Vikipedi

Inessa Armand

Inessa Fyodorovna Armand (doğum Elisabeth-Inès Stéphane d'Herbenville; 8 Mayıs 1874 - 24 Eylül 1920) Fransız-Rus komünist bir siyasetçi, Bolşeviklerin üyesi ve hayatının çoğunu Rusya'da geçiren bir feministti.[1][2][3] Devrim öncesi Rus komünist hareketinde ve komünist dönemin ilk günlerinde önemli bir rol olan Armand, (kasıtlı Stalinist sıkı denetim nedeniyle, kısmen Lenin ile olan ilişkisi göz önüne alındığında) 1990'larda Sovyet arşivlerinin kısmen açılmasına kadar neredeyse uzun zamandır neredeyse unutulmuştu (buna rağmen, Rus arşivlerinde hayatıyla ilgili birçok değerli kaynağa hala ulaşılamıyor).[4] Tarihçi Michael Pearson onun hakkında şöyle yazdı: "Ona (Lenin) konumunu iyileştirmesi ve Bolşeviklerini çardan daha fazla güç elde edecek ve 1919'da Moskova'nın en güçlü kadını olacak bir güç haline getirmesi için yardım edecekti."[5]

Inessa Armand
Inessa Armand, 1916'da
DoğumElisabeth-Inès Stéphane d'Herbenville
8 Mayıs 1874
Paris, Üçüncü Fransız Cumhuriyeti
Ölüm24 Eylül 1920 (46 yaşında)
Nalchik, Rusya Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyeti
HareketBolşevizm
Evlilik
Alexander Armand
(e. 1893; b. 1902)

Vladimir Armand (e. 1902)
Partner(ler)Vladimir Lenin (1911–1912/1914)
Çocuk(lar)5

Erken Dönemi ve Evliliği

değiştir
 
1882'de Armand

Armand, Paris'te doğdu. Annesi Nathalie Wild, yarı Fransız ve yarı İngiliz kökenli bir komedyen ve babası Théodore Pécheux d'Herbenville, Fransız bir opera şarkıcısıydı.[6] Babası beş yaşındayken öldü ve her ikisi de öğretmen olan Moskova'da yaşayan teyzesi ve büyükannesi tarafından büyütüldü.

On dokuz yaşında, zengin bir Rus tekstil üreticisinin oğlu Alexander Armand ile evlendi. Bu evlilikten dört çocuk doğurdu. Inessa ve kocası, Moskova dışında köylü çocukları için bir okul açtı. Ayrıca şehrin yoksul kadınlarına yardım etmeye adanmış bir iyilik takımına katıldı.

Hayatı

değiştir
 
1895 yılında Armand

1902'de, açık bir evliliği olan kocasını, köktenci siyasi görüşlerini paylaşan küçük kardeşi Vladimir ile evlenmek için terk etti ve beşinci çocuğu Andrei'yi doğurdu.[7][8]

1903'te yasa dışı Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi'ne katıldı. Armand yasa dışı yaymaca yaptı; Haziran 1907'de tutuklandıktan sonra, Kuzey Rusya'daki Mezen'de iki yıl dahili sürgüne mahkûm edildi.[9]

Kasım 1908'de Armand Mezen'den kaçmayı başardı ve sonunda Vladimir Lenin ve yabancı sürgünde yaşayan diğer Bolşeviklerle tanıştığı Paris'e yerleşmek için Rusya'dan ayrıldı. 1911'de Armand, Batı Avrupa'daki tüm Bolşevik takımları eş güdümlemek için kurulan Yabancı Örgütler Komitesi'nin sekreteri oldu.[10]

 
Armand çocuklarıyla Brüksel'de, 1909

Armand, Temmuz 1912'de Rusya'ya döndü. Bu riskli bir görevdi. Lenin'in, Prag Konferansı kararını, destekçilerinin Duma'ya seçilmesini sağlamak için Bolşevik kampanyasını örgütlemeye yardımcı olması ve Pravda'da neler olup bittiğini öğrenmesine ihtiyacı vardı.[11] Helen Rappaport, Lenin'in Rusya'ya girişinin derhal tutuklanmaya davet edeceğini bildiğini fakat bunu hafiflettiğini, parti çalışmalarına yönelik endişelerinin ona karşı kişisel duygularını aştığını belirtti. İki ay sonra tutuklandı ve hapsedildi fakat İskender'in cömert desteği sayesinde Mart 1913'te kefillikle serbest bırakıldı. Rusya'yı bir kez daha yasa dışı bir şekilde terk ederek, Galiçya'da Vladimir Lenin ve Nadezhda Krupskaya ile birlikte yaşamaya başladı. Ayrıca Rabotnitsa'nın kurgusunu yapmaya başladı. Hayranlıkla Krupskaya, Armand kadar yorgun olduğunu, kendisini hemen parti çalışmalarına attığını kaydetti. Lenin ona yazdı ve ona çevrelerindeki herkesten daha çok güvendi. Okhrana, Armand'ı Lenin'in sağ kolu olarak görüyordu.[11] Yazar Ralph Carter Elwood'a göre,[12] İskra döneminde Troçki'den çok daha fazlası, Lenin'in 'sopası' oldu - dalgalanan Bolşevikleri sıraya sokan, siyasi muhaliflerine uzlaşmaz mesajlar ileten, Lenin'in kendisinin kaçınmayı tercih ettiği rahatsız edici görevleri yerine getiren biri.

Armand, Avrupa'daki birçok toplumcunun Birinci Dünya Savaşı sırasında savaş çabalarına karşı savaşmamayı seçmesine üzüldü. Müttefik birliklerini tüfeklerini subaylarına karşı çevirmeye ve toplumcu bir devrim başlatmaya özendiren yaymacanın dağıtımına yardım etmek için Lenin'e katıldı.

Lenin, onu Temmuz 1914'te Brüksel'deki Uluslararası Toplumcu Büro konferansına Bolşevik temsilci olarak atadı. Bertram Wolfe onu Kautsky, Vandervelde, Huysmans, Luxemburg, Plekhanov, Troçki ve Martov gibi büyük kişilerle buluşmaya ve savaşmaya gönderiyordu. Uluslararasının tüm dillerine hakim olmasına, ona ve görüşlerine tam anlamıyla bağlılığına, ateş altındaki kararlılığına güveniyordu. Ona şöyle yazdı:

Sorumlu bir görevde yalnızken gelişen, güçlenen, daha enerjik ve daha cesur olanlardan biri olduğunuza ikna oldum. Sizin - neredeyse hiç de - saçma ve yine saçma olduğunu söyleyen karamsarlara inatla inanmıyorum.[13]

Mart 1915'te Armand, savaş karşıtı Uluslararası Toplumcular Kadınlar Konferansı'nı düzenlediği İsviçre'ye gitti.

Rus Devrimi

değiştir
 
1920'de Armand

2 Mart 1917'de Çar 2. Nicholas, Rusya Cumhuriyeti'ni ilan eden geçici hükûmeti ülkenin denetimine bırakarak tahttan çekildi. Sürgündeki Bolşevikler, ülkenin geleceğini şekillendirmeye yardımcı olmak için Rusya'ya dönmek için çaresiz kaldılar. Rusya'daki Bolşevik etkisinin Doğu Cephesi'ndeki savaşı sona erdirmesini ümit eden Alman Dış İşleri Bakanlığı, Armand, Vladimir Lenin ve diğer 26 devrimcinin Petrograd'a yolculuk etmeleri için özel bir tren sağladı.

Devrimci olayların çoğuna katılmadı, bunun yerine hasta oğlu Andrei'ye bakmayı seçti. 1905, 1908 ve 1913'te çocuklarının iyiliği için devrimci etkinliklerine ara vermesine rağmen, iktidarı ele geçirdiği bu önemli dönemde neden hareketsiz kalmayı seçtiği hala net değil.[14] 19 Nisan'da Moskova Oblast Konferansına katıldı, subayların seçilmesinin gerekliliği ve savaşçı güçlerin dost olmasının yanı sıra İkinci Uluslararası liderlerinin fırsatçılığı üzerine güçlü konuşmalar yaptı.[15]

Ekim Devrimi'nden sonra Armand, Moskova İktisadi Konseyi'ne[16] başkanlık etti ve Moskova Sovyeti'nin yönetici üyesi olarak görev yaptı. Sovyet hükûmetinin Brest-Litovsk Antlaşması'nı imzalama kararının sadık bir eleştirmeni oldu. Petrograd'a döndüğünde, Komünist Parti ve Sovyet sendikalarında kadın eşitliği için savaşan bir örgüt olan Zhenotdel'in (Zhenotdel 1930'a kadar etkinlik gösterdi) yasama kararları alma yetkisine sahip ilk yöneticisi oldu. Kadın haklarının boşanmasına, kürtaj yapmasına, hükûmet işlerine katılmasına ve toplu kantin ve anne merkezleri gibi kuruluşlar yaratmasına izin vermek için düzeltmeler yaptı.[17] 1918'de, Sverdlov'un Zinovyev ve Radek'in muhalefetine karşı yardımıyla, Lenin'in konuşmacı olarak yer aldığı ulusal bir emekçi kadınlar kongresini düzenlemeyi başardı. Elwood'a göre,[18] parti liderliğinin Armand'ın ortak kuruşlar için ajitasyonunu desteklemeyi kabul etmesinin nedeni, İç Savaş'ın kadınları fabrika işlerine ve Kızıl Ordu'da yardımcı görevlere dahil etmeyi gerektirmesiydi ve bu da kadınları geleneksel görevlerden serbest bırakma ihtiyacını doğurdu. Armand ayrıca 1920'de Birinci Uluslararası Komünist Kadınlar Konferansı'na başkanlık etti. 1920 baharı, Armand'ın girişimiyle, kadın özgürlüğünün daha geniş yönlerini ve eğer kalıcı bir değişiklik yapılacaksa cinsiyetler arasındaki ilişkiyi değiştirme ihtiyacını ele alan Kommunistka dergisinin yeniden ortaya çıkmasına tanık oldu.

Ölümü

değiştir

Fakat bu derginin beşinci sayısı, kurucusunun ölüm ilanını taşıdı. Aşırı iş yükü nedeniyle yorgun düştüğünü fark eden Lenin, Armand'ı bölgenin salgın istilasına uğradığını ve Kızıl Ordu tarafından etkisizleştirildiğini bilmeden Kafkasya'ya tatile gitmeye çağırdı.[19] O ve diğer hastaların bölgeden tahliye edilmesi gerekti. 21 Eylül 1920 akşamı, belki de grubuna kalacak yer bulmak için Nal'chik Yürütme Alt Kuruluyla buluşmak için dışarı çıktı ve koleraya yakalandı. 24 Eylül sabahı 46 yaşında öldü.[20] Moskova'daki Kremlin Duvarı Mezarlığı'na gömüldü.[21] Uluslararası devrimci marşlarla bir devlet cenazesi düzenlendi. Bu saygınlığı alan ilk kadın olarak Kızıl Meydan'a gömüldü.[5][22]

Büyük Sovyet Bilgiliği'nin 1926'da yayınlanan ilk baskısında, kıdemli ve adanmış bir Bolşevik ve Lenin'in yakın arkadaşı ve yardımcısı[23] olarak anıldı fakat 1930'larda çalışmaları unutulmuştu. Zhenotdel 1930'da kaldırıldı.[24]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Francisca de Haan; Krasimira Daskalova; Anna Loutfi (2006). Biographical Dictionary of Women's Movements and Feminisms in Central, Eastern, and South Eastern Europe: 19th and 20th Centuries. Central European University Press. s. 34. ISBN 978-963-7326-39-4. 
  2. ^ Martin Mccauley (2014). The Rise and Fall of the Soviet Union. Routledge. s. 82. ISBN 9781317867838. 
  3. ^ Gail Warshofsky Lapidus (1978). Women in Soviet Society: Equality, Development, and Social Change. University of California Press. s. 47. ISBN 9780520039384. 
  4. ^ Ralph Carter Elwood (2011). The Non-geometric Lenin: Essays on the Development of the Bolshevik Party. Anthem Press. s. 112. ISBN 978-0-85728-778-6. 
  5. ^ a b Michael Pearson (29 Eylül 2001). "Lenin's lieutenant". The Guardian. 25 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ Elwood, s. 14
  7. ^ Francisca de Haan; Krasimira Daskalova; Anna Loutfi (2006). Biographical Dictionary of Women's Movements and Feminisms in Central, Eastern, and South Eastern Europe: 19th and 20th Centuries. Central European University Press. s. 33. ISBN 978-963-7326-39-4. 
  8. ^ Michael Pearson (2002). Lenin's Mistress : The Life of Inessa Armand. Cahners Business Information, Inc. ISBN 037550589X. 
  9. ^ Elwood
  10. ^ Barbara Evan Clements (1997) Bolshevik Women, New York: Cambridge University Press.
  11. ^ a b Helen Rappaport (2010). Conspirator: Lenin in Exile. ReadHowYouWant.com. ss. 241, 362. ISBN 978-1-4587-6022-7. 
  12. ^ Elwood, p. 125
  13. ^ Bertram Wolfe (2003). "Inessa Armand From Strange Communists I Have Known, 1965". 3 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  14. ^ Elwood, p. 42
  15. ^ Elwood, p. 207
  16. ^ Bonnie Smith (2008). The Oxford Encyclopedia of Women in World History: 4 Volume Set. ISBN 9780195148909. 
  17. ^ Brendan Montague (2011). A Year on the Sauce. John Hunt Publishing. ss. 132-133. ISBN 978-1-84694-529-8. 
  18. ^ Elwood, p. 237
  19. ^ Robert Service (2011). Lenin: A Biography. Pan Macmillan. ISBN 978-0-330-47633-1. 
  20. ^ Elwood, p. 263
  21. ^ Branko Lazitch and Milorad Drachkovitch (1986) “Inessa Armand” in Biographical Dictionary of the Comintern, Palo Alto: Hoover Institution Press. 9780817984014
  22. ^ Bonnie G. Smith (2008). The Oxford Encyclopedia of Women in World History: 4 Volume Set. s. 137. ISBN 9780195148909. 
  23. ^ Yu.O. Schmidt and N.I. Bukharin, (Ed.) (1926). Большая советская энциклопедиа. volume 3 Moscow. s. 362. 
  24. ^ Helen Rappaport (2001). Encyclopedia of Women Social Reformers, Volume 1. ABC-CLIO. ISBN 9781576071014. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Inessa_Armand&oldid=34109816" sayfasından alınmıştır