Birinci Polonya Ordusu

Birinci Polonya Ordusu (veya Berling Ordusu), Polonya Patriots Birliği'nin yoğun olarak taşrada yaşayan, defalarca başka yerlere nakledilen, kaçan ya da sürülen köylüler arasında yaptığı propaganda ile oluşturulmuş ordudur. 1944 yılında oluşturulmuş olan ordunun çoğunluğu Kızıl Ordu'nun Belarus Cephesi ile birlikte batıya doğru ilerledi.

Birinci Polonya Ordusu ve
Berling Ordusu
Kuruluş1944–1945
Lider(ler)Zygmunt Berling
Merkez(ler)Polonya
İdeolojiKomünizm
Büyüklük70.000–440,000
MüttefiklerSovyetler Birliği
Rakip(ler)Almanya
Ardıl
Polonya Halk Ordusu

Polonya'nın özgürleştirilmesi

değiştir

Polonya Ordusu, Polonya'ya doğru yapılan harekatlarda önemli bir payı vardı. Lublin'den Brest'e, Varşova'dan Pozan'a, Vorpommern'den Kuzey Polonya'ya kadar birçok yeri Kızıl Ordu ile birlikte özgürleştirdi. Polonya'ya girildiğinde orduya katılım hızlıca arttı. Özellikle de Polonya'da komünist direniş örgütü Armia Ludowa, bu katılımın liderliğini yaptı. 1945 yılına gelindiğinde ordunun bünyesinde 440.000 kişi vardı.

Polonya'daki anti-komünist hareket

değiştir

Polonya yeraltı devletindeki birçok kişi Almanlar'a karşı mücadele ettikten sonra dağıldı. Ancak Polonya'nın özgürleşmesinden hemen ardından 500 binden fazla direnişçiden 80 bine yakını anti-komünist direniş için ayaklanma kararı aldı. 1944 yılında başlayan ayaklanma 1947 yılına kadar devam etti. Ayaklanmanın 1944 ve 1945 yıllarında bu olaya Berling Ordusu müdahale etti.

Berlin Savaşı

değiştir

Batıya doğru ilerleyiş Mayıs 1945 yılına kadar yani savaşın sonunu belirleyen Berlin Muharebesi'ne kadar devam etti. Bu savaşın zaferle sonuçlanmasında Polonyalılar önemli bir rol oynadı. Berlin'e giren Polonyalı sayısı 74.000 kişidir. Bu sayı 1. Belarus Cephesnin yüzde 7.5'ne tekabul ediyordu. Bu savaşta 10.400 Polonyalı öldü. Güneydeki Polonya Ordusu ise Prag Taarruzu'nda bulundu.

Savaştan sonra

değiştir

22 Ağustos 1945 yılında ordu dağıltıldı.[1] Bu orduda bulunanlar Polonya Halk Cumhuriyeti'nin resmi ordusunu kurdu.[2]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Grzelak, p. 311
  2. ^ Grzelak, pp. 311-312