Gorō Shimura

Japon matematikçi (1930 – 2019)

Gorō Shimura (志村 五郎, Shimura Gorō, 23 Şubat 1930; Hamamatsu – 3 Mayıs 2019; Princeton), Princeton Üniversitesi'nde sayı teorisi, otomorfik formlar ve aritmetik geometri alanlarında çalışan Japon matematikçi ve Michael Henry Strater Matematik Fahri Profesörü idi.[1] Abelyen varyetelerin ve Shimura varyetelerinin karmaşık çarpımı teorisini geliştirmesinin yanı sıra, sonuçta Fermat'ın Son Teoreminin kanıtına yol açan Taniyama-Shimura varsayımını ortaya koymasıyla biliniyordu.

Gorō Shimura
志村五郎
Doğum23 Şubat 1930(1930-02-23)
Hamamatsu, Japonya
Ölüm03 Mayıs 2019 (89 yaşında)
Princeton, New Jersey, ABD
MilliyetJapon
VatandaşlıkJaponya - ABD
EğitimTokyo Üniversitesi
Mezun olduğu okul(lar)University of Tokyo
Tanınma nedeniAbelyen varyetelerin karmaşık çarpımı
Modülerlik teoremi
Shimura varyetesi
Shimura alt grubu
EvlilikChikako Ishiguro
ÖdüllerGuggenheim Fellowship (1970)
Cole Ödülü (1977)
Asahi Ödülü (1991)
Fujihara Ödülü (1995)
Steele Ödülü (1996)
Kariyeri
DalıMatematik, Sayı teorisi
Çalıştığı kurumPrinceton Üniversitesi, Osaka Üniversitesi
Tez (1958)
Doktora öğrencileriDon Blasius
Bill Casselman
Melvin Hochster
Robert Rumely
Alice Silverberg

Gorō Shimura, 23 Şubat 1930'da Japonya'nın Hamamatsu şehrinde doğdu.[2] Shimura, 1952 ve 1958'de Tokyo Üniversitesi'nden matematik alanında sırasıyla B.A. ve D.Sc. ile mezun oldu.[2][3]

Mezun olduktan sonra, Shimura Tokyo Üniversitesi'nde öğretim görevlisi oldu, ardından Chikako Ishiguro ile evlendiği Tokyo'ya dönmeden önce, on ay Paris'te ve yedi ay Princeton's Institute for Advanced Study'deki görevi dahil olmak üzere yurt dışında çalıştı.[2][4] Daha sonra Osaka Üniversitesi fakültesine katılmak için Tokyo'dan taşındı, ancak finansman durumundan memnun olmadığı için Amerika Birleşik Devletleri'nde iş aramaya karar verdi.[2][4] André Weil aracılığıyla Princeton Üniversitesi'nde bir pozisyon elde etti.[4] Shimura, 1964'te Princeton fakültesine katıldı ve 1999'da emekli oldu; bu süre zarfında 28'den fazla doktora öğrencisine danışmanlık yaptı ve 1970'te Guggenheim Bursunu, 1977'de Cole Ödülü'nü, sayı teorisi için Cole Ödülü'nü, 1991'de Asahi Ödülü'nü ve 1996 yılında başarılı çalışmaları dolayısı ile ömür boyu Steele Ödülü'nü aldı.[1][5]

Shimura, matematiğe yaklaşımını "fenomenolojik" olarak tanımladı: ilgi alanı, otomorfik formlar teorisinde yeni ilginç davranış türleri bulmaktı. Ayrıca genç nesil matematikçilerde eksik bulduğu bir "romantik" yaklaşımı savundu.[6] Shimura, evinde sabahları yeni araştırmalar üzerinde çalışmaya ayrılmış bir masa ve öğleden sonra kağıtları mükemmelleştirmek için ikinci bir masa kullanarak, araştırma için iki parçalı bir süreç kullandı.[2]

Shimura'nın karısı Chikako'dan Tomoko ve Haru adında iki çocuğu oldu.[2] Shimura, 3 Mayıs 2019'da New Jersey, Princeton'da 89 yaşında öldü.[1][2]

Araştırmaları

değiştir

Shimura, değişmeli varyetelerin karmaşık çarpımı üzerine ilk kitabı yazdığı ve Taniyama-Shimura varsayımını formüle ettiği Yutaka Taniyama'nın bir meslektaşı ve arkadaşıydı.[7] Shimura daha sonra eliptik eğrilerin karmaşık çarpımı teorisinde ve modüler formlar teorisinde bulunan fenomenleri daha yüksek boyutlara (örneğin Shimura varyeteleri) genişleten uzun bir dizi ana makale yazdı. Bu çalışma, Langlands programında öne sürülen motivik ve otomorfik L-fonksiyonları arasındaki eşdeğerliğin test edilebileceği örnekler sağladı: Shimura varyetesinin kohomolojisinde gerçekleşen otomorfik formlar, Galois temsillerini kendilerine bağlayan bir yapıya sahiptir.[8]

1958'de Shimura, Martin Eichler'in modüler bir eğrinin yerel L-fonksiyonu ile Hecke operatörlerinin özdeğerleri arasındaki Eichler-Shimura uyum ilişkisi üzerine ilk çalışmasını genelleştirdi.[9][10] 1959'da Shimura, Eichler'in çalışmasını Eichler kohomoloji grupları ve Pierre Deligne'nin Weil varsayımlarının ispatında kullanılacak olan cusp formlarının uzayları arasındaki Eichler-Shimura izomorfizmi üzerine genişletti.[11][12]

1971'de, Shimura'nın Kronecker'in Jugendtraum'unun ruhundaki açık sınıf alanı teorisi üzerine çalışması, Shimura'nın karşılıklılık yasasının kanıtıyla sonuçlandı.[13] 1973'te Shimura, yarı bütün ağırlığı k + 1/2 olan modüler formlar ile çift ağırlığı 2k olan modüler formlar arasında Shimura denkliğini kurdu.[14]

1950'lerde Shimura'nın Taniyama-Shimura varsayımı (daha sonra modülerlik teoremi olarak bilinir) formülasyonu, 1995 yılında Andrew Wiles tarafından Fermat'ın Son Teoreminin ispatında kilit bir rol oynadı. 1990'da Kenneth Ribet, Fermat'ın Son Teoreminin bu varsayımın yarı kararlı durumundan takip edildi.[15] Shimura kuru bir şekilde Andrew Wiles'ın yarı kararlı duruma ilişkin kanıtını duyduğunda ilk tepkisinin 'Sana söylemiştim' olduğunu söyledi.[16]

Diğer ilgi alanları

değiştir

Hobileri, aşırı uzunluktaki shogi problemleri ve İmari porselenlerini toplamaktı. Imari'nin Hikayesi: Antik Japon Porseleninin Sembolleri ve Gizemleri (The Story of Imari: The Symbols and Mysteries of Antique Japanese Porcelain), 2008 yılında Ten Speed Press tarafından yayınlanan, 30 yılı aşkın süredir topladığı İmari porselenleri hakkında kurgusal olmayan bir eserdir.[2][17]

Çalışmaları

değiştir

Matematik kitapları

değiştir

Kurgusal olmayan kitapları

değiştir

Derlenmiş makaleleri

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. ^ a b c "Professor Emeritus Goro Shimura 1930—2019". Princeton University Department of Mathematics. 3 Mayıs 2019. 4 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2019. 
  2. ^ a b c d e f g h Fuller-Wright, Liz (8 Mayıs 2019). "Goro Shimura, a 'giant' of number theory, dies at 89". Princeton University Department of Mathematics. 14 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2019. 
  3. ^ Mathematics Genealogy Project'te Gorō Shimura
  4. ^ a b c O'Connor, John J.; Robertson, Edmund F., "Gorō Shimura", MacTutor Matematik Tarihi arşivi 
  5. ^ "The Asahi Prize". The Asahi Shimbun Company. 23 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2019. 
  6. ^ Shimura, Goro (5 Eylül 2008). The Map of My Life (Hardcover). Berlin: Springer-Verlag. ISBN 978-0-387-79714-4. MR 2442779. 8 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2019. 
  7. ^ Shimura, Goro (1989). "Yutaka Taniyama and his time. Very personal recollections". The Bulletin of the London Mathematical Society. 21 (2): 186-196. doi:10.1112/blms/21.2.186. ISSN 0024-6093. MR 0976064. 
  8. ^ Langlands, Robert (1979). "Automorphic Representations, Shimura Varieties, and Motives. Ein Märchen" (PDF). Borel, Armand; Casselman, William (Ed.). Automorphic Forms, Representations, and L-Functions: Symposium in Pure Mathematics. XXXIII Part 1. Chelsea Publishing Company. ss. 205-246. 
  9. ^ Shimura, Goro (1958). "Correspondances modulaires et les fonctions ζ de courbes algébriques". Journal of the Mathematical Society of Japan. 10: 1-28. doi:10.4099/jmath.10.1. ISSN 0025-5645. MR 0095173. 
  10. ^ Piatetski-Shapiro, Ilya (1972). "Zeta functions of modular curves". Modular functions of one variable II. Lecture Notes in Mathematics. 349. Antwerp. ss. 317-360. 
  11. ^ Shimura, Goro (1959). "Sur les intégrales attachées aux formes automorphes". Journal of the Mathematical Society of Japan. 11: 291-311. doi:10.4099/jmath.11.291. ISSN 0025-5645. MR 0120372. 
  12. ^ Deligne, Pierre (1971). "Formes modulaires et représentations l-adiques". Séminaire Bourbaki vol. 1968/69 Exposés 347-363. Lecture Notes in Mathematics. 179. Berlin, New York: Springer-Verlag. doi:10.1007/BFb0058801. ISBN 978-3-540-05356-9. 7 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2021. 
  13. ^ Shimura, Goro (1971). Introduction to the arithmetic theory of automorphic functions. Publications of the Mathematical Society of Japan. 11. Tokyo: Iwanami Shoten. Zbl 0221.10029. 
  14. ^ Shimura, Goro (1973). "On modular forms of half integral weight". Annals of Mathematics. Second Series. 97 (3): 440-481. doi:10.2307/1970831. ISSN 0003-486X. JSTOR 1970831. MR 0332663. 
  15. ^ Ribet, Kenneth (1990). "From the Taniyama-Shimura conjecture to Fermat's last theorem". Annales de la Faculté des Sciences de Toulouse. Série 5. 11 (1): 116-139. doi:10.5802/afst.698. 22 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2021. 
  16. ^ "Nova Episode: The Proof". 14 Şubat 1998 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  17. ^ Shimura, Goro (1 Haziran 2008). The Story of Imari: The Symbols and Mysteries of Antique Japanese Porcelain (Hardcover). Ten Speed Press. ISBN 978-1-58008-896-1. 7 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2019. 
  18. ^ Goldstein, Larry Joel (1973). "Review of Introduction to the Arithmetic Theory of Automorphic Functions by Goro Shimura". Bull. Amer. Math. Soc. 79: 514-516. doi:10.1090/S0002-9904-1973-13177-5. 
  19. ^ Ogg, A. P. (1999). "Review of Abelian varieties with complex multiplication and modular functions by Goro Shimura". Bull. Amer. Math. Soc. (N.S.). 36: 405-408. doi:10.1090/S0273-0979-99-00784-3. 
  20. ^ Yoshida, Hiroyuki (2002). "Review of Arithmeticity in the theory of automorphic forms by Goro Shimura". Bull. Amer. Math. Soc. (N.S.). 39: 441-448. doi:10.1090/s0273-0979-02-00945-x. 20 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2021. 

Dış bağlantılar

değiştir