Adnan Çoker
Adnan Çoker (20 Ekim 1927, İstanbul - 22 Ağustos 2022, İstanbul), Türk ressam ve akademisyen.
| Adnan Çoker | |
|---|---|
 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | 20 Ekim 1927 İstanbul |
| Ölüm | 22 Ağustos 2022 (94 yaşında) İstanbul |
| Uyruk |  Türk |
| Alanı | Soyut geometrik resim |
| Sanat eğitimi | İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi'nden mezun |
Yaşamı
değiştir1927 yılında İstanbul Süleymaniye'de doğdu. 1934-39 Samatya Hacı Kadın İlkokulu'nda, 1939-42 Davutpaşa Ortaokulu'nda, 1942 Afyon Lisesi'nin Orta kısmında 1 yıl okudu. 1944-45 Güzel Sanatlar Akademisi, Galeri eğitiminde Şefik Bursalı'nın öğrencisi oldu. 1945-51 Zeki Kocamemi Atölyesi'nde 6 yıl çalıştı. 2 Temmuz 1951'de Güzel Sanatlar Akademisi, Yüksek Resim Bölümü'nü bitirdi. Avrupa konkurunu kazanarak 29 Aralık 1955'te devlet bursu ile Paris'e gitti. 1960 Mart ayında, Batı'daki öğrenimini tamamlayarak yurda döndü. Güzel Sanatlar Akademisi Resim Bölümü asistanı oldu. 1963'te A. Gürman, Sarkis, Devrim Erbil ve Tülay Tura ile "Mavi Grup"u kurdu. 1964'te, Fransız bursu ile ikinci kez Paris'e gitti. W. Hayter Atölyesi'nde gravür, Goetz Atölyesi'nde boya etüdlerini sürdürürken 'Siyah Fon'lu Resimler'e başladı. 1969 yılında, Devlet Güzel Sanatlar Akademisi'nde, doçent unvanını aldı. 1976'da, Güzel Sanatlar Akademisi, Resim Bölümü profesörlüğüne, 1977'de İstanbul Resim ve Heykel Müzesi Müdürlüğü'ne atandı. 1979'da, İstanbul Resim ve Heykel Müzesi Müdürlüğü'nden istifa etti. 1983'te Mimar Sinan Üniversitesi (MSÜ), Güzel Sanatlar Fakültesi, Resim Bölümü Başkanlığı'na getirildi. 1985'te MSÜ, Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü Başkanlığı'ndan istifa etti.[1][2]
Birçok kurum ve özel koleksiyonda yapıtları bulunan Çoker 22 Ağustos 2022 tarihinde öldü.[3] Vefatı üzerine 24 Ağustos 2022'de Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi'nde tören düzenlendi.[4] Törenin ardından Şakirin Camii'nde kılınan cenaze namazının ardından Karacaahmet Mezarlığı'na defnedildi.[5]
Sanatı
değiştirÇoker, soyut-minimal çalışmalarında, yüzey-mekan, düzlem-espas gibi temel kavramları sorgular, “Mimari-Çerçeveleme- Anıtsallık”, “Denge” ve “Geometri” unsurları irdeler. Resimlerinde “Kalıp-Biçim” ya da “Asılı Biçim” olarak nitelendirdiği biçimler, siyah üzerinde soyut bir mekânsal boyut içinde asılı gibi durur.[6] Osmanlı ve Selçuklu anıtsal mimarlığının, iç uzamı dış dünyaya açan sivri kemerli kapı ve pencere motifinden yola çıkılarak oluşturulan uyum, sanatçının deyimiyle bir “kalıp biçim”e dayanır. Yani geometrik ve alışılmış biçimcilikten ayrılır.[7][8]
Kişisel sergiler
değiştir
|
|
Ödüller
değiştir- 1951 İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi "Kore" yarışması Resim 1. Ödülü
- 1961 İstanbul Sanat Festivali Resim ve Heykel Sergisi, Resim 1. Ödülü
- 1962 23. Devlet Resim ve Heykel Sergisi Resim 1. Ödülü
- 1973 7. DYO Resim Sergisi, Başarı Ödülü
- 1976 Uluslararası 11. İskenderiye Bienali Resim 2. Ödülü
- 1981 Türkiye İş Bankası Büyük Ödülü, Sanat alanı Resim dalında, "Yarım Küreler" ile
- 1982 Ev Dekorasyonu Dergisi Onur Ödülü
- 1990 III. Uluslararası Asya-Avrupa Sanat Bienali, "Dostluk ve Barış Sanat Ödülü"
- 1994 Sedat Simavi Vakfı Görsel Sanatlar Ödülü'nü reddetti.
Kaynakça
değiştir- ^ Çağdaşlar Güzel Sanatlar Akademisi 51 Mezunları. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. 2006. ss. 219-226. ISBN 975-458-696-9.
- ^ "Adnan Çoker". Adnan Çoker. Erişim tarihi: 11 Ocak 2019.[ölü/kırık bağlantı]
- ^ "Adnan Çoker hayatını kaybetti". 23 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2022.
- ^ "Adnan Çoker'e veda…". Sözcü. 24 Ağustos 2022. 24 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2022.
- ^ "Prof. Dr. Adnan Çoker son yolculuğuna uğurlandı". Cumhuriyet. 24 Ağustos 2022. 24 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2022.
- ^ Özsezgin, Kaya (1994). Türk Plastik Sanatçıları. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. s. 107. ISBN 975-363-331-9.
- ^ "Adnan Çoker". İstanbul Sanat Evi. 11 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2019.
- ^ "Yaşarken anıtlaşmış bir efsane: Adnan Çoker". Hürriyet. 11 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2019.