Canan Arın
Mevhibe Canan Arın (d. 1942, Ankara), Türk avukat ve aktivist.
Canan Arın | |
|---|---|
.jpg) | |
| Doğum | 1942 Ankara |
| Meslek | Avukat, aktivist |
| Tanınma nedeni | Kadın hakları ve Kadına yönelik şiddet konusunda çalışmaları |
1990 yılında kurulan Türkiye'nin ilk bağımsız kadın sığınmaevi Mor Çatı'nın ve 2007'de kurulan İstanbul Barosu Kadın Hakları Uygulama Merkezi kurucularındandır. Kadın hakları alanında kırk yılı aşkın süredir yaptığı çalışmalarla tanınır. Kadına yönelik şiddet konusunda çalışmaları ile Türkiye'de feminist külliyatın oluşmasına katkıda bulunmuştur.
Yaşamı
değiştir1942 yılında Ankara'da doğdu. İstanbul Kız Lisesi'ni bitirdi.[1] İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni bitirdi.[2] 1970-1975 yılları arasında Londra Ekonomi Okulu'nda anayasa hukuku üzerine çalıştı.[3] 1976 yılında Türkiye'ye dönerek avukatlık yapmaya başladı.
1980'de Türkiye'de başlayan ikinci dalga Kadın Hareketi içinde etkin rol aldı. 1990'da Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfı, 1997'de Kadın Adayları Destekleme ve Eğitme Derneği (KA.DER)'in kuruluşunda Şirin Tekeli ile birlikte çalıştı. 1998'de İstanbul Barosu Kadın Hakları Uygulama Merkezi'nin kuruluşunda görev aldı.[2]
1994-1997 yılları arasında Avrupa Konseyi'nin Kadın Erkek Eşitliği Kadına Yönelik Şiddet Uzmanlar Kurulunda bulundu. Birleşmiş Milletler'in 1995'te Pekin'de yapılan Dördüncü Dünya Kadın Konferansı'nda ve 2000'de New York'ta yapılan Pekin+5 BM Özel Oturumunda resmi delegasyonda yer aldı. 2003-2004 yıllarında Türk Ceza Kanunu Kadın Platformu'nun çekirdek kadrosunda, 2005 yılında yine Birleşmiş Milletler'deki Kadına Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Yok Edilmesi Sözleşmesi (CEDAW) toplantısında hükûmet dışı kuruluşlar adına gölge rapor veren grup içinde yer aldı.
Arın, 2008 yılından bu yana insan hakları konusunda çalışan ve toplumsal etkide bulunan hukukçuları ödüllendiren Bruno Leoni Enstitüsü tarafından 2018 yılında "Hukuk Ödülü"'ne,[4] 2020'de ise kadınların şiddetin olmadığı ve geleceklerini kendilerinin belirleyebileceği bir hayata sahip olmaları için verdiği mücadele nedeniyle Heinrich Böll Vakfı tarafından 10. Anne Klein Kadın Ödülü'ne layık görüldü.[5] 2021 yılında, kadın hakları mücadelesini "ısrarla, tarafsız, siyasi kutuplaşmalardan bağımsız, bilimsel çalışmalara ve verilere dayanarak, hukuk çerçevesinde sürdürmesi"ne işaret edilerek kendisine Hrant Dink Ödülü verildi.[6]
Ödülleri
değiştir- 2018- Bruno Leoni Enstitüsü Hukuk Ödülü
- 2020- Heinrich Böll Vakfı 10. Anne Klein Kadın Ödülü
- 2021- Hrant Dink Ödülleri
Yayınları
değiştir- Bağır! Herkes Duysun, 1988 (Banu Paker, Canan Arın, Gülnur Savran ile birlikte)
- Sıcak Yuva Masalı: Aile İçi Şiddet ve Cinsel Taciz, 1996 (Pınar İlkkaracan ve Leyla Gülçür ile birlikte)
- Yeni Medeni Kanunun Yaşamımıza Getireceği Değişiklikler, 2003
- Turkish Civil and Penal Code Reforms from a Gender Perspective: The Success of Two Nationwide Campaigns, 2005 (Ela Anıl, Ayşe Berktay ile birlikte)
- Namus Cinayetleri/Töre Değil Ataerki, 2010 (Safiye Vardarlı, Hamdi Tamer İnal, İnci Beşpınar, Belkıs Kümbetoğlu ile birlikte)
Dış bağlantılar
değiştir- Arın'ın 2021 Hrant Dink Ödülleri konuşması 17 Eylül 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Kaynakça
değiştir- ^ Karakaş, Burcu. "Canan Arın: "Yaşamımın özetini tavsiye ediyorum"". Heinrich Böll Stiftung Derneği Türkiye Temsilciliği 9 Aralık 2020,. 9 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2021.
- ^ a b https://www.istekadinlar.com/canan-arin-kimdir-biyografi,904.html[ölü/kırık bağlantı]
- ^ Köse, Hilal. "Feminist avukat Canan Arın: Mesele güçse ayı da erkekten güçlü". Cumhuriyet gazetesi, 1 Aralık 2018. 22 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2021.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 29 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2021.
- ^ "Canan Arın: En güçlü muhalefeti kadınlar yapıyor". Bianet - Bagimsiz Iletisim Agi. 7 Mart 2021. 6 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2021.
- ^ "2021 yılı ödül sahibi Canan Arın". Hrant Dink Vakfı. 11 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2021.