Françoise Giroud
Françoise Giroud [Lea France Gourdji] (d. 21 Eylül 1916, Lozan - ö. 19 Ocak 2003, Neuilly-sur-Seine), Fransız gazeteci, yazar ve siyasetçi.
| Françoise Giroud | |
|---|---|
| |
| Fransa kültür bakanı | |
| Görev süresi 24 Ağustos 1976 - 30 Mart 1977 | |
| Hükümdar | Valéry Giscard d'Estaing |
| Başbakan | Raymond Barre |
| Yerine geldiği | Michel Guy |
| Yerine gelen | Michel d'Ornano |
| Kadın hakları konusunda Devlet Bakanı | |
| Görev süresi 1974-1976 | |
| Hükümdar | Valéry Giscard d'Estaing |
| Başbakan | Jacques Chirac |
| Yerine gelen | Monique Pelletier |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | Lea France Gourdji 21 Eylül 1916 Lozan, İsviçre |
| Ölüm | 19 Ocak 2003 (86 yaşında) Neuilly-sur-Seine, Fransa |
| Partisi | Fransız Demokrasi Birliği |
| Çocuk(lar) | 2 |
| Mesleği | Gazeteci, Siyasetçi |
Ailesi
değiştirCezayir'deki Osmanlı telgraf ajansının müdürü olan sonradan Müslüman olan Sefarad Yahudisi kökenli Salih Gourdji ile Selanikli Osmanlı Yahudisi Elda Farragi'nin kızıdır.
Sinema ve Gazetecilik Kariyeri
değiştirMarc Allégret ile arkadaş olması ve ailesinin ilişkileri sayesinde, André Gide'in yanında bir dönem sekreterlik yapmış ardından Paris'te sinema kariyerine başlamıştır. 1935'teki Yves Mirande'ın filmi Baccara'daki jenerikte adı France Gourdji olarak geçmiştir. Fransa'nın ilk kadın senaristi olmuştur. Daha sonra yönetmen asistanlığı yapmış ardından Jacques Becker ile beraber senarist ve ardından ise senarist olarak Françoise Giroud adıyla eserler yazmıştır. Paris ve Nice sinemasında görev almıştır.
1942'de annesi ile beraber başrahip Bardet tarafından (vaftiz sertifikaları geriye dönük olarak 1917'ye dair olarak kayıt edilmiştir.) vaftiz edilmiştir. İşgal sırasında kendisini Katolik olarak deklare ederek ve mesleki lakabı Françoise Giroud adıyla iş hakkı elde etmiştir. 1977 yılında L'Express gazetesinde verdiği bir demeçte, savaş sırasında Fransız Direnişi'ne bağlı bir ılımlı isim olarak yer aldığını söylemiştir. Gestapo tarafından tutuklanarak Mart-Haziran 1944 tarihleri arasında Fresnes'de hapsedilmiş ve Haziran 1944'te Joseph Joanovici adlı metal tedarikçisi tarafından kurtarılmıştır. 1945-1953 yılları arasında feminist ve modern bir dergi olarak Elle'in kuruluşunda yer almış ve yazı işleri müdürlüğünü üstlenmiştir. France Dimanche, l'Intransigeant ve France Soir adlı gazetelerde yazılar yazmıştır. Görüşlerini açıkça belirtmiş ve tıpkı Albert Camus gibi Cezayir Savaşı'na karşı çıkmıştır. 1953'te sevgilisi Jean-Jacques Servan-Schreiber ile beraber L'Express gazetesini kurmuştur.
Siyasi Kariyeri
değiştirValéry Giscard d'Estaing'e, sosyal modernleşme sözü amacıyla destek veren Radikal Parti'de çalışmış ve Giscard'ın cumhurbaşkanlığında 1. Jacques Chirac Hükümeti'nde kadının statüsünden sorumlu devlet sekreteri olarak görev almış, kadınlar lehine "101 tedbir"i uygulamaya sokmuştur. Ardından 1. Raymond Barre Hükümeti'nde kültürden sorumlu devlet sekreteri olmuştur. 1977 belediye seçimlerinde Paris 15. arrondissementdan Giscard d'Estaing ve Michel d'Ornano'nun talebi ile aday olmuş ancak kendisi hakkında Direniş Madalyasını yasadışı şekilde bulundurmak iddiasıyla, Kurtuluş Yoldaşı madalyası sahibi, senatör Maurice Bayrou'nun şikayette bulunması üzerine adaylıktan çekilmiş ve Raymond Barre'ın kurduğu yeni hükûmette yer almamıştır. 1979'da savcı iyi hal sebebiyle davayı düşürmüştür. 1979'da siyasetten çekilerek yazarlık yapmaya başlamıştır.
Françoise Giroud, 1980 yılında kurulan Onur İçinde Ölme Hakkı Derneği'nin (ADMD), ölünceye dek, Onur Komitesi üyesi olmuştur.
1981 Fransa cumhurbaşkanlığı seçimleri ve 1988 Fransa cumhurbaşkanlığı seçimlerinin 2. turunda Mitterrand'ı desteklemiştir.
Özel Yaşamı
değiştirİki çocuk annesi olan Françoise Giroud'nun bir oğlu (Alain-Pierre Danis 1941'de Nice'de doğmuş ve 1972'de bir kayak kazasında ölmüştür.[1] Elie Nahmias'ın gizlenen oğludur ve 1941'de Pierre Danis'in evlat olarak kabul etmiştir) ve bir kız (Caroline Eliacheff 1947'de Boulogne'da doğmuştur. Sinema prodüktörü Anatole Eliacheff ile evliliğinden)
Jean-Jacques Servan-Schreiber kendisini başka birisi için terkedince derin bir depresyona girmiş ve Jean-Jacques Servan-Schreiber ile eşine hakaret dolu mektuplar yollamıştır. Ardından yatıştırıcı ile intihara girişse de Jacques Lacan tarafından ciddi bir psikanaliz terapisi ile kurtulmuş ve depresyonu atlatmıştır.
Son eşi editör Alex Grall'in 1984'teki ölümü, onurlu şekilde ölmesine yardım etmiştir, tekrar depresyonu nüksetmiştir.
Yahudilikle ilişkisi
değiştirDönemin koşulları gereği Katolik olmasına karşın inanç olarak ateisttir. Annesine verdiği söz gereği hayatı boyunca Yahudiliğini reddetmiştir.[2] Ancak torunu Nicolas'ya, gelecekteki haham Aaron Eliacheff, kökenini açıklamıştır
Görevleri
değiştir- 16 Temmuz 1974 - 25 Ağustos 1976: Başbakan nezdinde, Kadının statüsünden sorumlu Devlet Sekreteri
- 27 Ağustos 1976 - 29 Mart 1977: Kültürden sorumlu Devlet Sekreteri
Kaynakça
değiştir- ^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2015.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 3 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2015.