De Natura Deorum (Tanrıların Doğası Üzerine), Romalı akademik şüpheci filozof Cicero'nun MÖ 45 yılında yazdığı felsefi bir diyalogdur. Epikürcülük, Stoacılık ve akademik şüphecilik gibi Helenistik felsefelerin teolojik görüşlerini ele alan üç kitaptan oluşmaktadır.

De Natura Deorum
(Tanrıların Doğası Üzerine)
15. yüzyıl el yazması, Vatikan.
YazarCicero
ÜlkeRoma Cumhuriyeti
DilKlasik Latince
KonularRoma dini, Antik Yunanistan'da din, kötülük problemi
TürlerTeoloji, felsefe
YayımMÖ 45
Tam metinVikikaynak'ta De Natura Deorum
(Tanrıların Doğası Üzerine)
Seri
Tusculanae Disputationes De Natura Deorum
(Tanrıların Doğası Üzerine)
De Divinatione

De Natura Deorum, Cicero'nun MÖ 43'teki ölümünden önceki iki yıl içinde yazdığı felsefi eserler grubuna aittir.[1] De Natura Deorum'un başlangıcında, bunları hem Jül Sezar'ın egemenliğinin kendisini düşürdüğü siyasi hareketsizlikten kurtulmak hem de kızı Tullia'nın ölümünün neden olduğu üzüntüden uzaklaşmak için yazdığını belirtir.[1]

Diyaloğun Roma'da Gaius Aurelius Cotta'nın evinde gerçekleştiği varsayılır.[1] Diyalogda bir konsül yerine bir pontifex olarak adlandırılmaktadır.[1] MÖ 82'den kısa bir süre sonra pontifex oldu ve MÖ 75'te konsül olarak atandı. Diyalogda bir dinleyici olarak bulunan Cicero, Atina'dan MÖ 77'de döndüğüne göre, diyalogun geçtiği kurgusal vakit, Cicero'nun yaklaşık otuz yaşında, Cotta'nın ise kırk sekiz yaşlarında olduğu MÖ 77 ile 75 yılları arasına tarihlendirilebilir.[1]

Kitap, Cicero tarafından hiç gözden geçirilmediğini ve ölümünden sonra yayımlandığını gösteren çeşitli belirsizlikler ve tutarsızlıklar içerir.[1] İçeriği açısından, Cicero büyük ölçüde daha önceki Yunan kaynaklarından alıntı yapmıştır[1] ancak Cicero'nun bağımsız olarak yazan kaynakları aceleyle bir araya getirmesi, eserin bütünlükten yoksun olmasına yol açmıştır[2] ve bir konuşmacının dile getirdiği noktalar, bazen sonraki konuşmacılar tarafından karşılık bulmaz.[1]

Cicero, bu eserinde MÖ 1. yüzyılda bilinen gezegenleri, o zamanki adlarını kullanarak sıralamıştı:[3]

...Yunanların Fainon (Aydınlatan) adını verdikleri, Saturnus’un yıldızı denilen şu yıldız dünyaya en uzak yıldızdır (...) Bunun altında ise dünyaya daha yakın olan Faeton (Işıltılı) adı verilen Iuppiter’in yıldızı hareket eder ve on iki burcun izlediği yörüngeyi on iki yılda tamamlar, seyri sırasında Saturnus yıldızının gösterdiği çeşitliliğin aynısını sergiler. Daha aşağıda yer alan buna en yakın yörüngeyi Mars’ın yıldızı denilen Pirois (Ateşli) tutar (...) Bunun altında ise Mercurius’un yıldızı vardır, (Yunanlar buna Stilbon (Işık saçan) derler), burçlar kuşağını yaklaşık bir yıllık sürede dolaşır (...) Beş gezegenin en aşağısında yer alan ve dünyaya en yakın olan ise Venüs’ün yıldızıdır, Güneş’in önünden giderken buna Yunancada Fosforus (Işık getiren) Latincede Lucifer (Sabah Yıldızı), Güneş’in gerisinden gelirken ise Hesperos (Akşam Yıldızı) denir..

Latince metin

değiştir

Çeviriler

değiştir

Kaynakça

değiştir

Özel

  1. ^ a b c d e f g h Brooks 1896
  2. ^ Brooks 1896, s. 7
  3. ^ Cicero, M. T. (20 Mart 2012). Tanrıların Doğası. Menzilcioğlu, Çiğdem tarafından çevrildi. Kabalcı Yayınları. ss. 215-217. 10 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2021. 

Genel

Dış bağlantılar

değiştir