Japon Öz Savunma Kuvvetleri
Japon Öz Savunma Kuvvetleri (JSDF) (Japonca: 自衛隊, romanize: Jieitai), Japonya'nın de facto silahlı kuvvetlerdir. Öz Savunma Kuvvetleri, II. Dünya Savaşı sonrasında 1 Temmuz 1954 tarihinde kurulmuş olup Kara, Hava ve Deniz Öz Savunma Kuvvetleri'nden oluşmaktadır ve başbakanın başkomutan olduğu Savunma Bakanlığı tarafından kontrol edilmektedir.
| Japon Öz Savunma Kuvvetleri | |
|---|---|
| 自衛隊 | |
 Japon Öz Savunma Kuvvetleri forsu | |
| Kuruluş | 1 Temmuz 1954 |
| Birimler | |
| Komuta | |
| Başkomutan |  Başbakan Fumio Kishida |
| Savunma Bakanı |  Minoru Kihara |
| Genelkurmay Başkanı |  General Yoshihide Yoshida |
| Genel Bilgiler | |
| Askerlik yaşı | 18-32 |
| Zorunlu askerlik | Yok |
| Etkin personel sayısı | 247.150 (2015)[1] |
| Rezerve personel sayısı | 56.000 (2015)[1] |
| Maliye | |
| Harcamalar | 6,82 trilyon JP¥ (2023)[2] |
| GSYİH paydası | %1,19 (2023)[2] |
| Sanayi | |
| Yerli yardımlar | |
| Dış yardımlar | |
| İlgili maddeler | |
| Rütbeler | Japon Öz Savunma Kuvvetleri'nde askerî rütbeler |
Japonya Anayasası'nın 9. maddesi gereğince Japonya de jure olarak silahlı kuvvetlere sahip değildir. Uluslararası uyuşmazlıklarda çözüm yolu olarak güç kullanımı yasaklanmıştır, ancak örneğin müttefikleriyle birlikte barışı koruma operasyonlarına ve toplu güvenlik önlemlerine katılabilir.
Tarihçe
değiştirAsya'da II. Dünya Savaşı'nın sona ermesiyle Japonya'nın teslim olmasının ardından, Japon İmparatorluk Ordusu ve Japon İmparatorluk Donanması, Japonya'nın işgali sırasında Müttefik Kuvvetler Yüksek Komutanlığı tarafından lağvedildi. Müttefik işgali sırasında, iç güvenlik ve suçla mücadele etmek için yalnızca küçük bir yerel polis gücü ile sınırlı tutuldu.
Buna karşın Soğuk Savaş'ın başlaması ve 1949'da Çin İç Savaşı'nda komünistlerin galip gelmesi Pasifik havzasında siyasi ve askeri durumun değişmesine yol açtı. 1950'de Kore Savaşı'nın patlak vermesinden sonra Japonya'da konuşlu Amerikan birliklerinin cepheye gönderilmesi ülkeyi savunmasız hale getirdi. Amerikan işgal yetkililerinin önerisiyle, Japonya hükûmeti tarafından Temmuz 1950'de hafif piyade silahlarıyla donatılmış 75.000 adamdan oluşan bir Ulusal Polis Rezervi (警察予備隊 Keisatsu-yobitai) kurulmasına karar verildi. Bu rezerv genişletilerek 1952'de Ulusal Güvenlik Kuvvetleri (保安隊 Hoantai) ve 1 Temmuz 1954'te de Japon Öz Savunma Kuvvetleri adını aldı.[5]
19 Ocak 1960'da Japonya ve Amerika Birleşik Devletleri arasında 10 yıllık bir süre için Karşılıklı İşbirliği ve Güvenlik Anlaşması imzalandı ve bu anlaşma 22 Haziran 1970'te süresiz olarak uzatıldı. Bu anlaşmayla birlikte Japonya ile ABD arasında askerî bir ittifakın kurulması sağlandı.
Uluslararası durumun gelişimi ve bunu takip eden ülkede meydana gelen siyasi değişiklikler, Öz Savunma Kuvvetleri'nin rolü ve görevlerine ilişkin algıyı etkiledi. Güney Kuril Adaları gibi Japonya'nın hak iddia ettiği bölgeler ve 1979'da Sovyetler Birliği'nin Afganistan'a müdahalesi dahil olmak üzere, Sovyetler Birliği'nin Uzak Doğu'daki askerî genişlemesi, 1980'lerde Öz Savunma Kuvvetleri'nin özellikle hava ve denizaltı savunması olmak üzere modernleşmesine ve genişlemesine yol açtı.
1992 yılında yapılan bir kanun değişikliğiyle birlikte Japonya, Kamboçya, Mozambik, Afganistan, Irak ve Endonezya gibi ülkelerde barış operasyonlarına katılarak II. Dünya Savaşı'ndan bu yana ilk defa ülke dışına asker gönderdi.[6] 2004-2006 yılları arasında Irak'ta faaliyet gösteren 600 askerden oluşan bir Japon Yeniden Yapılanma ve Destek Grubu, BM himayesindeki görevler haricinde ülke dışındaki ilk askerî faaliyetiydi.
18 Eylül 2015'te ülke kuvvetlerinin Japonya dışındaki müttefiklerini korumak amacıyla askerî operasyonlara katılmasına izin veren yeni bir yasa kabul edildi.[7]
Günümüzde Çin'in artan askerî faaliyetleri, Kuzey Kore'nin uzun menzilli füze programının geliştirilmesi de dahil olmak üzere yaşanan gerilimler Japon Öz Savunma Kuvvetleri'nin geleceği hakkında siyasi bir tartışmayı tetiklemektedir.[8]
Organizasyon
değiştir
Japon Öz Savunma Kuvvetleri, başbakanın başkomutan olduğu Savunma Bakanlığı tarafından yönetilmektedir ve başbakan ve savunma bakanına genelkurmay başkanı tarafından danışılmaktadır.
Japon Öz Savunma Kuvvetleri, üç ana birimden oluşmaktadır:
Japon Kara Öz Savunma Kuvvetleri (陸上自衛隊 Rikujō Jieitai, JGSDF)
Japon Deniz Öz Savunma Kuvvetleri (海上自衛隊 Kaijō Jieitai, JMSDF)
Japon Hava Öz Savunma Kuvvetleri (航空自衛隊 Kōkū Jieitai, JASDF)
Bunun dışında Öz Savunma Kuvvetleri bu birimler içerisinde beş ordu, beş donanma bölgesi ve dört hava savunma bölgesine ayrılmaktadır. Ayrıca Japonya'nın, Cibuti'de 2009'dan beri korsanlıkla mücadele amaçlı bir askeri üssü bulunmaktadır.[9]
Japon Öz Savunma Kuvvetleri'nin 2015 yılı itibarı ile 247.150 aktif ve 56.000 rezerve personeli bulunmaktadır.[1] Askerlik yaşı 18 olup Öz Savunma Kuvvetleri'ne katılım tamamen gönüllüdür.[10] Donanım ve eğitim açısından Japon Öz Savunma Kuvvetleri dünyanın önde gelen ordularıyla aynı seviyededir. Japonya, 2022'de toplam GSYİH'sinin %1,1'ini savunma bütçesine harcamıştır[11] ve dünyanın 10. büyük askeri bütçesine sahiptir.[2]
Soğuk Savaş'ın sona ermesinden bu yana Japon Öz Savunma Kuvvetleri, dağılan Sovyetler Birliği'nden Çin Halk Cumhuriyeti ve Kuzey Kore'ye odaklandı ve 2022'de Rusya'nın Ukrayna'yı işgalinden bu yana Rusya Federasyonu'nu da büyük bir tehdit olarak görmektedir. Avustralya, Hindistan, Tayvan, Güney Kore, Singapur, Birleşik Krallık ve ABD ile askerî işbirliğinin artırılmasının yanı sıra yeni ekipman ve donanımın satın alınması da öncelikler arasında yer almaktadır.[12]
Kaynakça
değiştir- ^ a b c International Institute for Strategic Studies: The Military Balance 2015, p.257
- ^ a b c "Japan Approves 26.3% Increase in Defense Spending for Fiscal Year 2023". 16 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2024.
- ^ "Procurement equipment and services". Equipment Procurement and Construction Office Ministry of Defence. 14 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2017.
- ^ "Archived copy" (PDF). 13 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2008.
- ^ Kowalski, Frank (2014). An Inoffensive Rearmament: The Making of the Postwar Japanese Army. Naval Institute Press. s. 72. ISBN 9781591142263.
- ^ Teslik, Lee Hudson (13 Nisan 2006). "Japan and its military". Council on Foreign Relations. 11 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2024.
- ^ "Japan's Parliament Approves Overseas Combat Role for Military". The New York Times. 18 Eylül 2015. 20 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2024.
- ^ Gale, Alastair; Tsuneoka, Chieko (14 Temmuz 2020). "China Provocations Hasten Japan's Military Revival". The Wall Street Journal. 11 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2024.
- ^ "Japan to expand Djibouti base despite decline in piracy". Dw.com (İngilizce). Deutsche Welle. 19 Kasım 2018. 27 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2024.
- ^ ChartsBin. "Military Conscription Policy by Country". chartsbin.com. 16 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2024.
- ^ "Military expenditure (% of GDP) – Japan". Dünya Bankası. 11 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2024.
- ^ Fackler, Martin (16 Aralık 2010). "Japan Announces Defense Policy to Counter China". The New York Times. 4 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2024.
Dış bağlantılar
değiştir- Savunma Bakanlığı resmî sitesi (Japonca)
- Genelkurmay Başkanlığı resmî sitesi (Japonca)