Amiodaron

bir dizi düzensiz kalp atışı türünü tedavi etmek ve önlemek için kullanılan antiaritmik ilaç

Amiodaron, çeşitli kardiyak ritim bozukluklarını tedavi etmek ve önlemek için kullanılan bir antiaritmik ilaçtır.[1] Buna ventriküler taşikardi (VT), ventriküler fibrilasyon (VF) ve geniş kompleks taşikardinin yanı sıra atriyal fibrilasyon ve paroksismal supraventriküler taşikardi dahildir.[1] Bununla birlikte, kalp durmasıyla ilgili kanıtlar zayıftır.[2] Ağız yoluyla, damardan veya kemik içinden verilebilir.[1] Ağız yoluyla kullanıldığında, etkilerin başlaması birkaç hafta sürebilir.[1]

Yaygın yan etkiler arasında yorgunluk hissi, titreme, mide bulantısı ve kabızlık bulunur.[1] Amiodaron ciddi yan etkilere sahip olabileceğinden, esas olarak yalnızca önemli ventriküler aritmiler için önerilir.[1] Ciddi yan etkiler arasında interstisyel pnömoni, karaciğer sorunları, kalp aritmileri, görme sorunları, tiroid sorunları ve akciğer toksisitesi yer alır.[1] Hamilelik veya emzirme döneminde alınırsa fetüste sorunlara neden olabilir.[1] Sınıf III antiaritmik bir ilaçtır.[1] Kısmen, bir kalp hücresinin tekrar kasılabilmesi için geçen süreyi artırarak çalışır.[1]

Amiodaron ilk olarak 1961'de yapılmış ve 1962'de kalple ilgili olduğuna inanılan göğüs ağrısı için tıbbi kullanıma girmiştir.[3] 1967 yılında yan etkilerden dolayı piyasadan çekilmiştir.[4] 1974 yılında aritmilere faydalı olduğu bulunarak tekrar kullanıma sunulmuştur.[4] Dünya Sağlık Örgütü'nün Temel İlaçlar Listesi'nde yer almaktadır.[5] Jenerik ilaç olarak mevcuttur.[1]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ a b c d e f g h i j k "Amiodarone Hydrochloride". The American Society of Health-System Pharmacists. 19 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2016. 
  2. ^ Ali (1 Eylül 2018). "Effectiveness of antiarrhythmic drugs for shockable cardiac arrest: A systematic review" (PDF). Resuscitation. 132: 63-72. doi:10.1016/j.resuscitation.2018.08.025. PMID 30179691. 5 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 27 Şubat 2022. 
  3. ^ Analytical Profiles of Drug Substances and Excipients (İngilizce). Academic Press. 1992. s. 4. ISBN 9780080861159. 8 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  4. ^ a b Analogue-based Drug Discovery (İngilizce). John Wiley & Sons. 2005. s. 12. ISBN 9783527607495. 8 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. Cenevre: World Health Organization. 2019. WHO/MVP/EMP/IAU/2019.06. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO. 

Dış bağlantılar

değiştir
  • "Amiodarone". Drug Information Portal. U.S. National Library of Medicine. 19 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi.