Largvisi Manastırı
Largvisi Manastırı (Gürcüce: ლარგვისის მონასტერი) tartışmalı Güney Osetya bölgesine bağlı Ahalgori Belediyesi'nin Ksani nehri vadisindeki Largvisi köyünde konumlanmış bir Orta Çağ Gürcü Ortodoks manastırıdır. Manastır, 14. yüzyılın başlarından itibaren belgelenmiştir. Kubbeli bir Yunan haçı planı tasarımına sahip olan mevcut kilisenin tarihi 1759 yılına kadar uzanmaktadır. Ksani Dükleri ve Kartli Krallığı'nın önde gelen soylu ailelerinden biri olan Kvenipneveli hanedanının ailesel manastırıydı.
 2010 yılında Largvisi Manastırı | |
 | |
| Temel bilgiler | |
|---|---|
| Konum | Largvisi, Ahalgori Belediyesi, Gürcistan |
| Koordinatlar | 42°16′07″K 44°29′09″D / 42.26861°K 44.48583°D |
| İnanç | Gürcü Ortodoks Kilisesi |
| Mimari | |
| Mimari tür | Yunan haçı planlı kilise |
| Tamamlanma | 1759 |
Tarihi
değiştirKsani düklerinin yazdığı 15. yüzyıldan kalma Gürcü kronikleri, manastırın temelinin 6. yüzyılda yaşamış ailenin efsanevi atası olan Rostom'a dayandığını yazmaktadır. Rostom, iddia edilene göre Bizans imparatoru I. Justinianus'un çağdaşıydı. Manastır, Ksani Düklerinin manastıra bağış yapmaya başladığı 14. yüzyılın başlarından itibaren tarihsel olarak daha iyi belgelenmiştir. Manastır, 1400 yılında Timur'un Gürcistan'a yaptığı sefer sırasında yok edilmiştir. Sonrasında yeniden yapılan manastır, Grigol Bandaisdze tarafından fresklenmiştir. 1470 yılında, manastır, üzerinde çan kulesi bulunan bir savunma duvarı inşa eden Dük Şalva tarafından daha fazla yenilenmiştir.[1] Ksani Dükü Şanşe, daha fazla tahkimat ekleyerek kaleyi kendi kalesine dönüştürmüştür.[2][3] 1759'da kilise, Dük David ve annesi Ketevan tarafından Aziz Theodor Tiron Manastırı olarak yeniden inşa edilmiştir. Son inşa edilme, Largvisi'deki Theotokos resmine asomtavruli alfabesiyle Gürcüce yazılmıştır. Eski yapının yerini alan mevcut yapı, tamamen yeni bir mimari plana sahiptir.[1]
Mimarisi
değiştirLargvisi Manastırı, Ksani ve Çurta nehirlerinin birleştiği tepenin yamacında konumlanmıştır. Yunan haçı planlı kubbeli bir kilisedir. Ölçüleri 20 x 12 metredir. Genel plan doğu-batı ekseninde uzatılmıştır. Kilise tuğladan yapılmış ve nef içindkie dört taş sütunla süslenmiş taş bloklarla kaplıdır. Kubbe, çapraz biçimde birleşen yüksek koridorlara dayanır. Kilisenin batı ve güneyde olmak üzere iki girişi vardır.[1][4] Batı penceresinin yukarısında, taştan oyulmuş bir heykel vardır. Bu heykelde bir insanın sağ eli ve duvarcılık araçları görülmektedir. Manastırın bitişiğindeki savunma yapıları, yıkık duvarları ve yüksek kuleleri olan bir kalenin parçalarıdır.[1][5]
Kaynakça
değiştir- ^ a b c d Gamkrelidze, Gela; Mindorashvili, Davit; Bragvadze, Zurab; Kvatsadze, Marine, (Ed.) (2013). "ლარგვისი [Largvisi]". ქართლის ცხოვრების ტოპოარქეოლოგიური ლექსიკონი [Topoarchaeological Dictionary of Kartlis Tskhovreba (The History of Georgia)] (Gürcüce) (1.1url=http://dspace.nplg.gov.ge/bitstream/1234/41521/1/KartlisCxovrebisTopoarqeologiuriLeksikoni.pdf bas.). Tiflis: Georgian National Museum. ss. 308-309. ISBN 978-9941-15-896-4. 29 Eylül 2018 tarihinde
|arşiv-url=kullanmak için|url=gerekiyor (yardım) arşivlendi. - ^ Wakhoucht, Tsarévitch (1842). Brosset, Marie-Félicité (Ed.). ღეოღრაჶიული აღწერა საქართველოჲსა. Description géographique de la Géorgie [Geographic description of Georgia] (Gürcüce ve Fransızca). S.-Pétersbourg: A la typographie de l'Academie Impériale des Sciences. ss. 230-231. 14 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2019.
- ^ Brosset, Marie-Félicité (1850). Rapports sur un voyage archéologique dans la Géorgie et dans l'Arménie [Report of archaeological voyages in Georgia and Armenia] (Fransızca). St.-Petersbourg: Imprimerie de l'Académie Impériale des Sciences. ss. 75-76.
- ^ Wilkinson, John (2014). From Synagogue to Church: The Traditional Design. Routledge. ss. 242-248. ISBN 1317832434.
- ^ Muskhelishvili, David; Tumanishvili, Dimitri; Gagoshidze, Iulon; Apakidze, Joni; Licheli, Vakhtang (2008). Skinner, Peter (Ed.). The Cultural Heritage of Georgia — Abkhazeti, Shida Kartli (PDF). Tiflis: Georgian Arts and Culture Center. s. 19. 18 Nisan 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2019.