Levant Arapçası
Levant Arapçası, Levanten Arapça veya Suriye-Lübnan Lehçeler Grubu (endonim: شامي, romanize: šāmi veya اللهجة الشامية, romanize: el-lahje š-šāmiyye), Lübnan, Ürdün, Suriye, Filistin, İsrail ve Türkiye'nin bir bölümünü kapsayan Levant bölgesinde konuşulan dildir.[1][2] Levant Arapçası 54 milyonun üzerinde konuşanı ile, Mısır Arapçası ile birlikte Arap dünyasında her yerde anlaşılabilen, en prestijli iki Arapça ana lehçesinden biri kabul edilir.
Levant Arapçası hiçbir devlet veya bölgede resmi dil olarak kullanılmamaktadır. Ürdün, Lübnan, Filistin ve Suriye'de çoğunluk dili olmasına rağmen, günlük iletişimde ağırlıklı olarak konuşma dili olarak kullanılmaktadır. Bu ülkelerdeki çoğu yazılı ve resmi belgeler ile medyada ise, yalnızca resmi eğitim yoluyla edinilen ve anadil olarak işlev görmeyen edebi bir Arapça biçimi olan Modern Standart Arapça (MSA) kullanılmaktadır. İsrail ve Türkiye'de ise Levant Arapçası bir azınlık dilidir.
Türkiye'nin güneydoğusunda ve Hatay, Mersin ve Adana gibi illerinde konuşulan lehçesi Çukurova Arapçası olarak adlandırılır. Bu lehçe başta Türkçe olmak üzere Farsça, Kürtçe, Aramice ve Fransızca gibi pek çok dilden etkilenmiştir.
Kaynakça
değiştir- ^ Bassiouney, Reem, Arabic sociolinguistics, Edinburgh University Press, 2009, s. 20
- ^ Versteegh, Kees, The Arabic language, Edinburgh University Press, 2001, s. 170
 | Dil ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |