IV. Konrad (Almanya kralı)
IV. Konrad (25 Nisan 1228 - 21 Mayıs 1254), Hohenstaufen hanedanının bir üyesidir. İmparator II. Friedrich'in Kudüs kraliçesi II. Isabella ile evliliğinden olan tek oğludur. Annesinin doğum sırasında ölümü üzerine Kudüs kralı unvanını (II. Konrad olarak) miras almıştır. 1235'te Svabya dükü olarak atanmış, babası onu Almanya kralı (Romalıların kralı) seçtirmiş ve 1237'de İtalya kralı (IV. Konrad olarak) taç giydirmiştir. İmparator tahttan indirilip1250'de öldükten sonra, ölümüne kadar Sicilya kralı (I. Konrad olarak) olarak hüküm sürmüştür.
| IV. Konrad | |
|---|---|
 | |
| Almanya kralı (resmen Romalıların kralı) İtalya kralı | |
| Hüküm süresi | Mayıs 1237 – 21 Mayıs 1254 |
| Önce gelen | VII. Henri |
| Sonra gelen | II. Wilhelm |
| Sicilya kralı | |
| Hüküm süresi | 13 Aralık 1250 – 21 Mayıs 1254 |
| Önce gelen | I. Friedrich |
| Sonra gelen | II. Konrad |
| Kudüs kralı | |
| Hüküm süresi | 4 Mayıs 1228 – 21 Mayıs 1254 |
| Önce gelen | II. Isabella and I. Friedrich |
| Sonra gelen | III. Konrad |
| Vekil | II. Friedrich (1243'e kadar), Alice (1243–1246), Henry (1246–1253) and Plaisance (from 1253) |
| Svabya Dükü | |
| Hüküm süresi | 12 Şubat 1235 – 21 Mayıs 1254 |
| Önce gelen | Henry |
| Sonra gelen | IV. Konrad |
| Doğum | 25 Nisan 1228 Andria, Sicilya Krallığı |
| Ölüm | 21 Mayıs 1254 (26 yaşında) Lavello, Sicilya Krallığı |
| Defin | Messina Katedrali |
| Eş(ler)i | Elisabeth von Bayern |
| Çocuk(lar)ı | Konradin |
| Hanedan | Hohenstaufen |
| Babası | II. Friedrich |
| Annesi | II. Isabella |
İlk yıllar
değiştirİmparator II. Friedrich ile Kudüs kraliçesi II. İsabella'nın ikinci ve hayatta kalan tek oğlullarıydı. Güney İtalya'nın Sicilya Krallığı'ndaki Andria'da doğan annesi, onu doğurduktan kısa bir süre sonra ölmüş ve Haçlı devleti Kudüs'ün hükümdarı olarak onun yerine geçmiştir. Konrad, babası tarafından Hohenstaufen imparatoru VI. Heinrich'in torunu ve İmparator Friedrich Barbarossa'nın torunuydu. Alman Krallığı'nı ilk ziyaret ettiği 1235 yılına kadar Güney İtalya'da yaşadı. Bu dönemde, babasının vekilleri aracılığıyla naip olarak yönettiği Kudüs krallığı, Konrad çoğunluğunu ilan edene ve babasının naipliği geçerliliğini kaybedene kadar iç savaşla sarsıldı .
1235'te Konrad, Bavyera Dükü II. Otto'nun kızıyla nişanlandı. Evlilik gerçekleşemeden öldü, ancak Konrad daha sonra kız kardeşiyle evlendi.[1]
İktidara yükselmesi
değiştirİmparator II. Friedrich, en büyük oğlu Konrad'ın asi üvey kardeşi Kral Heinrich'i (VII) tahttan indirdiğinde, Konrad 1235'te onun yerine Svabya dükü oldu. Ancak imparator, Viyana'daki 1237 İmparatorluk Diyeti'ne kadar onu Romalıların kralı seçemedi. Seçmenler " Mentz (Mainz), Treves (Trier) ve Köln başpiskoposları, Bamberg, Ratisbon (Regensburg), Frisingen (Freising) ve Ren nehri kont palatini Padua piskoposlarıydı. Bavyera dükü Bohemya kralı, Thüringen toprak mezarı ve Karintiya dükü ".[2] Bu unvan, Papa Gregory IX tarafından kabul edilmese de, onun bir Kutsal Roma imparatoru olarak geleceğini varsayıyordu. Mainz Prensi Başpiskoposu Siegfried III, Alman başşansölyesi sıfatıyla, 1242 yılına kadar, Friedrich'in Thüringen'den Landgrave Henry Raspe'yi ve Bohemya kralı I. Wenceslaus'u bu görevi üstlenmeleri için seçtiği zamana kadar küçüklerin naibi olarak hareket etti. Konrad, 1240'lardan itibaren Alman siyasetine doğrudan müdahale etti. 1241'deki kısa ömürlü Moğol karşıtı haçlı seferine liderlik etti.
Bununla birlikte, Papa IV. Innocentius, 1245'te Friedrich'i aforoz edip Konrad'ın tahttan indirildiğini ilan ettiğinde, Heinrich Raspe papayı destekledi ve 22 Mayıs 1246'da Almanya'nın rakip kralı seçildi. Heinrich Raspe, Ağustos 1246'da Nidda savaşında Konrad'ı yendi, ancak birkaç ay sonra öldü. Onun yerine Hollandalı William rakip kral oldu.
Papa'nın bu güç kullanımı, o zamandan beri Kutsal Roma İmparatorluğu'nda bir güç geçişi olarak görülüyor. Özellikle pek çok prens, güvenilmez olduğu kanıtlanmış parçalanmış monarşinin aksine, geniş zenginlikleri ve göreceli istikrarlarıyla daha fazla nüfuz kazanmak için bu fırsatı değerlendirdi. Benzer şekilde, birçok soyluya bir kralın rehberliği olmadan daha fazla özerklik verildi.[3]
Yine 1246'da Konrad, Bavyera Dükü II. Otto'nun kızı Elisabeth ile evlendi. 1252'de Konradin adında bir oğulları oldu. 1250'de Konrad, Hollandalı William ve Ren müttefiklerini yenerek Almanya'daki durumu geçici olarak çözdü.
İtalya Seferi
değiştirII. Friedrich aynı yıl öldüğünde Sicilya ve Almanya'nın yanı sıra Kudüs unvanını da Konrad'a devretti, ancak papayla mücadele devam etti. 1251'de William tarafından mağlup edilen Konrad, babasının zengin egemenliklerini yeniden kazanmayı umarak ve üvey kardeşi Manfredo'nun naip olarak hareket ettiği İtalya'yı işgal etmeye karar verdi. Ocak 1252'de bir Venedik filosuyla Puglia'yı işgal etti ve Manfred'i başarılı bir şekilde dizginlemeyi ve ülkenin kontrolünü ele geçirmeyi başardı. Bu yıl Konrad, Foggia'daki hoftag sırasında Norman ve erken Staufer zamanlarından iyi bilinen örneklere dayanan anayasalar yayınladı. Ayrıca yeni kaynakların gösterdiği gibi, Konrad, Papa ile uzlaşmaya çalıştı ancak bir anlaşmaya varılamadı. Friedrich'in ölümünden sonra Sicilya krallığının bazı kısımlarında isyanlar çıktı ve birçok şehir kraliyet kontrolünden kaçmaya çalıştı. Konrad bu nedenle isyanlara karşı askerî eylemde bulunmak zorunda kaldı. Ekim 1253'te birlikleri Napoli'yi fethetti.
Ancak Konrad, papanın destekçilerini bastıramadı ve papa da Sicilya'yı İngiltere kralı III. Henry'nin oğlu Edmund Crouchback'e teklif etti (1253). Konrad, 1254'te aforoz edildi ve aynı yıl Basilicata'daki Lavello'da sıtmadan öldü.[4] Önce Manfred, daha sonra Konrad'ın oğlu Konradin, başarısızlıkla da olsa Papalıkla mücadeleye devam etti.
Konrad'ın dul eşi Elisabeth, 1286'da Karintiya Dükü olan Tirol Kontu II. Meinhard ile yeniden evlendi.
Konrad'ın 1254'teki ölümü, hiçbir hükümdarın Almanya'nın tartışmasız kontrolünü ele geçiremediği Fetret Dönemi'ni başlattı. Fetret Dönemi 1273'te Habsburglu Rudolph'un Romalıların Kralı seçilmesiyle sona erdi.[5]
Kaynakça
değiştir- ^ Annales sancti Rudberti Salisburgenses: "Imperator filiam ducis Bawane fibo suo adolescento desponsavit; que non post multum temporis defuncta est." See Alan V. Murray (1986), "Reinbot von Durne's Der heilige Georg as Crusading Literature", Forum for Modern Language Studies 22 (2): 172–173 and n8.
- ^ History of the Western Empire: from its restoration by Charlemagne to the accession of Charles V., Volume I, P304 - italics (in original) denote those whose offices did not become electorates
- ^ "The empire after the Hohenstaufen catastrophe". Encyclopædia Britannica. 21 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Conrad IV, Daniel R. Sodders, Medieval Italy: An Encyclopedia, Vol. I, ed. Christopher Kleinhenz, (Routledge, 2004), 510.
- ^ Judith Bennet and Clive Hollister, Medieval Europe, a Short History. p. 260.