Alfonso Ferrero La Marmora
Alfonso Ferrero La Marmora (İtalyanca telaffuz: [alˈfɔnso la ˈmarmora]); 18 Kasım 1804 - 5 Ocak 1878) İtalyan general ve devlet adamıydı. Ağabeyleri arasında asker ve doğa bilimci Alberto della Marmora ve İtalyan ordusunun şu anda Bersaglieri olarak adlandırılan kolunun kurucusu Alessandro Ferrero La Marmora bulunmaktadır.
| Alfonso Ferrero La Marmora | |
|---|---|
| |
| 6. İtalya Başbakanı | |
| Görev süresi 28 Eylül 1864 - 20 Haziran 1866 | |
| Yerine geldiği | Marco Minghetti |
| Yerine gelen | Bettino Ricasoli |
| Sardinya Başbakanı | |
| Görev süresi 19 Temmuz 1859 - 21 Ocak 1860 | |
| Yerine geldiği | Camillo Benso |
| Yerine gelen | Cavour kontu |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 18 Kasım 1804 Turin, Fransız İmparatorluğu |
| Ölüm | 5 Ocak 1878 (73 yaşında) Floransa, İtalya Krallığı |
| Milliyeti | İtalyan |
| Partisi | Tarihsel Sağ (it) |
| Askerî Hizmeti | |
|---|---|
| Bağlılığı |  Sardinya İtalya |
| Branşı |  İtalyan Kraliyet Ordusu |
| Hizmet yılları | 1823–1866 |
| Çatışma/savaşları | Birinci İtalyan Bağımsızlık Savaşı Kırım Savaşı İkinci İtalyan Bağımsızlık Savaşı Eşkıyalık Üçüncü İtalyan Bağımsızlık Savaşı |
Hayatı
değiştir
Torino'da doğdu, 1823'te Sardunya ordusuna girdi ve Mart 1848'de yüzbaşı rütbesindeyken Peschiera kuşatmasında üstün başarı göstererek binbaşı rütbesini aldı. 5 Ağustos 1848'de Sardunyalı Carlo Alberto'yu Milano'daki devrimci çetenin elinden kurtardı ve Ekim ayında generalliğe terfi ederek Savaş Bakanı olarak atandı. 1849'da Cenova isyanını bastırdıktan sonra, Kasım 1849'da tekrar savaş bakanlığı görevini üstlendi ve Kırım Savaşı dönemi hariç (Sivastopol Kuşatması ve Çernaya Nehri Muharebesi), 1859'a kadar bu görevi sürdürdü.[1]
Avusturya'ya karşı 1859'da yapılan savaşa katıldı ve aynı yılın Temmuz ayında Cavour'un yerine başbakan oldu. 1860'ta İtalya Krallığı'nın tanınmasını sağlamak üzere Berlin ve Saint Petersburg'a gönderildi ve daha sonra Eylül 1864'te Marco Minghetti'nin yerine başbakan olana kadar Milano valiliği ve Napoli'de kraliyet teğmenliği görevlerinde bulundu. Bu sıfatla, Eylül Konvansiyonu'nun kapsamını, İtalya için Roma'ya sahip olma gibi millî isteklerle tam hareket özgürlüğü talep ettiği bir nota ile değiştirdi; bu belge, Emilio Visconti Venosta'nın 1870'te Roma'nın İtalyan işgalini haklı çıkarırken yararlandığı bir belgedir.[1]
Nisan 1866'da La Marmora, Avusturya-Macaristan'a karşı Prusya ile bir ittifak imzaladı ve Haziran ayında Üçüncü İtalyan Bağımsızlık Savaşı'nın patlak vermesi üzerine İtalyan Mincio Ordusu'nun komutasını üstlendi.[1] İtalyan üstünlüğüne rağmen 23 Haziran'da gerçekleşen Custoza Muharebesi'ndeki yenilgiden büyük ölçüde sorumlu tutulmaktadır.[2] Kendi arkadaşları hatta diğer yüksek rütbeli generaller tarafından ihanetle, Prusyalılar tarafından da ikiyüzlülükle suçlanınca, kendini savunma amaçlı "Un po' più di luce sugli eventi dell'anno 1866 ("1866'daki olaylara daha fazla ışık tutmak")" başlıklı bir dizi reddiye yayınladı (1873); ancak belge, Almanya'nın devlet sırlarını açık ettiği gerekçesiyle suçlanmasına neden oldu.[1]
1867'de Fransızların Roma'ya harekâtını engellemek üzere Paris'e gönderildi ve 1870'te Roma'nın İtalyanlar tarafından işgalinden sonra yeni başkentin kraliyet teğmenliğine atandı. 5 Ocak 1878'de Floransa'da hayatını kaybetti.[1]
Eserleri
değiştir- Un episodio di risorgimento italiano (1875) "(İtalyan Risorgimento'sundan bir kesit)"
- Il segreto di stato nel governo costituzionale (1877) "(Meşruti yönetimde devlet gizliliği)".
Kaynakça
değiştir- ^ a b c d e Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "La Marmora, Alfonso Ferrero". Encyclopædia Britannica. 16 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 102. This cites G. Massani, Il generale Alfonso La Marmora (Milan, 1880)
- ^ Quirico, Domenico. "I piemontesi". Generali (İtalyanca). Mondadori.
