Falkirk Muharebesi

Falkirk Muharebesi, (Gâl bölgesinde gerçekleşen); 22 Temmuz 1298 tarihinde gerçekleşen İskoçya'nın özgürlük savaşı niteliğini taşıyan ilk savaşıdır. William Wallace önderliğindeki İskoç Ordusunu, I. Edward önderliğindeki İngiliz Ordusu mağlup etti.

Falkrik Muharebesi
Tarih 22 Temmuz 1298 Bölge Falkrik, İskoçya Sebep İskoçların Bağımsızlık İsteği Sonuç Büyük Britanya Ordusu Zaferi
Taraflar
İskoç Birlikleri	Britanya Ordusu
Komutanlar ve liderler
William Wallace	I.Edward
Güçler
6,000 Köylü ve bağımsız birlikler 1,000 Süvari 5,000 piyade	15,000 Bağımsız birlikler 2,500 Süvari 12,500 Piyade
Kayıplar
2000'den fazla kişi öldü.	2,000 kişi öldü

Muharebe

Stirling ismi verilen mızraklar ve dört büyük tabur "kirpi" ismi verilen Schiltronların (İki insan uzunluğunda mızraklar) İskoç Ordusu savaş alanına geldi. Mızrakçılar arasına, okçular ve küçük süvari birlikleri dahil edilmiştir. En önde ise toprak sahipleri ve nüfuzlu insanlar ve onlara bağlı birlikler yer alıyordu. 22 Temmuz Salı günü, İngiliz Ordusu'na ait dört tabur süvari İskoç Ordusu'yla karşılaştı. İngiliz Ordusu'nun sol kesimi; Norfolk, Hereford ve Lincoln tarafından komuta edilmiştir. Ordunun sağ kesimini ise Durham Başpiskoposu Anthony Bek yönetirken; Kral I. Edward ise öncü kuvvetlerin hemen arkasında ve merkez ordunun başında bulunuyordu. İskoç ordusuyla ilk karşılaşan Norfolk ve ona bağlı birlikler ilk hücumu gerçekleştirdi. Ancak İskoç birliklerinin küçük bir bataklığın ardında olması saldırıyı başarısız hale getirdi. Bu durumda saldırı girişimleri bataklık çevresinden dolaşarak gerçekleştirmeleri gerekti. Sağ tarafı komuta eden Anthony Bek'in ordusunun, geç pozisyon alması ve merkez kuvvetlere bağlı süvarilerin sabırsız davranmaları ordu düzenin tamamen bozdu. John Comyn ve ona bağlı birlikler savaş alanını terk etti. Sir John Stewart, kardeşi ve onlara bağlı uzun menzilli okçu birlikleri bu durumdan istifade ederek İngiliz birliklerine ağır hasarlar verdi. Ancak Schiltronların zırhlı süvari birliklerine istenilen hasarı verememesinden kaynaklı İskoç Mızrakçıları'nın orman içlerine çekilmesine neden oldu. Kral I. Edward süvari birliklerini tekrar düzenleyerek toparladı. İngiliz süvarilerinin, İskoç süvarilerine oranla daha fazla olması direkt saldırıyı etkiliyordu. Bu yüzden savaş alanından geri çekildiler. Kral I. Edward, uzun menzilli okçuları ("Longbow") öne çıkarması İskoç birliklerinin zayiatlar vermesine neden oldu. Ancak İngiliz birliklerinin ordu düzeni bozulunca; İskoç orduları hücuma geçti. Sol kısımda hazır bekleyen zırhlı süvari birlikleri Kral I. Edward'ın emri ile harekete geçtiler. İngiliz birlikleri İskoç Ordusu'nun etrafını sararak muharebeyi kazandı.

Etkileri

İskoç Birlikleri; çok fazla kayıp verdiler. Kral I. Edward'ın İskoçlara karşı ilk zaferidir.

İngiliz Edebiyatındaki Yeri

• Bain, J., I.Edward dönemi İskoçya, 1296-1377, 1961.
• Barrow, G. W. S. Robert Bruce ve İskoçya Halkları, 1976
• Barron, E. M. İskoçya Savaşları ve Bağımsızlık Mücadelesi, 1934.
• Brown, C., "William Wallace", 2004.
• Morris, J. E. I.Edward dönemi Galler Savaşları, 1994.
• Nicholson, R. Orta çağ ve sonrası İskoçya, 1974.
• Oman, C., Ortaçağ Savaş Sanatı, 1898.
• Michael Prestwich, Edward I, 1997, Yale University Press, New Haven & London, ISBN 0-300-07157-4 (pbk.)
• Reid, S., İskoçya Ovalarındaki Savaşlar;2004;Pen & Sword Books Ltd.;Barnsley;ISBN 1-84415-078-X.
• Fordun, John "İskoçya Ulusal Kronolojisi", 1363, Translated from the Latin text by Felix J. H. Skene. Ed. by William F. Skene. 1872:

“	CI - Falkirk Savaşı. : — In the year 1298, the aforesaid king of England, taking it ill that he and his should be put to so much loss and driven to such straits by William Wallace, gathered together a large army, and, having with him, in his company, some of the nobles of Scotland to help him, invaded Scotland. He was met by the aforesaid William, with the rest of the magnates of that kingdom ; and a desperate battle was fought near Falkirk, on the 22d of July. William was put to flight, not without serious loss both to the lords and to the common people of the Scottish nation. For, on account of the ill-will, begotten of the spring of envy, which the Comyns had conceived towards the said William, they, with their accomplices, forsook the field, and escaped unhurt. On learning their spiteful deed, the aforesaid William, wishing to save himself and his, hastened to flee by another road. But alas ! through the pride and burning envy of both, the noble Estates (communitas) of Scotland lay wretchedly overthrown throughout hill and dale, mountain and plain. Among these, of the nobles, John Stewart, with his Brendans ; Macduff, of Fife ; and the inhabitants thereof, were utterly cut off. But it is commonly said that Robert of Bruce, — who was afterwards king of Scotland, but then fought on the side of the king of England — was the means of bringing about this victory. For, while the Scots stood invincible in their ranks, and could not be broken by either force or stratagem, this Robert of Bruce went with one line, under Anthony of Bek, by a long road round a hill, and attacked the Scots in the rear ; and thus these, who had stood invincible and impenetrable in front, were craftily overcome in the rear. And it is remarkable that we seldom, if ever, read of the Scots being overcome by the English, unless through the envy of lords, or the treachery and deceit of the natives, taking them over to the other side.	„

Dış bağlantılar

• William Wallace ve Falkirk Muharebesi (1297)3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.