Bask milliyetçiliği, Baskların millet olduğunu ileri süren ve Bask kültürel birliğini savunan bir milliyetçilik türüdür.^[1] Son yıllarda, Bask milliyetçiliği, ayrılıkçı hareketler ile sıkı sıkıya bağlanmıştır.^[1]

Bask milliyetçiliği, 2 devlet içerisinde 3 farklı bölgeyi kapsar (İspanya'da Bask özerk toplulukları ve Navarra, Fransa'da İparralde). Tüm Bask bölgelerinin siyasi birleşmesinden yana olduğundan doğası gereği irredantisttir.

Tarihçe

Fueros ve Carlizm

Bask milliyetçiliğinin kökleri Carlizm'de ve 1839 ve 1876 yasaları uyarınca İspanyol Bask eyaletleri ile İspanya tacı arasındaki Ancien Régime ilişkisinin kaybında yatmaktadır. Bu dönemde, fueros yanlısı hareketin gerici ve liberal markası, Madrid'deki liberal veya muhafazakar hükûmetlerin merkezileştirici baskılarına karşı fueros sisteminin ve bölgesel özerkliğin sürdürülmesi için büyük çaba göstermiştir. İspanyol hükûmeti, Üçüncü Carlist Savaşı'ndan sonra fueroları bastırmıştır.

Fueros, Bask topraklarında ve Pirenelerde geçerli olan geleneksel kanundan çıkarılan yerel karar verme ve adalet sistemi olarak adlandırılmıştır. İlk olarak, Navarre Krallığı'nda kaydedilmiştir ve Yüksek Orta Çağ boyunca Batı Bask topraklarında da tüzük sistemini doğrulamıştır. Kastilya'nın Gipuzkoa, Álava ve Durango'yu (1200) fethinin ardından, fueros Kastilya kralları tarafından kısmen onaylanmış ve Bask bölgelerinin taç ile siyasi bağlarıyla ilgili meselelerle ilgilenen Bask hukuk sisteminin bir parçası olarak hareket etmiştir. Fueros, Basklara İspanya'da kendi vergi ve siyasi statüleriyle ayrı bir konum garanti etmiştir. Kapsamı geniş olmakla birlikte, içerdiği ayrıcalıklar, birçoğu gönüllü olmasına rağmen, Baskların Kastilya ordusuna doğrudan levee tabi olmaması için yola çıkılmıştır.

Sabino Arana

Yerli Bask kurumları ve yasaları, Üçüncü Carlist Savaşı'ndan sonra (Bask bağlamında İkinci olarak adlandırılır) 1876'da kaldırılmış ve yerini Bask Ekonomik Anlaşmaları almıştır. Diğer İspanyol bölgeleriyle tesviye süreci Baskları tedirgin etmiştir. Sabino Arana'nın görüşlerine göre, Biscayan (ve Bask) kişiliği, Madrid'deki merkeziyetçi otoriteler tarafından desteklenen özel bir İspanyol ulusu fikriyle seyreltiliyordu. Arana, Bask bayrağı ikurriña'nın (1895) ortak tasarımcısı ve Sabino'nun ölümünden (1903) sonra önemli bir milliyetçi figür olan kardeşi Luis'ten ilham alınmıştır.

Arana, yalnızca Bask kişiliğinin tehlikede olduğunu değil, aynı zamanda okul veya idarenin aksine, kilise ya da İsa Cemiyeti gibi kilise ya da cemaat üyeleriyle hâlâ sık sık Baskça konuşan eski dini kurumlarının da tehlikede olduğunu hissettirmiştir. Sabino, Katolikliği Bask kişiliği için bir tür sığınak olarak nitelendirmiştir. Bu, Arana'nın Bizkaya por su independencia (1892) manifestosu etrafında kümelenen ve benzer görüşlere sahip diğer kişiliklerle bir çekişme noktası haline gelmiştir. Daha sonra sanayici ve önde gelen Bask milliyetçisi Ramon de la Sota, Sabino'nun Katoliklik pozisyonlarını ulusal meseleye içkin olarak reddetmiştir.

1893'te, İspanyol hükûmetinin Carlist Savaşlarını (1841, 1876) sona erdiren antlaşmaların bazı temellerini ihlal etmesine karşı Navarre'da Gamazada halk ayaklanması patlak vermiştir. Arana, bölgeye seyahat ederek ve katılarak Navarrese salgınını hevesle desteklemiştir. Navarre'deki yaygın protesto Biscay'da dayanışmayı ateşlemiştir. 1893'te Gernika'da fueros yanlısı kişiliklerin katıldığı bir destek toplantısından sonra, Arana liderliğindeki bir grup açıkça İspanya'yı mevcut durumdan sorumlu tuttu ve ardından bir İspanyol bayrağını ateşe vermiştir. Sanrocada adı verilen bu isyan, siyasi Bask milliyetçiliğinin başlangıcı olarak kabul edilmektedir.

1895'te Bask Milliyetçi Partisi Arana çevresinde kuruldu (İspanyolca kısaltmasıyla PNV, Baskça'da EAJ). Milliyetçiliği Biscay'a odaklanmaktan Bask bölgelerinin geri kalanına kaydı. Arana'nın programı şu şekilde belirlenmiştir:

Basklar kendi tarihi ve kültürü olan bir milleti temsil eder. Bu millet, ırk, dil ve kendi siyasi sisteminden (foruak) oluşur. Euzkadi'nin özgürlüğü [Sabıno Arana tarafından Bask Ülkesine atıfta bulunmak için yaratılan] Fransa ve esas olarak, La hariç olmak üzere eski Navarre Krallığı da dahil olmak üzere farklı Bask topraklarına zorla boyun eğdiren İspanya tarafından yok edilmiştir. Rioja'nın yanı sıra Lapurdi ve Zuberoa. Ülkenin bağımsız olmamasının bir sonucu olarak, ülkede son ifadesini Bask Geleneksel Kanunlarının ve kendi kurumsal sisteminin bastırılması, Fransa ve İspanya'ya ekonomik boyun eğmesi ve ortadan kalkması ile ortaya çıkan siyasi bir umutsuzluk vardır. kimlik belirtileri. Bütün bu sorunların çözümü, Fransa ve İspanya ile siyasi bağları kopararak bağımsızlığı yeniden tesis etmek ve kendi egemenliğine sahip bir Bask devleti inşa etmektir.

19. yüzyılın sonunda, Arana, ilk geçmişi olan Carlistlerden açıkça farklıydı. Görüşlerine, Bask ırkının saflığı ve diğer İspanyollara karşı iddia edilen ahlaki üstünlüğü (Modern Çağ İspanya'sının limpieza de sangre sisteminin bir türevi) ve diğerlerinin kitlesel göçüne karşı derin muhalefet üzerine odaklanan bir ideoloji ile eşlik etti. İspanyollar Bask Ülkesine. Göç, İngiltere'ye cevher ihracatı ile ilgili imalat patlaması ve fueros'un kaybolmasıyla ortak arazilerin ve sömürülerin (madenlerin) özelleştirilmesinden sonra başlamıştı.

Arana, Küba'nın bağımsızlığını desteklediği için hapishanedeyken eski ilkelerinden vazgeçtiği tartışmalı bir manifesto yayınladıktan ve Bask liderinin ABD başkanı Theodore Roosevelt'i Küba'ya verdiği destekten dolayı tebrik etmesinden sadece aylar sonra 1903'te öldü. Bu belgenin niteliği hala tartışmaya tabidir. Luis Arana, Bask Milliyetçi Partisi'nin dizginlerini eline aldı.

20. yüzyılın başlarında, Bask milliyetçiliği, Biscay ve Gipuzkoa'daki tarımsal Carlistleri birleştirmek için Bilbao'daki bir meraklı (anadili Baskça olmayanlar) çekirdeğinden gelişti. Seminal Bask milliyetçiliğinin tohumları, Gamazada'nın (1893-1894) sıcağında erkenden (Aranzadi, Irujo, Agirre, vb.) Navarre ve Álava'da da çiçek açtı.

Modern Tarih

Hareket, kültürel ve atletik dernekler kisvesi altında Miguel Primo de Rivera'nın diktatörlüğünü büyük problemler olmadan atlattı. Bask Milliyetçi Partisi 20'li yılların başında bölündü ve Comunión Nacionalista Vasca kuruldu. Bask milliyetçileri, İkinci İspanyol Cumhuriyeti'nin gelişiyle (1931) ittifaklar değişmeye başlasa da, Bask milliyetçileri, Katolik Kilisesi'ni, Bask vilayetlerinin çoğunda sol din karşıtlığına karşı bir engel olarak desteklemek için Carlism ile ittifak kurdular.

İkinci İspanya Cumhuriyeti'nin başlangıcında, küçük bir grup laik Bask milliyetçisi, EAE-ANV'nin tohumlarını ekerken, PNV gelenekçi Katolikliğine sarıldı. Bununla birlikte, Carlist bir hizbin 1932'de Bask tüzüğünü destekleyememesi ve Cumhuriyet karşıtı söylemlerinin radikalleşmesi, Bask milliyetçilerini Cumhuriyetçi ve sol partilerle yeni ittifaklara açtı ve yavaş yavaş bir tür Hristiyan-Demokrat pozisyonuna geçti. solla uzlaşmaktır.

1936'da Hristiyan-Demokrat PNV'nin ana kısmı, İspanya İç Savaşı'nda İkinci İspanya Cumhuriyeti'nin yanında yer aldı. Özerklik vaadi ideolojik farklılıklardan, özellikle de dini konulardan daha değerliydi ve PNV yasal cumhuriyet hükûmetini desteklemeye karar verdi. Intxorta'da (Biscay-Gipuzkoa sınırı) aşırı sağ askeri isyancıları durdurduktan sonra, Ekim 1936'da özerklik sağlandı. José Antonio Agirre'nin (PNV) Lehendakari (başkan) olduğu ve PNV ve diğer cumhuriyetçi partiler (çoğunlukla solcu İspanyol partileri).

Ancak, 1937'de, savaşın hemen hemen yarısında, o zaman Otonom Bask Hükûmeti'nin kontrolü altındaki Bask birlikleri, Santoña'da Bask kilisesi ve Vatikan tarafından yürütülen bir eylemde General Franco'nun İtalyan müttefiklerine teslim oldu. Bask ağır sanayisine ve ekonomisine dokunulmadan bırakıldı.

İspanya'daki birçok solcu için, Bask birliklerinin Santoña'da (Santander) teslim olması, Santoña'nın İhaneti olarak bilinir. Milliyetçi Bask askerlerinin çoğu, kuzey cephesinin geri kalanında Frankocu orduya katıldıkları takdirde affedildi. Bask milliyetçileri boyun eğdi, yeraltına gitti veya hapse gönderildi ve hareketin siyasi liderleri kaçtı. Küçük gruplar Amerika, Fransa ve Benelüks'e kaçtı, bunlardan sadece bir azınlık yetmişli yılların sonlarında veya öncesinde İspanya'da demokrasinin yeniden tesis edilmesinden sonra geri dönmüştür.

İkinci Dünya Savaşı sırasında, sürgündeki PNV hükûmeti Müttefiklere katılmaya çalıştı ve Amerika'nın tanınmasını ve desteğini kazanmak için New York'a yerleşti, ancak savaş bittikten kısa bir süre sonra Franco, Soğuk Savaş bağlamında bir Amerikan müttefiki oldu ve PNV'den mahrum kalmıştır.

Bask milliyetçisi örgütler

"İspanya'da değil Bask Ülkesi'ndesin" Bilbao'da bir lamba direği üzerindeki yazı Bask milliyetçiliğine bir örnektir. Etiket, Bask Dayanışması gençlik kolu Gazte Abertzaleak'ın internet sitesinin adresini de içermektedir.

Amaiur, 2011 yılında genel seçimler için kurulan siyasi koalisyon
Aralar, sol siyasi parti
Askatasuna, ETA mahkûmları destekçisi
Bask Dayanışması, sosyal demokrat siyasi parti
Batasuna, sol siyasi parti, ETA'nın siyasi kanadını temsil ettiği gerekçesiyle İspanya'da yasadışı.
Batzarre
Bildu, 2011'de kurulan siyasi koalisyon
Comunión Nacionalista Vasca, eski siyasi parti
ELA-STV, sendika
Enbata
ETA, genellikle İspanya Bask Bölgesi'nde faaliyet gösteren ayrılıkçı silahlı örgüt.
Euskadiko Ezkerra, eski bir sol siyasi parti.
Euskal Ezkerra, Euskadiko Ezkerra'dan ayrılan bir siyasi grup
Eusko Abertzale Ekintza, sol siyasi parti
ESAIT, farklı spor branşlarında Bask ulusal takımları destekçisi
Gazte Abertzaleak, Bask Dayanışması'nın gençlik kolu
Gestoras pro-Amnistía, ETA mahkûmları destekçisi
Herria 2000 Eliza, Katolik hareket
Ikasle Abertzaleak, Bask milliyetçisi öğrenciler birliği
Iparretarrak, Bask Ülkesi Fransız kesiminde silahlı faaliyet gösteren gizli örgüt.
Irrintzi, Fransız Bask Ülkesi'nde silahlı örgüt.
Jagi-Jagi, eski bir dergi
LAB, sol sendika
Nafarroa Bai, Navarra'da siyasi parti
Partido Nacionalista Vasco, Hristiyan demokrat parti.
Segi, Batasuna gençlik kolu
Sortu, siyasi parti
Udalbiltza, şehir meclis üyeleri kurulu
Zutik, sol siyasi parti

Kaynakça

^ ^a ^b Breuilly, John (2013). The Oxford handbook of the history of nationalism (1. bas.). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0198768203.

Siyaset ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

[MilliyetçilikTarihi-1] Breuilly, John (2013). The Oxford handbook of the history of nationalism (1. bas.). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0198768203.

[1]