Lex Oppia
Lex Oppia Antik Roma'da, MÖ 215’teki Cannae Muharebesi’nde Kartacalı general Hannibal karşısında bir konsülle koca bir orduya mal olan büyük bir yenilgiden ve denizdeki bazı bozgunlardan sonra yürürlüğe girmiş[1] ve MÖ 195 yılında kaldırılmış yasadır.
Yasa, Marcus Oppius tarafından, Quintus Fabius Maximus Verrucosus ve Tiberius Sempronius Gracchus'un konsüllüğündeki bir plebler tribünü aracılığıyla çıkartılmıştır. Lex Oppia, bir dizi tutumluluk yasasının ilki olup, yalnızca kadının servetini değil, aynı zamanda bu serveti göstermesini de kısıtlıyordu.[1] Buna göre hiçbir kadın yarım onsdan (yaklaşık 30 gram) ağır altın takılar takamayacak ve sahip olmayacaklar, çok renkli kıyafetler giyemeyecek (özellikle mor süslemeli olanlar), ayrıca dini festivaller dışında şehrin 1,6 km çapı dahilinde atlı arabalarla seyahat edemeyeceklerdi; bu yasak, yalnızca kamuya açık dini festivallerde istisna edilirdi.[2][3]
Romalı tarihçi Livy, Ab urbe condita (Kentin kuruluşundan itibaren) adlı eserinin 34. kitabında, Yaşlı Cato ve Lucius Valerius'un Lex Oppia'nın yürürlükten kaldırılmasına dair bakış açılarını gösteren tartışmalarını aktarmaktadır.[4]
Kaynakça
değiştir- ^ a b Lewis, Naphtali, and Meyer Reinhold, eds. Roman Civilization: Selected Readings. 3rd ed. Vol. 1. New York: Columbia UP, 1990. 489–496.
- ^ Liv. 34.1 27 Mart 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Johnston, Patricia A. "Poenulus 1, 2 and Roman Women." Transactions of the American Philological Association 110 (1980): 143–159. JSTOR.
- ^ "livy 34.4-7 week 10". www.u.arizona.edu. 2 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020.