Gorlice-Tarnów Taarruzu

Gorlice–Tarnów Taarruzu
	Doğu Cephesi ve I. Dünya Savaşı
	; 1915'teki Doğu Cephesi'nin haritası
Tarih	2 Mayıs – 13 Temmuz 1915
Bölge	Gorlice ve Tarnów bölgesi, güneydoğu Kraków ve Galiçya, Avusturya-Macaristan İmparatorluğu (bugünkü Polonya)
Sonuç	İttifak Devletleri zaferi Büyük Çekilme;
Taraflar
Alman İmparatorluğu; Avusturya-Macaristan İmparatorluğu	Rus İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
Erich von Falkenhayn; August von Mackensen; Hans von Seeckt; E. von Böhm-Ermolli; Svetozar Boroević; Paul von Brlog; Arşidük Joseph Ferdinand	Nikolay Nikolayeviç Romanov; Nikolay Ivanov; Radko Dimitriev
Çatışan birlikler
XI. Ordu; Güney Ordusu; II. Ordu; III. Ordu; IV. Ordu; VII. Ordu	III. Ordu; IV. Ordu; VIII. Ordu; XI. Ordu; IX. Ordu
Güçler
1,613,360 adam; 1,884 makineli tüfek; 3,259 silah	1,424,158 adam; 1,768 makineli tüfek; 2,383 silah
Kayıplar
520,000	410,000-1,019,953 adam; 250,000 asker ele geçirildi; 224 silah, 600 makineli tüfek

I. Dünya Savaşı sırasında ki Gorlice-Tarnów saldırısı başlangıçta Doğu Cephesi'nde güneydeki Avusturya-Macaristanlılar üzerindeki Rus baskısını hafifletmek için küçük bir Alman saldırısı olarak tasarlanmıştı, ancak İttifak Devletleri'nin 1915'teki başlıca saldırı çabasıyla sonuçlandı ve Rus hatlarının tamamen çökmesine, Rusya'nın içlerine doğru geri çekilmelerine neden oldu. Devam eden eylem dizisi, 1915'teki sefer sezonunun çoğunu kapladı ve Mayıs başında başladı; ancak kötü hava koşulları nedeniyle Ekim ayında sona erdi. Mackensen, bir atılım sağlamayı, daha sonra Rusların Dukla Geçidi'nden ve Vistül'ün kuzeyindeki mevzilerinden geri çekilmesine yol açacak bir operasyonun ilk aşaması olarak görüyordu.^[6]^:201

Arkaplan

Doğu Cephesi'ndeki savaşın ilk aylarında, Alman Sekizinci Ordusu, karşılarındaki iki Rus ordusuna karşı neredeyse mucizevi bir dizi eylemde bulundu. Ağustos sonlarında Tannenberg Muharebesi'nde Rus İkinci Ordusu'nu kuşatıp yok ettikten sonra, Paul von Hindenburg ve Erich Ludendorff birliklerini, Masuryan Gölleri'nin Birinci Muharebesi'nde Rus Birinci Ordusu ile yüzleşmek üzere tekerlekli sandalyeye bindirdiler ve sınırın ötesine çekilirken kendi kalelerinin korumasına ulaşmadan önce onları neredeyse yok ettiler.^[7]

Aynı zamanda, Avusturya-Macaristan Ordusu, başlangıçta başarılı olan ancak kısa sürede Eylül ayı sonlarında Karpat Dağları'na ulaşana kadar durmayan bir geri çekilmeye dönüşen, toplu olarak Galiçya Muharebesi olarak bilinen bir dizi saldırı başlattı. Sonraki haftalarda, Rus birlikleri Galiçya'nın güneyindeki Karpat geçitlerine doğru ilerlemeye devam etti. Şiddetli kış çatışmalarında, Avusturya-Macaristan Ordusu Genelkurmay Başkanı General Franz Conrad von Hötzendorf, onları geri püskürtmek amacıyla Ruslara saldırdı. Her iki taraf da korkunç acılar çekti, ancak Ruslar kendi hatlarını korudu.^[8] Bu sırada savaşa giren Avusturya-Macaristan Ordusunun yarısı kayıptı. Conrad geçitleri tutmak için ek Alman takviyeleri için yalvardı. Alman Genelkurmay Başkanı Erich von Falkenhayn reddetti, ancak Nisan 1915'te Conrad, Almanlar yardım etmezse ayrı bir barış tehdidinde bulundu.^[9]

Prit Buttar'a göre, "... Rus Ordusu son harekâtlar nedeniyle ciddi şekilde zayıflamış gibi görünüyordu... hem AOK hem de OHL Rus kayıplarını ve mühimmat tedariğindeki zorlukları biliyordu. Bu nedenle, yalnızca k.u.k. Ordusu üzerindeki baskıyı azaltmak yeterli olmayacaktı; Falkenhayn, Rus Ordusunun gelecekte saldırı düzenleme yeteneğini kalıcı olarak azaltacak bir darbe indirmek istiyordu..." Falkenhayn, 13 Nisan'da Conrad'a şöyle yazmıştı: "Ekselansları, Rus aşırı (sağ) kanadını kuşatma girişiminin tekrarlanmasını tavsiye etmediğimi biliyor. Bana göre, yalnızca onu desteklemek amacıyla Karpat cephesine daha fazla Alman askeri dağıtmak da aynı derecede kötü bir fikir. Öte yandan, dikkate almanız için aşağıdaki harekat planını sunmak istiyorum... En az sekiz Alman tümeninden oluşan bir ordu, batıda güçlü topçularla hazırlanacak ve Sanok genel yönünde Gorlice-Gromnik hattından ilerlemek üzere Muczyn-Grybów-Bochnia'ya doğru yola çıkarılacak."

Conrad, Falkenhayn ile 14 Nisan'da Berlin'de buluştu, burada Falkenhayn'ın planının son detayları üzerinde anlaşıldı ve iki gün sonra On Birinci Ordu'nun kurulması için emirler verildi. Buttar'a göre, On Birinci Ordu "...119. Tümen tarafından takviye edilen Muhafız Kolordusu, 11. Bavyera Piyade Tümeni tarafından takviye edilen XLI Yedek Kolordusu ve X Kolordusu'ndan oluşacaktı. Arşidük Joseph Ferdinand'ın Dördüncü Ordusu yeni Alman ordusuna tabi tutulacaktı. Sonunda, 119. Piyade Tümeni ve 11. Bavyera Piyade Tümeni Korps Kneussl'da bir araya getirildi ve Avusturya-Macaristan VI Kolordusu şeklinde ek birlikler On Birinci Ordu'ya eklendi." Buttar, "Fransızların 1914 sonlarında ve 1915 başlarında Batı Cephesi'ne saldırmaları sırasında Alman birliklerinin gösterdiği dirençten etkilenen Falkenhayn, Oberst Ernst von Wrisberg'in önerisini kabul etti... ve bazı tümenlere dört alaydan birini teslim etmelerini ve topçu bataryalarını altı toptan dörde düşürmelerini emretti." diyerek devam ediyor. Bu kuvvetler, yeni On Birinci Ordu için yeni tümenlerin oluşturulmasında kullanıldı.^[6]

Conrad, Falkenhayn'ın koşullarına boyun eğmek zorundaydı. Ortak saldırı, Falkenhayn'dan gelen emirlerin Avusturya-Macaristan komutası aracılığıyla iletileceği bir Alman tarafından yönetilen bir Avusturya-Alman Ordu Grubu tarafından yapılacaktı. Grup, deneyimli bir asker olan Arşidük Joseph Ferdinand komutasındaki Avusturya-Macaristan Dördüncü Ordusu'nu (sekiz piyade ve bir süvari tümeni) içerecekti. Almanlar, batıda saldırı taktikleri konusunda eğitilmiş sekiz tümenden oluşan yeni bir On Birinci Ordu kurdular ve 500 trenle doğuya getirildiler.^[6]^:179^[10]

On Birinci Ordu, Alman Dokuzuncu Ordusu'nun eski komutanı General August von Mackensen tarafından yönetiliyordu ve kurmay başkanı Albay Hans von Seeckt'ti. General D. R. Radko-Dmitriev komutasındaki on sekiz buçuk piyade ve beş buçuk süvari tümeninden oluşan Rus Üçüncü Ordusu onlara karşı koyacaktı. Mackensen, Generalmajor Alfred Ziethen komutasındaki güçlü bir ağır topçu treniyle donatılmıştı. Bu tren, Fransız ve Belçika kalelerini yerle bir eden devasa Alman ve Avusturya-Macaristan havanlarını da içeriyordu. Topçu ateşini yönlendirmek için uçaklar sağlanmıştı. Bu, özellikle her iki tarafta da mühimmat az olduğu için önemliydi: saldırı için sadece 30.000 mermi stoklanabiliyordu.^[11] Bir diğer önemli gelişme ise, saldırganlarla birlikte ilerleyen Alman saha telefon servisinin, ön cephedeki gözlemcilerin topçu ateşini yönlendirmesine olanak vermesiydi.^[12] Kötü yollarda hareket kabiliyetlerini artırmak için her Alman tümenine sürücülü 200 adet hafif Avusturya-Macaristan vagonu verildi.^[13]

Alman On Birinci Ordusu, 1 Mayıs'ta topçu harekâtlarına başlamaya hazırdı. Korps Kneussl Gorlice'nin güneybatısına konuşlandırılmıştı. Hermann von François liderliğindeki XLI Yedek Kolordusu, Arthur Arz liderliğindeki Avusturya-Macaristan VI Kolordusu ve Karl von Plettenberg liderliğindeki Muhafız Kolordusu güneyden kuzeye konuşlandırılmıştı. X Kolordusu ise yedekte tutuluyordu. Joseph Ferdinand'ın Dördüncü Ordusu, Gromnik'teki Almanların kuzeyine konuşlandırılmıştı. Rus Üçüncü Ordusu, Nikolai Protopopov liderliğindeki X Kolordusu, Jakov Shchkinsky liderliğindeki XXI Kolordusu ve Dmitry Shcherbachev liderliğindeki IX Kolordusu ile güneyden kuzeye konuşlandırılmıştı.^[6]^{:179–180, 186–187}

Not listesi

^ Yaklaşık 400.000 Avusturyalı ve 120.000'den fazla Alman^[1]

Kaynakça

^ Oleynikov 2016, s. 255.
^ Bichanina 2018, s. 79.
^ С.Г. Нелипович, 2022, pp. 380–381
^ Reichsarchiv. Der Weltkrieg 1914-1918.Bd.Berlin,1932.S.237
^ Oleynikov 2016, s. 240.
^ ^a ^b ^c ^d Buttar, Prit (2017). Germany Ascendant, The Eastern Front 1915. Oxford: Osprey Publishing. ss. 159-163. ISBN 978-1472819376.
^ Buttar, Prit (2014). Collision of Empires. The War on the Eastern Front in 1914. Oxford: Osprey. ss. 110-246.
^ Herwig, Holger L. (1997). The First World War, Germany and Austria-Hungary 1914–1918. Londra: Arnold. s. 136.
^ Foley, Robert T. (2005). German strategy and the path to Verdun: Erich von Falkenhayn and the development of attrition, 1870–1916. Cambridge University Press. s. 129.
^ DiNardo, Robert L. (2010). The Gorlice-Tarnow campaign, 1915. Praeger. s. 7.
^ DiNardo, 2010, p. 49.
^ DiNardo, 2010, pp. 139–140
^ Bittar, Prit (2015). Germany Ascendant, The Eastern Front 1915. Oxford: Osprey. ss. 164-168, 172-173, 180.

[2] Yaklaşık 400.000 Avusturyalı ve 120.000'den fazla Alman^[1]

[FOOTNOTEOleynikov2016255-1] Oleynikov 2016, s. 255.

[FOOTNOTEBichanina201879-3] Bichanina 2018, s. 79.

[4] С.Г. Нелипович, 2022, pp. 380–381

[5] Reichsarchiv. Der Weltkrieg 1914-1918.Bd.Berlin,1932.S.237

[FOOTNOTEOleynikov2016240-6] Oleynikov 2016, s. 240.

[PB2-7] Buttar, Prit (2017). Germany Ascendant, The Eastern Front 1915. Oxford: Osprey Publishing. ss. 159-163. ISBN 978-1472819376.

[8] Buttar, Prit (2014). Collision of Empires. The War on the Eastern Front in 1914. Oxford: Osprey. ss. 110-246.

[9] Herwig, Holger L. (1997). The First World War, Germany and Austria-Hungary 1914–1918. Londra: Arnold. s. 136.

[10] Foley, Robert T. (2005). German strategy and the path to Verdun: Erich von Falkenhayn and the development of attrition, 1870–1916. Cambridge University Press. s. 129.

[11] DiNardo, Robert L. (2010). The Gorlice-Tarnow campaign, 1915. Praeger. s. 7.

[12] DiNardo, 2010, p. 49.

[13] DiNardo, 2010, pp. 139–140

[14] Bittar, Prit (2015). Germany Ascendant, The Eastern Front 1915. Oxford: Osprey. ss. 164-168, 172-173, 180.

[6]

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[1]