Cantacasin

Yunan tarihçi

Theodore Spandounès ya da Cantacasin (YunancaΘεόδωρος Σπανδούνης, İtalyancaTeodoro Spandugino), Osmanlı fethinden kaçan ve İtalya'nın Venedik şehrine yerleşen, asil Bizans soyundan gelen bir Yunan tarihçisiydi.

Theodore Spandounès
Theodoro Spandoni
Ölüm1538'den sonra
Diğer ad(lar)ıCantacasin
MeslekYazar/tarihçi

Ailesi ve kökeni

değiştir

Theodore Spandounès muhtemelen Matthew Spandounes ve Eudokia Kantakuzene'nin oğlu olarak Venedik'te dünyaya geldi.[1] Cantacasin lakabı annesinin mensup bulunduğu, Bizans'ın bir imparator (VI. İoannis [1347-1355]) çıkaran ünlü Kantakuzenos (Kantakuzene) ailesinden gelmektedir.[2]

Yaşamı

değiştir

Rum kökenli bir İtalyan olduğu tahmin edilen Cantacasin, gençliğinde Osmanlıların kontrolündeki Makedonya'da akrabalarının yanında kaldı ve Osmanlı'nın başkenti Konstantinopolis'i ziyaret ederek onların tarihi ve kültürü hakkında bilgi edindi. Daha sonraki yaşamında peş peşe Papalara danışman olarak hizmet etti ve defalarca Osmanlılara karşı yeni bir Haçlı Seferi'nin düzenlenmesi için teklifte bulundu. Başlıca eseri, Osmanlı Devleti'nin kökenleri ve o zamana kadar olan tarihi üzerine İtalyanca dil tarihidir ve ilk versiyonu 1509'da İtalyanca olarak yayınlanmış ve kısa süre sonra Fransızcaya çevrilmiştir. Spandounès'in üzerinde çalışmasıyla son versiyonu 1538'de ortaya çıktı. Çalışma dağınık bir halde ve hatalar içermesine karşın, bilgi zenginliği için tarihsel bir kaynak olarak son derece değerli olarak kabul edilmektedir. İstanbul'un Fethi'nden (1453) sonraki dönemlerde ticaretle uğraşmak için Konstantinapolis'e yerleşen kardeşi Alessandro 1499'da Venedik Cumhuriyeti ile Osmanlı Devleti arasında savaş çıkınca gözaltına alındı ve mallarına el kondu. Alessandro bu arada üzüntüsünden öldü. Spandounès 1502'de kardeşinin mallarını almak üzere geldi ve daha sonra Venedik'e giderek ticaret ile uğraştı. Cantacasin'in 1538'den sonra doksan yaşlarında iken öldüğü tahmin edilmektedir.[2]

Eserleri

değiştir
  • Petit traicté de l'origine des Turcqz

Kaynakça

değiştir
Özel
  1. ^ Nicol 1997, s. ix.
  2. ^ a b Eyice 1993, s. 155.
Genel