgisinden sonra, Grande Armée'nin Alman yardımcı birliklerinin (Hilfskorps) komutanı general Johann Yorck, 30 Aralık 1812'de Tauroggen Konvansiyonu aracılığıyla Ruslarla ateşkes ilan etti. Bu, ertesi yıl Alman Seferinin patlak vermesinde belirleyici faktördü. Fransa ile Altıncı Koalisyon arasındaki bahar harekatı, yaz ateşkesi (Pläswitz Ateşkesi) ile sonuçsuz bir şekilde sona erdi. 1813 yazında ateşkes döneminde geliştirilen Trachenberg Planı aracılığıyla Prusya, Rusya ve İsveç bakanları Napolyon'a karşı tek bir müttefik strateji izleme konusunda anlaştılar. Ateşkesin sona ermesinin ardından Avusturya sonunda koalisyonun yanında yer aldı ve Napolyon'un Avusturya ve Rusya ile ayrı anlaşmalar yapma umutlarını boşa çıkardı. Koalisyon artık açık bir sayısal üstünlüğe sahipti ve Dresden Muharebesi gibi daha önceki aksiliklere rağmen sonunda Napolyon'un ana kuvvetlerine karşı bunu sağladılar. Müttefik stratejisinin doruk noktası, Ekim 1813'te Napolyon'un kesin bir yenilgisiyle sonuçlanan Leipzig Muharebesiydi. Ren Konfederasyonu, eski üye devletlerinin çoğunun koalisyona katılmasıyla savaşın ardından dağıldı ve Napolyon'un Almanya üzerindeki hakimiyeti kırıldı. Yeni bir strateji üzerinde anlaşmaya varılan bir gecikmenin ardından, 1814'ün başlarında koalisyon, Wellington Dükü'nün İngiliz ordusunun İspanya'dan kuzeye, güney Fransa'ya doğru yürüyüşüyle aynı zamana denk gelecek şekilde Fransa'yı işgal etti. Napolyon tahttan çekilmek zorunda kaldı ve XVIII. Louis Fransız tahtına geçti. Savaş, Mayıs 1814'te imzalanan Paris Antlaşması'yla resmen sona erdi.
Arkaplan
değiştir1806'dan beri Johann Philipp Palm, Johann Gottlieb Fichte, Ernst Moritz Arndt, Friedrich Ludwig Jahn ve Theodor Körner gibi yazarlar ve entelektüeller, Almanya'nın büyük bir kısmının Fransız işgalini eleştiriyorlardı. Almanya'nın hanedan prenslerine sınırlama getirilmesini, Prusyalılar ve Avusturyalılar da dahil olmak üzere tüm Almanların Fransızları kovmak için ortak bir çaba göstermelerini savundular. 1810'dan itibaren Arndt ve Jahn, Prusya toplumunun üst düzey isimlerinden defalarca böyle bir ayaklanma hazırlamalarını istedi. Jahn, Alman Birliği'ni kendisi örgütledi ve Lützow Özgür Birlikleri'nin kuruluşuna büyük katkı sağladı. Bu öncüler, hem silahlı kuvvetlerde görev yaparak hem de yazılarıyla koalisyonu destekleyerek Almanya'daki düşmanlıkların patlak vermesinde yer aldılar.
Alman Seferi'nden önce bile, Almanya'yı işgal eden Fransız birliklerine karşı ayaklanmalar olmuştu; bunlar 1806'dan itibaren Hessen'de ve 1809'da Tirol İsyanı sırasında patlak vermişti. Bu ayaklanmalar aynı yıl Hessen ayaklanmasının başlatıcısı ve başkomutanı Wilhelm von Dörnberg ve Binbaşı Ferdinand von Schill döneminde yoğunlaştı.
Not listesi
değiştirKaynakça
değiştir- ^ a b c Maude 1908, s. 156.
- ^ Maude 1908, s. 149.
- ^ a b Maude 1908, s. 148.
- ^ a b Bodart 1916, s. 46.
Kaynakça
değiştir- Maude, Frederic Natusch (1908). The Leipzig Campaign, 1813. Londra: Swan Sonnenschein.
- Bu madde artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Napoleonic Campaigns". Encyclopædia Britannica (11. bas.). Cambridge University Press.
