HMS E7

HMS E7, E sınıfına mensup, Birleşik Krallık'a ait bir denizaltı. Kraliyet Donanması tarafından inşasına 2 Ekim 1913'te, Chatham Tersanesi'nde başlanıldı ve 14 Mart 1914 tarihinde inşası tamamlandı.

HMS E7'nin görünümü
Tarihçe
Birleşik Krallık
Adı	HMS E7
İnşa eden	Kraliyet Donanması
Kızağa konuluşu	30 Mart 1912
Denize indirilişi	2 Ekim 1913
Bitirilişi	14 Mart 1914
Görevlendirme	16 Mart 1914
Akıbet	4 Eylül 1915'te battı
Genel karakteristik
Sınıf ve tipi	E sınıfı denizaltı
Deplasman	665 emperyal ton (676 t) su üstünde 796 emperyal ton (809 t) su altında
Uzunluk	178 fit (54 m)
Genişlik	15 fit 5 inç (4,70 m)
İtme gücü	2 × 8 silindirli dizel motor, 1.750 beygir gücü (1.300 kW) su üstünde 2 × 600 beygir gücü (447 kW) aküyle çalışan elektrik motoru 2 pervane
Hız	15 knot (28 km/sa; 17 mph) su üstünde 9,5 knot (17,6 km/sa; 10,9 mph) su altında
Menzil	10 knot (19 km/sa; 12 mph) hızla 3.000 deniz mili (5.600 km) su üstünde 5 knot (9,3 km/sa; 5,8 mph) hızla 65 deniz mili (120 km) su altında
Kişi kapasitesi	30
Silah donanımı	4 × 18 inç (457 mm) torpido tüpü (1 kıçta, 2 yanlarda, 1 pruvada)

Hizmet geçmişi

Denizaltının ilk göreve çıkışı 16 Mart 1914 günüdür. Denizaltının katıldığı ilk harekât Helgoland Körfezi'ne E5, D2 ve D3 ile çıkılan ikinci devriye seferidir. Devriye görevinden 18 Ağustos 1914 tarihinde dönülmüştür. Denizaltı daha sonra Çanakkale Cephesi'nde görevlendirilmiştir.

İlk seferi

Ön Yüzbaşı Cochrane komutasında 30 Haziran 1915'te, I. Dünya Savaşı'nın bir parçası olan Çanakkale Savaşı kapsamında düzenlenen denizaltı harekâtlarına katılmak için ilk seferine çıkan denizaltı saat 03:50'de Seddülbahir'deki İlyas Burnu'nu geçmiş dalışa geçerek saat 07:20'de Nara Burnu'na ulaşmıştır. Öğle saatlerinde yüzeye çıktığında Aydın Reis gambotu tarafından görüldü. Bunun üzerine dalarak gambotun saldırısından kurtulmuştur.

Bu arada mürettebat arasında dizanteri belirtileri görülmeye başlansa da buna karşın görevine devam etti. 2 Temmuz'da Bülbül römorkörünü, birkaç ufak tekne ve Ceylan-i Bahr yelkenlisini, mürettebatın boşaltılmasından sonra top ateşi ve top atışı ve patlayıcılarla batırdı. Bu sırada Aydın Reis'in görülmesi üzerine dalışa geçildi. Sonraki iki gün elektrik motorlarının arızalarını onarmak için hareketsiz kaldı. 6 Temmuz'da Mudanya İskelesi önünde Biga adlı gemi torpillenmeye çalışıldı. Ancak teknenin hareket etmesi üzerine torpil iskelede patlamıştır. atılan torpido, teknenin hareket etmesi nedeniyle iskelede patlamıştır. Akşam ise Mudanya açıklarında büyük bir gulet, tahrip kalıpları kullanılarak batırıldı. 7 Temmuz'da Marmaraereğlisi açıklarında Nusrat vapuru ve römorkör bombalandı. Daha sonra Erdek Körfezi Karaburun yakınlarında İntizam'ın karaya oturması zorlandı. Sonraki iki gün İstanbul'a yaklaşmaya çalışan denizaltı, devriye gemileri nedeniyle bu girişimden vazgeçip 10 Temmuz'da Mudanya'ya dönüldü.

Yine 10 Temmuz'da Biga gemisine bir torpido atıldı. Tekne bu kez vurularak batırıldı. 11 Temmuz'da İstanbul açıklarına geldi. Galata Rıhtımı'nda Çanakkale'ye götürmek için kömür yükleyen gemilere, cephane yüklendiği düşünülerek bir torpido saldırısı yaptı; ancak isabet sağlayamadı. Daha sonra Zeytinburnu Barut Fabrikası ve İstanbul – İzmit demiryolu bombalanmak istendi. Fakat sahil topçusunun ateşe başlaması üzerine bölgeden ayrıldı. 24 Temmuz'da ise üsse dönmek üzere harekete geçti.

İkinci seferi

4 Eylül'de yine Cochrane komutasında ikinci seferine çıkan E7, Nara Burnu açıklarında 35 metre derinlikte denizaltı ağ engeline takıldı. Ağ şamandıralarının aşağı çekildiği iki motorlu gambot ve bir devriye botu tarafından saptanmıştı. Bu devriye gemileri, ağ şamandıralarının ağağı çekildiğini Çanakkale'deki donanma üssüne rapor ettiler. Kurtulmaya çalışırken iki mayın patlatıldı; ancak gemide ciddi bir hasar ortaya çıkmadı. Bu arada bataryalar zayıflıyordu. Öte yandan gerçekleşen patlamalar, su üstü gemilerine denizaltını tam konumunu vermişti. Ancak öğleden sonra bataryalar da zayıflamaya başlamıştı. O sırada Çanakkale'ye onarım için gelmiş olan Heino von Heimburg komutasındaki Alman UB-14'ten komutan ve mürettebattan iki kişi bir işkampavya ile saptanan noktaya geldiler ve denize patlayıcılar bıraktılar. Saat 19:30'da, 34 metrede patlayan patlayıcılar ardından denizaltı su yüzüne çıkarak teslim oldu. E7, Komutanı dahil 31 kişiden oluşan mürettebatı alındıktan sonra batırıldı.

Denizaltının battığı yer, 4 Nisan 1953 tarihinde batan Dumlupınar denizaltısının battığı noktanın 100 – 125 metre ilerisindedir.

Kaynakça

• Çanakkale Boğaz Komutanlığı (2008). Çanakkale Deniz Savaşları 1915. Kültür Yayınları. ISBN 9754092826.