Dansgaard-Oeschger etkinliği

Dansgaard-Oeschger olayları (genellikle kısaltılmış D – O olayları), son buzul döneminde 25 kez meydana gelen hızlı iklim dalgalanmalarıdır. Bazı bilim adamları, olayların yarı periyodik olarak meydana geldiğini ve tekrarlama süresinin 1.470 yılın katları olduğunu söylüyor; ancak bu tartışılıyor. Holosen sırasında karşılaştırılabilir iklim döngüsü, Bağ olayları olarak adlandırılır.

Son 140.000 yılda dört buz çekirdeğinden elde edilen sıcaklık göstergesi, kuzey yarımkürede D-O etkisinin daha büyük olduğunu açıkça gösteriyor.

Dansgaard - Oeschger olayları (genellikle kısaltılmış D – O olayları )

Kanıt

Dansgaard-Oeschger olaylarının en iyi kanıtı, Grönland buz çekirdeklerinde kalır ve bunlar yalnızca son buzullararası dönemin, Eemian buzullararası dönemin sonuna kadar gider. Antarktika çekirdeklerinden elde edilen buz çekirdeği kanıtı, Dansgaard-Oeschger olaylarının, iki yarım kürenin, Bi-polar Tahterevalli'nin ikliminin birleşmesi yoluyla sözde Antarktika İzotop Maxima ile ilişkili olduğunu göstermektedir. Bu ilişki önceki buzullar için de geçerliyse, Antarktika verileri D-O olaylarının önceki buzul dönemlerinde de mevcut olduğunu gösteriyor. Ne yazık ki, Grönland'daki mevcut buz çekirdeği kayıtları yalnızca son en son buzul dönemine kadar uzanıyor, bu nedenle Grönland buzundan daha erken buzul dönemlerinde D-O olaylarının doğrudan kanıtı mevcut değil. Bununla birlikte, Stephen Barker ve meslektaşlarının çalışması, mevcut Grönland rekorunun Antarktika buz çekirdeği kaydı türetilerek yeniden oluşturulabileceğini göstermiştir. Bu, yaklaşık milyon yıllık Antarktika buz çekirdeği rekorunun türetilmesi yoluyla daha eski bir Grönland rekorunun yeniden inşasına izin verir.

Etki

Kuzey Yarımküre'de, tipik olarak on yıllar içinde, her biri daha uzun bir süre boyunca kademeli olarak soğumayı izleyen hızlı ısınma olayları şeklini alırlar. Örneğin, yaklaşık 11.500 yıl önce, Grönland buz tabakasındaki ortalama yıllık sıcaklıklar, beş yıllık üç adımda 40 yılda yaklaşık 8 °C arttı (bkz. Stewart, bölüm 13), burada 5 °C'lik bir değişiklik 30-40 yaş üzeri daha yaygındır.

Heinrich olayları yalnızca D-O ısınmalarından hemen önceki soğuk dönemlerde meydana gelir ve bazılarının D-O döngülerinin olaylara neden olabileceğini veya en azından zamanlamalarını kısıtlayabileceğini öne sürmelerine neden olur.

Bir D-O olayının seyri hızlı bir ısınma ve ardından birkaç yüz yıl süren soğuk bir dönem görür. Bu soğuk dönem, Kuzey Atlas Okyanusu boyunca daha da güneye yüzen buzla birlikte kutup cephesinde bir genişleme görüyor.

Nedenleri

Çekirdekler arasında tekrar üretilebilirliği gösteren 40 kyr BP'ye yakın bir yakın plan

Bu olayların zamanlaması ve genliğinin arkasındaki süreçler (buz çekirdeklerinde kaydedildiği şekliyle) hala belirsizdir. Güney Yarımküre'deki model, yavaş ısınma ve çok daha küçük sıcaklık dalgalanmalarıyla farklıdır. Gerçekten de, Vostok buz çekirdeği Grönland çekirdeklerinden önce delinmiş ve Dansgaard-Oeschger olaylarının varlığı Grönland (GRIP / GISP2) çekirdekleri yapılana kadar geniş çapta tanınmamıştı; Bundan sonra, bu olayların bir şekilde "gözden kaçıp kaçırılmadığını" görmek için Vostok çekirdeğinde bir miktar yeniden inceleme yapıldı. [doğrulama gerekli]

Olaylar, belki de tatlı su veya yağmur tarafından tetiklenen Kuzey Atlas Okyanusu dolaşımındaki değişiklikleri yansıtıyor gibi görünüyor.

Olaylar, güneş kuvvetlerinin artmasından veya dünya sisteminin içindeki bir nedenden kaynaklanıyor olabilir - ya çok fazla kütle biriktiren buz tabakalarının "aşırı arındırma" döngüsü, Heinrich olayları için öne sürüldüğü gibi dengesiz hale gelebilir ya da bir salınım olabilir. derin okyanus akıntılarında (Maslin ve diğerleri, 2001, s25).

Daha yakın zamanlarda, bu olaylar buz tabakalarının ve atmosferdeki karbondioksitin boyutundaki değişikliklere atfedildi. İlki, kuzey yarımküre batı rüzgarlarını, körfez akıntısını ve deniz-buz sistemlerini değiştirerek Atlas Okyanusu dolaşımının gücünü belirler. İkincisi, Orta Amerika boyunca havzalar arası atmosferik tatlı su taşımacılığını modüle ederek Kuzey Atlantik'teki tatlı su bütçesini ve dolayısıyla dolaşımı değiştirir. Ayrıca, buz hacmi ve atmosferik CO2 ile ilişkili, geç Pleistosen'de ara buzul koşulları altında D-O tipi olayların oluşumunu açıklayan bir AMOC bistabilite penceresinin (ani iklim değişiklikleri için 'tatlı nokta') varlığını öne sürüyorlar.

Nasıl Meydana Geldi?

DO olaylarının izleri sedimanlarda ve dünya okyanuslarının paleo-kanografik kayıtlarında yaygın olarak görülmektedir. En güçlü göstergeler izlerin sık sık Grönland buz çekirdeklerinde kaydedilen desene ani ılıklıklar ve kademeli soğutma 6, 7 ile benzeyen Kuzey Atlantik ve İskandinav denizleridir. Soğuk geçişlerin başında, konveksiyon durdu veya ciddi şekilde azaldı.Sonuç, kuzeye doğru ılık suyun taşınmasında ve Kuzey Atlantik'in ani soğutulmasında çok düşük sıcaklıklara düşmesi ve Güney Atlantik ısınması oldu. Yıldızlararası başlangıcında yenilenen konveksiyon ters etki yarattı. Grönland ve Antarktika buz çekirdeklerindeki sıcaklık dalgalanmaları arasındaki faz dışı ilişki, ılıklığın kuzeyde daha erken başlamış gibi göründüğü için genellikle çift kutuplu tahterevalli veya “güneydeki kurşun” olarak adlandırılır. Her ne kadar son çalışmalar gerçek sıcaklık maksimasının Grönland'da Antarktika'da 16 yıldan 200 yıl önce meydana geldiğini gösteriyor.

Ne Sebep Oldu?

Bu buzul olaylarının nedeni hala tartışılıyor. Son buzul döneminde, büyük buz tabakaları Kuzey Atlantik'i çevreledi. Belirli zamanlarda, bu buz tabakaları Kuzey Atlantik'e büyük miktarlarda tatlı su saldı. Laurentide buz tabakasının aşırı miktarda tatlı suyu Labrador Denizi'ne buzdağları şeklinde dağıttığı Heinrich olayları bunun en uç örneğidir. Bilim adamları, bu tatlı su döküntülerinin okyanus tuzluluğunu derin su oluşumunu ve termohalin dolaşımını yavaşlatacak kadar azalttığını varsaydılar. Termohalin sirkülasyonu ısının kuzeye taşınmasında önemli bir rol oynadığından, yavaşlama Kuzey Atlantik'in soğumasına neden olacaktır. Daha sonra tatlı su ilavesi azaldıkça okyanus tuzluluğu ve derin su oluşumu artmış ve iklim koşulları iyileşmiştir. Derin su oluşumundaki değişikliklere dair kanıtlar, tatlı su zorlama hipotezini desteklemektedir. Kuzey Atlantik'teki derin deniz sedimanlarından alınan ölçümler, Heinrich olayları sırasında derin su oluşumunun azaldığını göstermektedir. ÇO olayları sırasında tatlı su zorlaması ve azaltılmış derin su oluşumuna ilişkin kanıtlar daha belirsizdir. Tatlı su salımları için ilk tetikleyici henüz belirlenmemiştir. Bir öneri, güneş enerjisindeki küçük, kademeli değişikliklerin ani değişikliklerin zamanlamasını etkilemiş olabileceğidir. Diğer fikirler, buz tabakalarının kendilerinin veya okyanus süreçlerinin doğal salınımlarını gerektirir.

İklim değişiklikleri ne kadar yaygındı?

Heinrich ve DO etkinlikleri küresel bir ayak izine sahipti. Kuzey Atlantik'teki soğuk dönemler sırasında, Kuzey Amerika ve Avrasya'nın büyük bölgeleri daha soğuk ve daha kuru hale geldi. ropikal yağmur kuşağının güneye doğru kayması, Kuzey Yarımküre'de daha kuru koşullara neden olurken, Güney Yarımküre'nin birçok bölümünü nemlendirdi. Antarktika buzul çekirdeklerinde, Güney Yarımküre'den kuzeye doğru ısı taşınmasında bir azalma ile tutarlı bir şekilde ısınma görülmektedir. İklim anormallikleri, termohalin dolaşımının yavaşlaması ve kuzeydeki yüksek enlemlere okyanus ısısının azalması ile tutarlıdır. [2]

Türkiye Doğu Akdeniz'deki Dansgard-Oeschger Olayları

Türkiye ve Doğu Akdeniz'deki modern iklim, iki ana iklim sisteminden güçlü bir şekilde etkilenir; Kuzey Atlantik / Sibirya basınç sistemi kışın ve Hint musonu yazın. Türkiye, Holosen ve geç Pleistosen dönemlerinde her iki sistemin dinamik olarak nasıl ve ne ölçüde bağlantılı olduğunu incelemek için ideal bir konumdadır. Türkiye'deki karasal iklim değişkenliğine ilişkin mevcut bilgilerimiz neredeyse tamamen göl kayıtlarına dayanmaktadır ve bunların bazıları Son Buzul Maksimumuna kadar uzanmaktadır. Geç Pleistosen ve Holosen iklim değişkenliği ile ilgili diğer bir bilgi kaynağı, Türkiye genelinde mağaralarda bulunabilen speleotemlerdir. [3]