M. N. Srinivas

Mysore Narasimhachar Srinivas (1916-1999) Hint sosyolog.

Padma Bhushan M. N. Srinivas HonFBA
Doğum	16 Kasım 1916(1916-11-16) Maisur, Hindistan
Ölüm	30 Kasım 1999 (83 yaşında) Bangalore, Hindistan
Mezun olduğu okul(lar)	Oxford Üniversitesi, Mumbai Üniversitesi

Güney Hindistan'da kast ve kast sistemleri, sosyal tabakalaşma ve Sanskritleşme üzerine yaptığı çalışmalarla tanınır. Srinivas'ın sosyoloji ve sosyal antropoloji disiplinlerine ve Hindistan'daki kamusal yaşama katkısı benzersizdi. Bir yandan İkinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinden sonra (çoğunlukla Kuzey Amerika üniversitelerine yönelik) alan araştırmalarının şekillendiği güçlü kalıptan çıkma ve sosyal antropoloji ve bilimin disipliner zeminini deneme kapasitesiydi. diğer yandan, bir sosyal bilimci olarak özgünlüğünü belirleyen sosyoloji.

Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Güney Asya bölgesi araştırmalarını büyük ölçüde şekillendiren şeyin, İkinci Dünya Savaşı sonrasında Sanskritik bilim ile Batı bloğunun stratejik kaygıları arasındaki konjonktürün önemli olduğunu belirtmek önemli olabilir. Sömürge döneminde, Brahminler veya Panditler, Hindu yasalarının ve geleneklerinin İngiliz sömürge yönetimine önemli muhatapları olarak kabul edildi. Değişmeyen bir Hint toplumu hakkındaki kolonyal varsayımlar, ABD'deki ve başka yerlerdeki çoğu Güney Asya departmanında çağdaş meselelerle ilgili Sanskritçe çalışmaların meraklı bir araya gelmesine yol açtı. Bir Hint sosyolojisinin Indoloji ve sosyolojinin birleşiminde yer alması gerektiğine kuvvetle inanılıyordu.

Srinivas'ın bursu, Hint toplumunu anlamak için bu baskın paradigmaya meydan okumaktı ve bu süreçte Hindu toplumunu anlamak için daha yeni entelektüel çerçeveler getirecekti. Hindistan'daki seçim süreçlerinde kastın önemi konusundaki görüşleri iyi bilinmektedir. Bazıları bunu Hint toplumunun sosyal tabakalaşmasının kalıcı yapısal ilkelerini doğrulamak için yorumlamış olsa da, Srinivas için bunlar demokrasinin yayılması ve seçim siyasetinin köy toplumunun yerel dünyasında bir kaynak haline gelmesiyle meydana gelen dinamik değişiklikleri sembolize ediyordu.

Eğilimiyle ütopik yapılara verilmedi - adalet, eşitlik ve yoksulluğun ortadan kaldırılması hakkındaki fikirleri, sahadaki deneyimlerine dayanıyordu. Sosyolojisinin yeni ve radikal özlemleri hesaba katması yönündeki talepler karşısındaki dürüstlüğü, yazılarının en hareketli yönlerinden biriydi. Srinivas, "sanskritleşme", "baskın kast", "dikey (kastlar arası) ve yatay (kastlar arası) dayanışmalar" gibi terimleri kullanarak, bir sosyal kurum olarak kastın akışkan ve dinamik özünü yakalamaya çalıştı.

Metodolojik uygulamasının bir parçası olarak, Srinivas, saha çalışmasına dayalı etnografik araştırmayı şiddetle savundu, ancak saha çalışması kavramı, yerel olarak sınırlandırılmış alanlar kavramına bağlıydı. Bu nedenle, baskın kast hakkındaki makalesi ve ortak bir aile anlaşmazlığı hakkındaki makalesi gibi en iyi makalelerinden bazıları, büyük ölçüde güney Hindistan'daki kırsal yaşama doğrudan katılımından (ve katılımcı bir gözlemci olarak) ilham almıştır. Ulusal entegrasyon, toplumsal cinsiyet sorunları, yeni teknolojiler vb. temaları üzerine birkaç makale yazdı. Köyün ve kurumlarının ötesine geçen bu konularda yazı yazmanın metodolojik etkileri hakkında neden kuramsallaştırmadığı konusunda gerçekten şaşırtıcı. Metodolojisi ve bulguları, Hindistan'da kast üzerine çalışan ardışık araştırmacılar tarafından kullanılmış ve taklit edilmiştir.

Eserleri

• Mysore'da Evlilik ve Aile (1942)
• Güney Hindistan Coorgs Arasında Din ve Toplum (1952)
• Modern Hindistan'da Kast (1962), Asya Yayınevi
• Hatırlanan Köy (1976)
• Kişisel Yazılar Yoluyla Hint Toplumu (1998)
• Köy, Kast, Cinsiyet ve Yöntem (1998)
• Modern Hindistan'da Sosyal Değişim
• Baskın Kast ve Diğer Denemeler (ed.)
• Hindistan'da Sosyal Değişimin Boyutları