Coluccio Salutati
Coluccio Salutati (d. 16 Şubat 1331 – ö. 4 Mayıs 1406), İtalyan hümanist, edip ve Rönesans Floransa'sının en önemli politik ve kültürel figürlerdendir.
| Coluccio Salutati | |
|---|---|
 | |
| Tam adı | Coluccio Salutati |
| Doğumu | Lino Coluccio Salutati 13 Şubat 1331 Stignano, Buggiano, Toscane |
| Ölümü | 4 Mayıs 1406 (75 yaşında) Floransa, Floransa Cumhuriyeti |
Etkilendikleri | |
Etkiledikleri | |
İlk yılları
değiştirSalutati Buggiano'nun yakın küçük bir komün (ilçe) olan Stignano'da doğdu. Bologna'da eğitimini gördükten sonra ailesi Floransa Cumhuriyeti'nin bir bölgesi haline gelen Buggiano'ya geri döndü. Bologno'da noterlik yaptı[1] ve Boccaccio ve Francesco Nelli ile de tanışma fırsatı bularak edebiyat üzerine çalışmalarını sürdürdü. Floransalı bilginlere gönderdiği Latince mektuplarla Çiçero'ya benzetildi. 1367 yılında Papalık devleti'nde Todi'ye şansölye olarak görev yapmaya başladı. Papanın katipi Francesco Bruni Coluccio Salutati'yi Avignon'dan yeni dönmüş Papa V. Urbanus'un papalık mahkemesinde yaver olarak çalışması için Roma'ya götürdü. 1370 yılında papalık mahkemesi ile olan bağlantılarıyla Lucca'nın Tuscan şehrine şansölye oldu.
Kültürel katkıları
değiştirColuccio'nun kültürel anlamda başarıları belki de politik başarılarından daha büyüktür. Yetenekli bir yazar ve hatip olan Coluccio klasik ve antik geleneğe ağırlık vermiş ve Virgil ve Çiçero'nun Latincesi'ne dayanan güçlü bir nesir üslubu geliştirmiştir. Salutati "Ben her zaman inanmışımdır ki antikiteyi sadece onu yeniden üretmek için değil, yeni bir şey üretmek için de taklit etmeliyim" der. Bu bağlamda kendisinin hümanist felsefesi beslendiği hümanist kuşağın antikite görüşünden daha geniş ve kapsamlıdır.
Maddi gücünün büyük bir kısmını 800 kitaptan oluşan bir koleksiyon için harcamıştır. Ayrıca antik el yazmalarını izleyerek bu alanda önemli keşifler yapmıştır. Bunlardan biri de Orta Çağ yönetici tipini baştan aşağı sarsan bir eser olan Çiçero'nun Epistulae ad familiares isimli eseridir. Coluccio ayrıca tarih alanında da önemli çalışmalar yapmış, Floransa'nın kökeninin Roma İmparatorluğu değil Roma Cumhuriyeti olduğunu öne sürmüştür. Hayatı boyunca özellikle pagan literatürü başta olmak üzere seküler literatür üzerine yaptığı çalışmalar Roma Katolik Kilisesi tarafından engellenmeye çalışılmıştır. Ayrıca Coluccio Kilise'nin yetkilileri ile pagan literatürünün esasları üzerine teolojik tartışmalar yürüterek Kilise'nin pagan literatürü ve seküler literatür üzerine sahip olduğu görüşleri değiştirmeyi amaçlamıştır.
Gian Francesco Poggio Bracciolini, Niccolò Niccoli, Leonardo Bruni ve Pier Paolo Vergerio gibi genç hümanistler yetiştirmiş ve onlara yön göstermiştir.
Ayrıca 1397'de Bizans bilgini Manuel Chrysoloras'ı Roma İmparatorluğu'nun yıkılışından beri ilk defa Yunanca üzerinde ders vermek için Floransa'ya getirmiştir. Boethius'tan sonra az sayıda Batılı Yunanca konuşabiliyor ve okuyabiliyordu. Birçok Antik Yunanca bilim ve felsefe eserinin Latince çevirisi de bulunmuyordu. Salutati'nin zamanında Aristotales'in bazı Latince metinleri Avrupa'ya İspanya ve Sicilya üzerinden ulaştı. Lakin bu metinler doğrudan Yunanca yerine Arapçadan çevrildi. Chrysoloras'ı Floransa'ya getirerek Salutati bazı bilginlerin Aristotales ve Platon'a ait eserlerini orijinal Antik Yunanca dilinde okumasını sağlamıştır.
Kaynakça
değiştir- ^ Hıristiyanlık Tarihi. Philip McNair. Yeni Yaşam Yayınları. 1977. s. 357 ISBN 975-8318-86-1.
https://en.wikipedia.org/wiki/Coluccio_Salutati 31 Ocak 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.