Değer yatırımı
Değer yatırımı, temel analize göre ederinin altında fiyatlandırılmış görünen menkul kıymetlerin satın alınmasını içeren bir yatırım stratejisidir. Değer yatırımının çeşitli biçimleri, ilk olarak 1928'de Columbia Business School'da Benjamin Graham ve David Dodd tarafından öğretilen ve daha sonra kendileri tarafından yazılan 1934 tarihli Güvenlik Analizi kitabında geliştirilen yatırım felsefesine dayanır. Genellikle, büyüme yatırımına karşıt anlamda kullanılır.
Graham ve Dodd tarafından tanımlanan ilk değer yatırımı fırsatları arasında; yüksek kâr payı (temettü) getirisi olan, düşük fiyat-kazanç çarpanlarına veya fiyat-defter oranlarına sahip olan, defter değerine veya maddi (görünür) defter değerine göre iskontoyla işlem gören halka açık şirketlerdeki hisse senetleri yer alır.
Berkshire Hathaway Yönetim Kurulu Başkanı Warren Buffett da dahil olmak üzere değer yatırımının savunucuları; değer yatırımının özünün, hisse senetlerini içsel değerlerinden daha düşük bir fiyata satın almak olduğunu savunur. Piyasa fiyatının gerçek değere göre ucuzluğunu, Benjamin Graham "güvenlik marjı" olarak tanımlar. Charlie Munger'ın etkisi altında kalan Buffett, "ucuz fiyata ortalama şirket"ler yerine "makul fiyata olağanüstü şirket"ler bulmaya odaklanarak değer yatırımı anlayışını 25 yıl boyunca genişletti. Serbest fon yöneticisi Seth Klarman, değer yatırımınının kökeninin, etkin piyasa hipotezinin reddedilmesinden kaynaklandığını belirtir. Bu hipoteze göre menkul kıymetler, mevcut verilere dayanarak doğru şekilde fiyatlandırılır. Değer yatırımı ise bazı hisse senetlerinin doğru şekilde fiyatlandırılmadığını öne sürer.[1]
Graham, değer yatırımı terimini hiçbir zaman kullanmadı. Bu ifade, onun fikirlerini tanımlamak için sonradan türetildi ve ilkelerinin önemli ölçüde yanlış yorumlanmasına yol açtı. Bunların en önemlisi, Graham'ın sadece ucuz hisse senetleri tavsiye ediyor olduğuydu. Columbia Business School'daki Heilbrunn Merkezi,[2] "Değer Yatırımı Programı"nın evi kabul edilir.[3]
Tarihçe
değiştirEkonomist John Maynard Keynes, 1920'lerden itibaren Cambridge'deki King's College'ın bağışlarını yönetirken ilk olarak piyasa zamanlamasına veya genel olarak finansal piyasaların hareketini tahmin etmeye dayalı bir strateji denedi. Bu yöntem başarısız olunca daha sonra değer yatırımı olarak tanımlanacak stratejiye çok benzer bir başka stratejiye yöneldi.
Keynes, hisse senetlerinin içsel değeri gibi, Graham ve Dodd'un kullandığına benzer çeşitli terim ve kavramları kullanmıştır. Ancak King's College'daki arşivleri incelendiğinde Keynes ile Amerikalı mevkidaşları arasında herhangi bir temas olduğuna dair bir kanıt bulunmamaktadır. Bu nedenle Keynes'in yatırım teorilerini bağımsız olarak geliştirdiğine ve kavramları Graham ve Dodd'un yaptığı gibi derslerde veya seminerlerde öğretmediğine inanılmaktadır. Keynes uzun zaman boyunca üstün bir yatırımcı olarak tanınırken, yatırım teorilerinin ayrıntıları 1946'daki ölümünden onlarca yıl sonrasına kadar geniş çapta bilinmiyordu.[4] Bununla beraber Keynes ile Graham ve Dodd'un fikirleri arasında "önemli ölçüde örtüşme" olsa da fikirleri tamamen de uyumlu değildir.[5]
Benjamin Graham
değiştir_portrait_on_23_March_1950.jpg)
Değer yatırımı, her ikisi de Columbia Business School'da profesör olan ve birçok yatırımcının öğretmeni kabul edilen Benjamin Graham ve David Dodd tarafından kuruldu. Graham, Akıllı Yatırımcı adlı kitabında, ilk olarak David Dodd'la birlikte yazdığı 1934 tarihli Güvenlik Analizi kitabında ortaya konulan önemli bir kavram olan güvenlik marjını savundu. Hisse senetlerini içsel değerlerinden daha düşük fiyatlarla satın almaya odaklanan bir yatırım yaklaşımını ifade eden bu kavrama dayanarak; hisse seçimi ve taramaları için istikrarlı kârları olan, defter değerine göre düşük fiyatlardan işlem gören, fiyat-kazanç (F/K) oranları düşük ve borcu görece düşük olan şirketlere dikkat çekti.[6]
Eleştiriler
değiştirDeğer hisselerinin performansı, 1990'ların sonlarında görüldüğü gibi, her zaman büyüme hisselerinin performansından yüksek değildir. Üstelik değer hisselerinin iyi performans göstermesi, piyasanın verimsiz olduğu anlamına gelmese de değer hisselerinin daha riskli olduğu ve dolayısıyla daha fazla getiri sunması gerektiğine işaret edebilir.[7] Ayrıca Foye ve Mramor (2016), ülkeye özgü faktörlerin, piyasa değeri-defter değeri (PD/DD) gibi oranlar üzerinde güçlü bir etkiye sahip olduğunu ortaya koymuş ve bu nedenle değer hisselerinin daha iyi performans göstermesinin nedenlerinin, ülkeye özgü olduğu sonucuna varmalarına yol açmıştır.[8]
Ayrıca bakınız
değiştirKaynakça
değiştir- ^ Seth Klarman (1991). Margin of Safety: Risk-averse Value Investing Strategies for the Thoughtful Investor. HarperCollins, 978-0887305108, ss. 97-102
- ^ "The Heilbrunn Center for Graham and Dodd Investing". 18 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2019.
- ^ "Value Investing Program". 18 Ağustos 2015. 18 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2019.
- ^ Chambers, David and Dimson, Elroy, John Maynard Keynes, Investment Innovator (30 Haziran 2013). Journal of Economic Perspectives, 2013, Vol 27, No 3, ss. 1–18, SSRN: https://ssrn.com/abstract=2287262 or http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.2287262
- ^ J. E. Woods, On Keynes as an investor, Cambridge Journal of Economics, Cilt 37, Sayı 2, Mart 2013, ss. 423–442, https://doi.org/10.1093/cje/bes061
- ^ "The Benjamin Graham Stock Screen - Investing Like the Godfather of Value Investing". Pennies and Pounds. 8 Haziran 2022. 4 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2017.
- ^ Robert Huebscher. Burton Malkiel Talks the Random Walk 11 Aralık 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 7 Temmuz 2009.
- ^ Foye, James; Mramor, Dusan (20 Mayıs 2016). "A New Perspective on the International Evidence Concerning the Book-Price Effect". doi:10.2139/ssrn.2782441. 29 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2017.