Ackermann direksiyon geometrisi

Ackermann direksiyon geometrisi, farklı yarıçapların çevrelerini takip etmeye ihtiyaç duyan bir dönüşün içindeki ve dışındaki tekerleklerin, problemini çözmek için tasarlanmış, bir otomobilin veya başka bir aracın direksiyonundaki bağlantıların geometrik bir düzenlemesidir.

Ackermann geometrisi

1817'de Münih'teki Alman araba üreticisi Georg Lankensperger tarafından icat edildi, daha sonra 1818'de İngiltere'deki acentesi Rudolph Ackermann (1764-1834) tarafından atlı arabalar için patentlendi.

Ackermann geometrisinin amacı, bir eğri etrafındaki yolu takip ederken, lastiklerin yanlara kaymasını önlemektir.[1] Bunun geometrik çözümü, tüm tekerleklerin akslarının ortak bir orta noktaya sahip daire yarıçapları olarak düzenlenmesidir. Arka tekerlekler sabitlendiğinden, bu orta nokta arka akstan uzatılmış bir hat üzerinde olmalıdır. Bu hattaki ön tekerleklerin eksenlerinin de kesişmesi, yönlendirme sırasında, iç tekerleğin dış tekerlekten daha büyük bir açıyla döndürülmesini gerektirir.[1]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ a b Norris, William (1906). "Steering". Modern Steam Road Wagons. Longmans. ss. 63-67. 

Dış bağlantılar

değiştir

Şablon:Güç aktarım