3+Share
3+ veya 3 Plus olarak da bilinen 3+Share, 3Com'un öncü dosya ve baskı paylaşım ürünüydü. 1980'lerin başında tanıtılan 3+Share, 1980'ler boyunca ağ sunucusu işinde Novell'in NetWare'i ile rekabet halindeydi. 1990'da ortak Microsoft -3Com LAN Manager ile değiştirildi, ancak 3Com 1991'de sunucu pazarından çıktı.[1][2]
| Protokol yığını | Amaç | LAN | |
|---|---|---|---|
| Geliştirici(ler) | 3Com | ||
| giriiş | 1987 | ||
| Dayalı | XNS | ||
| OSI katmanı | 3 ile 6 arasında | ||
| Donanım | Ethernet, diğerleri | ||
Tarih
değiştir1984'te Microsoft, tek görevli MS-DOS'un üzerinde çalışan çok görevli ağ sunucuları oluşturmak için bir iskelet olan MS-Net'i duyurdu. MS-Net, yalnızca dosya ve baskı paylaşımı için temel hizmetleri uyguladı ve IBM'in NetBIOS'u biçimindeki sanal bir sistem lehine gerçek ağ protokolü yığınını dışarıda bıraktı. 3Com gibi satıcılar, MS-Net sistemini lisansladı ve ardından eksiksiz bir sunucu sistemi uygulamak için aygıt sürücülerini ve protokol yığınının diğer kısımlarını ekledi.
3+Share durumunda, 3Com ağ çözümlerini 3Com'un CEO'su Robert Metcalfe'nin tasarımına yardımcı olduğu yeni ufuklar açan Xerox Ağ Sistemlerine (XNS) dayandırdı. XNS, ağ protokolünün yanı sıra, Metcalf'ın tasarımına da yardımcı olduğu, üzerinde çalıştığı temel Ethernet donanımına bağlantılar sağladı. Ayrıca MS-Net'in sunucularını, MS-Net istemci yazılımının kurulu olduğu herhangi bir MS-DOS bilgisayarından erişilebilen EtherShare ve EtherPrint protokollerini üretecek şekilde değiştirdiler.
Dahili olarak, 3+Share bir ağ yığını, dosya ve yazıcı sunucusu modülleri, disk önbelleğe alma, kullanıcı yönetimi ve daha fazlasını içeriyordu ve bunların tümü DOS bellek alanı içinde aynı anda çalışıyordu. PC bellek haritasıyla sınırlı olmadıkları için, 3+Share bir megabayt kadar düz belleği destekleyebilir ve x86 PC'nin 640 kByte engelini aşabilir. Bu, o zamanlar için büyük miktarda RAM idi.
Daha sonra, ağ adreslerini insan tarafından okunabilir adlarla eşleyen ve kullanıcıların "3. kat yazıcı" gibi dizeleri arayarak aygıtları aramasına olanak tanıyan XNS Ad Hizmeti'ni eklediler. Ad hizmetleri, MS-Net'te IBM tarafından oluşturulan NetBIOS'un bir parçasıydı, ancak Microsoft bu komutları sunucunun dışında bırakmıştı ve 3+ gibi 3. taraf uygulamalarının bu tür hizmetleri tekrar eklemesi yaygındı. Bununla ilgili önemli bir sorun, ad hizmeti girişlerinin departman veya kurumsal dağıtımlar arasında senkronize edilememesiydi.
3Com kısa süre sonra 3+Share ile 3Server adı verilen özel sunucu donanımı ile ortaklık kurdu. Bu, ağa bağlı ilk depolama sistemi olarak görülebilecek bir kombinasyondur.
3Com ve Microsoft, 1990'da tanıtılan bir ürün olan 3+Share'in halefi olarak LAN Manager 2.0'ı ortaklaşa geliştirdi. 3Com yakında LAN Manager ürününü teslim ederek ağ yazılımı pazarına olan ilgisini kaybetti ve fikri mülkiyeti 1991'de Microsoft'a verildi. Bu çalışma, Microsoft ve IBM'in bugün hala kullanılan Sunucu İleti Bloğu protokolüne dahil edildi.
Teknik ayrıntılar
değiştir3+Share istemci sürücüleri, LAN Manager için karşılık gelen sürücülerden daha az bellek kullanır.
3+Share, istemcinin güvenlik düzeyi erişiminin istemcinin RAM'inde depolandığı ilkel bir güvenlik mekanizması kullanır. Sadece bir baytı değiştirerek, tüm sistemin tam kontrolü elde edilecektir. Güvenlik açığı, ürün piyasaya çıktığı sırada üretici tarafından biliniyordu, ancak düzeltilmedi.
İstemci yardımcı programlarından bazıları:
- 3File (3F. EXE) - Dosya paylaşımını yönetme
- 3Name (3N. EXE) - Ad alanını yönetme
- 3Mail (3M. EXE) - E-posta yönetimi
- 3NetConnect - Yönlendirme işlevselliği sağlama
- 3Print (3S. EXE) - Baskı hizmetlerini yönetme
Kaynakça
değiştir- ^ Brown (14 Ocak 1991). "3Com bows out of LAN software mart". Network World. 8 (2). Erişim tarihi: 27 Ekim 2018.
- ^ Shore (12 Nisan 2004). "The 3Com saga". 28 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2018.