Ijiraq (uydu)

Ijiraq, Satürn'ün düzensiz uydularından biridir. 12 km genişliğindedir ve Satürn XXII olarak da bilinir. Brett Gladman ve John J. Kavelaars'ın takımı tarafından 2000 yılında keşfedildi. Geçici adı S/200 S6'dır, daha sonra 2003 yılında İskandinav mitolojisinden Ijiraq olarak adlandırıldı.

Satürn'e ortalama uzqaklığı 11,1 km'dir. Aynı zamanda yörüngesi Kiviuq'a benzemektedir.

Yörünge

Satürn'ün uydularından düzensiz prograd grupları: Inuit (mavi) ve Gallic (kırmızı). Yörüngelerin eksantrikliği gökada enötesiden gökada enberisine uzanan sarı kesimler tarafından temsil edilmektedir.

Ijiraq, Kiviuq'e benzer şekilde, Satürn'e ortalamada 451 gün sürede tamamladığı 11,1 Gm mesafedeki yörüngesinde yer alır. Ijiraq'in Kozai etkisinde olduğuna inanılmakta: yörüngesinin döngüsel olarak eğimi azalmaktayken egzantrikliği artmakta veya tam tersi şekilde gerçekleşmete. Gökada enötesi yörüngesi 60°'lik bir genlik ile yaklaşık 90° salınım yapar.^[1]

Fiziki özellikleri

Ijiraq, Satürn'ün düzensiz uydularından Inuit grubunun bir üyesi olmakla birlikte,^[2] son gözlemler Paaliaq, Siarnaq ve Kiviuq'dan daha belirgin şekilde kızıl olduğunu ortaya koymuştur. Spektral eğimi (bir kütlenin yansıtması kapasitesinin dalga boyu fonksiyonu olarak ölçüsü) Inuit grubu düzensiz uydular için dik olarak iki katıdır (100 nm başına %20), Sedna gibi kırmızı Neptün ötesi cisimler için benzer özellikte ama diğer düzensiz uydulara göre durumu bilinmemekte. ayrıca, Ijiraupian (Ijiraqan) spektrumu diğer üç olası su bulunan uydu gibi 0,7 µm ile zayıf emilimi gösterir.^[3]

Kaynakça

^ Nesvorný, D.; Alvarellos, Jose L. A.; Dones, L.; ve Levison, H. F.; Orbital and Collisional Evolution of the Irregular Satellites 15 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., (İngilizce), The Astronomical Journal, 126 (2003), s. 398–429
^ Gladman, B. J.; Nicholson, P. D.; Burns, J. A.; Kavelaars, J. J.; Marsden, B. G.; Holman, M. J.; Grav, T.; Hergenrother, C. W.; Petit, J.-M.; Jacobson, R. A.; and Gray, W. J.; Discovery of 12 satellites of Saturn exhibiting orbital clustering 20 Nisan 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Nature, 412 (Temmuz 12, 2001), s. 163–166
^ Grav, T.; ve Bauer, J.; A deeper look at the colors of Saturnian irregular satellites 12 Ocak 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[Nesvorny2003-1] Nesvorný, D.; Alvarellos, Jose L. A.; Dones, L.; ve Levison, H. F.; Orbital and Collisional Evolution of the Irregular Satellites 15 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., (İngilizce), The Astronomical Journal, 126 (2003), s. 398–429

[Gladman2001-2] Gladman, B. J.; Nicholson, P. D.; Burns, J. A.; Kavelaars, J. J.; Marsden, B. G.; Holman, M. J.; Grav, T.; Hergenrother, C. W.; Petit, J.-M.; Jacobson, R. A.; and Gray, W. J.; Discovery of 12 satellites of Saturn exhibiting orbital clustering 20 Nisan 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Nature, 412 (Temmuz 12, 2001), s. 163–166

[Grav2006-3] Grav, T.; ve Bauer, J.; A deeper look at the colors of Saturnian irregular satellites 12 Ocak 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[1]

[2]

[3]