Julius Klaproth
Julius Heinrich Klaproth (1783-1835), Alman dilbilimci, tarihçi, kökenbilimci, yazar, oryantalist ve kaşiftir.[1]Jean-Pierre Abel-Rémusat ile birlikte Doğu Asya çalışmalarını bilim dalına dönüştürmekteki etkileriyle anılır.[2]
Julius Heinrich Klaproth | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 1783 Berlin, Almanya |
| Ölüm | 1835 Paris, Fransa |
| Meslek | Dilbilimci, Türkolog, sinolog |
Yaşamı
değiştirKlaproth Ekim 1783'te Berlin'de doğdu. Babası uranyum dahil dört elementin keşfinde yer alan kimyager Martin Heinrich Klaproth'tur...[3] Julius Heinrich Klaproth küçük yaştan itibaren Asya dillerini öğrenmeye başlamıştır. İlk makalesini 19 yaşında yayımlamıştır. Sonrasında Sankt-Peterburg'a çağrılıp akademik bir pozisyona yerleştirilmiştir. 1805'te Çin'e giden Rus elçilik heyetinde yer almıştır. Daha sonra 1807-8'de Kafkaslarda etnografik ve dilbilimsel keşiflerde görevlendirilmiştir. Bu sırada şarkiyat makaleleri yayımlamaya devam etmiştir. 1812'de Berlin'e, 1815'te Paris'e taşınmıştır. 1816'da Humboldt tarafından Paris'te kalması için Prusya Krallığı'ndan transfer edilmiştir. Asya dilleri ve edebiyatları hakkındaki çalışmaları için Paris'te istediği kadar kalması temin edilmiştir. 1835'te Paris'te ölmüştür.
Çalışmalarından Örnekler
değiştir- Reise in den Kaukasus und Georgien in den Jahren 1807 und 1808 (Halle, 1812–1814; French translation, Paris, 1823)
- Geographisch-historische Beschreibung des ostlichen Kaukasus (Weimar 1814)
- Tableaux historiques de l'Asie (Paris, 1826)
- Memoires relatifs a l'Asie (Paris, 1824–1828)
- Tableau historique, geographique, ethnographique et politique de Caucase (Paris, 1827)
- Vocabulaire et grammaire de la langue georgienne (Paris, 1827)
Kaynakça
değiştir- ^ Screech, Timon. (2006). Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779–1822, pp. 69 21 Şubat 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.-72.
- ^ Walravens, Hartmut. "Julius Klaproth. His Life and Works with Special Emphasis on Japan," 19 Eylül 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Japonica Humboldtiana 10 (2006), p. 177.
- ^ Walravens, p. 178. 19 Eylül 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.