Margit Schreiner ( d.22 Aralık 1953(1953-12-22)) Linz doğumlu Avusturyalı bir yazardır.

Margit Schreiner, 1971 yılında Linz'deki ilk ve orta öğretimini tamamladı. Salzburg Üniversitesi'nde Almanca filolojisi ve psikoloji eğitimi alırken 1977'den 1980'e kadar Tokyo'da yaşadı ve burada "Die Kategorie des Schönen in der Faustdichtung" ("Faust Şiirinde Güzelin Kategorisi") adlı tezini bırakıp yazmaya yöneldi.[1][2]

1980'den itibaren Salzburg Üniversitesi'nde sekreter olarak çalıştı. 1983 yılından bu yana ise serbest yazarlık yapmaktadır. İlk çalışmalarından biri "Vierzehn Arten japanische Gärten zu beschreiben" (“Japon Bahçelerini Tanımlamanın On Dört Yolu”) (1984) adlı şiir dizisidir. 1989'da ilk kısa öykü koleksiyonu olan "Die Rosen des Heiligen Benedikt" (“Aziz Benedict'in Gülleri”) Haffmans tarafından Zürih'te yayımlandı. Ek olarak, radyo ve tiyatro oyunları yazdı. 1990 yılında Avusturya devleti edebiyat bursu verdi. Aynı yıl ilk kez Ingeborg Bachmann Yarışması'na davet edildi, ancak daha sonra yarışmadan çıkarıldı. Kızı Oktavia Sophie 1991 yılında Salzburg'da doğdu. Yılın sonunda Berlin'e taşındı ve 1991'den 1998'e kadar orada yaşadı.[3] 1998'de İtalya'ya geri döndü. 1998'de Die Tasche (Çanta) adlı bir öyküsüyle okuma yarışmasına katıldı. Paris, Berlin ve İtalya'da geçirdiği bir dönemin ardından 2000 yılından bu yana Avusturya'da yaşıyor.

Margit Schreiner GAV (Avusturya yazarlar birliği) üyesidir.

Margit Schreiner yazınında, olaylar kısa, kesin ve gösterişten uzak bir dille anlatılmıştır; bazıları gevşek, bazıları daha ilintili şekilde ele alınır. Eserleri ironi ve komedi unsurlarıyla şekillenirken, günlük ve sıradan gibi görünen olayların ardındaki derinliklere dikkat çeker.[4] Dikkat çekici olan şey, anlatılanla bilinçli olarak korunan mesafedir. Metinler, otobiyografi ile kurgusallık arasındaki sınırı belirsizleştiren görünüşte radikal ben merkezlidir. Bu şekilde tetiklenen empati daha sonra sürekli olarak sorgulanır.

Yaşadıklarınızı yazabilirsiniz ama yazdıklarınız sizin icadınızdır.

Bir röportajından Margit Schreiner yazdıkları üzerine[5]

Yazar, sürecini "Ayrılıklar Üçlemesi" olarak adlandırdığı eserinde mükemmelleştirir: 1997'de yayınlanan "Nackte Väter" ("Çıplak Babalar") (Haffmans), acı çeken babaya yavaş ve acılı vedanın hassas ve keskin edebi anılarından oluşuyordu. Alzheimer hastalığına yakalanan babanın yavaş ve ızdıraplı vedası üzerine yoğunlaşan eser, hem içten bir duygusallık hem de keskin bir gözlem barındırır. 2001'deki "Ev, Kadınlar, Seks" (2001) adlı eserinde, Schreiner'in anlatı stratejisi, terk edilmiş bir kocanın bakış açısına bürünerek keşfetmesini sağlar. Uzun bir monolog halinde anlatılan kitap, bir kuşağın erkeklerindeki başarısızlıkları itiraf ettirir – ancak bunu kendine fark ettirmemek üzerine kurgulanmıştır (Haffmans). Romanın yayınlanması biraz zor oldu. Basının büyük ilgisine ve tartışma programlarında Schreiner'e olan yüksek talebe rağmen, Haffmans yayınevinin aynı zamana denk düşen iflası her şeyi alt üst etti. Schreiner, zorlu ayların ardından Frankfurt yayınevi Schöffling'de yeni bir yer bulabildi. Yazarın önceki yayınlarının haklarıyla ilgili sorunları çözülmesi peşi sıra geldi.

Asla karanlık romanlar yazmam. Çünkü her zaman, çok varoluşsal temalarda bile, trajedi ve komedinin veya belki de cennet ve cehennemin bu yakınlığının bir rol oynamasına izin vermeye çalışırım, bu yüzden asla sadece karanlığa veya sadece komikliğe girmem. Bence bu - ve bu gizemdir - genellikle neredeyse aynı şeydir.

Bir röportajından Margit Schreiner yazdıkları üzerine[6]

"Ev, Kadınlar, Seks" Schreiner'in bugüne kadar yazdığı en iyi kitaptır.[1] Almanca konuşulan ülkelerin sahnelerinde tek kişilik oyun olarak yer almıştır. 2003 yılında "Heißt lieben" ("Sevmek Dedikleri") (Schöffling) "Ayrılıklar Üçlemesi"nin son kitabı oldu. Birkaç yıl önce babasının ölümünde olduğu gibi, annesinin uzun vedası ve düşüşünü gözlemlemek de son derece kişisel ve dokunaklı bir metnin ortaya çıkmasına vesile oldu. Yazar, kendi anne rolünü ve annesiyle olan ilişkisini inceler ve kitap aynı zamanda özellikle kullandığı "genelleme" sayesinde, anne-kız ilişkilerindeki karmaşıklıklar ve sorunlar neredeyse evrensel bir geçerliliğe erişir.[1] 2005'te "Buch der Enttäuschungen" ("Hayal Kırıklıkları Kitabı") (Schöffling) adlı eserinde ise, bir ölünün perspektifinden, kendi yaşamını gerçekleşmemiş hayaller ve yanılsamalar zinciri olarak geriye doğru anlatır ve burada da usta bir karakter canlandırıcısı olduğunu kanıtlar. Eserlerinde, aldatmacaların son bulması gerektiğini savunur ve yaşam ile toplumsal rollerin sunulan modellerini mizahi ama aynı zamanda yalın bir üslupla deşifre eder. Onun için asıl önemli olan, nihayet her şeyin açıkça ifade edilebildiği bir başka gerçeklik yaratmaktır.[7]


Eserleri

değiştir
  • Mein erster Neger: Afrikanische Erinnerungen (Haffmans Taschenbuch). Haffmans. 1992. ISBN 9783251011612. 
  • Die Rosen des heiligen Benedikt: Liebes- und Hassgeschichten (Einzig berecht. Taschenbuchausg bas.). Münih: Heyne. 1996. ISBN 978-3453108202. 
  • Die Unterdrückung der Frau, die Virilität der Männer, der Katholizismus und der Dreck: Roman in Geschichten. Zürich: Haffmans. 1995. ISBN 978-3251003037. 
  • Bruno und ich: 52 Geschichten (1. bas.). Linz Wien: Resistenz-Verl. 2005. ISBN 3-85285-128-9. 
  • Von Raum-Zeiten, Zeit-Räumen, fünf Minuten und Ereignissen im Hier und Jetzt: eine Publikation der Malerei, Grafik und Bildhauerei an der Kunstuniversität Mozarteum [Dieter Kleinpeter ile]. Weitra: Verl. Bibliothek der Provinz. 2010. ISBN 978-3-900000-96-7. 

Schöffling & Co. yayınevinden

değiştir
Yıl Kitap
2022 Mütter. Väter. Männer. Klassenkämpfe. Roman
2021 Vater. Mutter. Kind. Kriegserklärungen. Roman
2018 Kein Platz mehr. Roman
2015 Das menschliche Gleichgewicht. Roman
2011 Die Tiere von Paris. Roman
2008 Schreibt Thomas Bernhard Frauenliteratur?
2007 Haus, Friedens, Bruch.
2005 Buch der Enttäuschungen. Roman
2004 Die Eskimorolle. Roman
2004 Nackte Väter. Roman
2003 Heißt lieben
2002 Haus, Frauen, Sex.
2002 Mein erster Neger

"Haus, Frauen, Sex" adlı monolog eseri, tiyatroda büyük başarıyla sahnelenmiştir (Theater Rampe, Stuttgart 2002; Theater Rabenhof, Viyana 2004 vb.). Bunun ardından Schreiner’in menopoz dönemindeki bir kadın yazarın monoloğunu ele aldığı "Haus, Friedens, Bruch." adlı dramatize edilmiş eserinin prömiyeri 2009 yılında Linz'deki Posthof’ta yapılmıştır. Ancak kendisinin doğrudan tiyatro için yazdığı oyunlar henüz sahneye uyarlanmış değildir.[7] Öte yandan Alman ve Avusturyalı yayın kuruluşları tarafından beş radyo oyunu hayata geçirilmiştir. Bu eserler, Yukarı Avusturya bölgesine özgü (sanatsal) bir diyalekt kullanılarak "orijinal sesli radyo oyunları" biçiminde yazılmıştır: *Da gehen Schiffe unter mitten in der Wüste* (1991), *Die Bohrmaschine oder: Warten auf Berlin* (1992), *Gefühle* (2000), *Zu Fuß über die Alpen* (2002) ve *Die Überquerung des Kvarner* (2006).

Schreiner’in, yalnızca edebi değil, aynı zamanda siyasi bir yazar olduğu da dikkat çekicidir. 2003/04 yıllarında bir yıl boyunca haftalık olarak 52 köşe yazısından oluşan *Bruno und ich* yazı dizisini Yukarı Avusturya’daki bir gazete için kaleme almıştır. 2008 yılında dağınık şekilde yayımlanmış denemeleri "Schreibt Thomas Bernhard Frauenliteratur? Über Literatur, das Leben und andere Täuschungen" ("Thomas Bernhard kadın edebiyatı mı yazıyor? Edebiyat, yaşam ve diğer aldatmacalar üzerine") adlı provokatif başlık altında toplanmıştır.[4]

Ödülleri

değiştir
  • 1986: Theodor Körner Ödülü
  • 1990: Avusturya devlet bursu
  • 1994: Alman Edebiyatı Fonu Bursu
  • 2000: Ben Witter Ödülü
  • 2004: Yukarı Avusturya Eyaleti Kültür Ödülü
  • 2006: Linz Şehri Sanat Takdir Ödülü
  • 2008: Linz Kitap Fuarı “Litera” Kurmaca Ödülü
  • 2009: Avusturya Edebiyat Takdir Ödülü
  • 2015: Johann Beer Edebiyat Ödülü [9]
  • 2015: Heinrich Gleissner Ödülü [10]
  • 2016: Anton Wildgans Ödülü [11]
  • 2024: Aşağı Avusturya Kültür Ödülü : Edebiyat Takdir Ödülü [12]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ a b c "Schreiner, Margit (geb. 1953)". | Österreichische Nationalbibliothek (Almanca). 3 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ "Autorin". www.margitschreiner.com (Almanca). 10 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ "Autor: Margit Schreiner". www.bibliothekderprovinz.at (Almanca). 27 Kasım 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2024. 
  4. ^ a b Gürtler, Christa (30 Mayıs 2016). "Margit Schreiner". www.stifterhaus.at (Almanca). 22 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2024. 
  5. ^ Türkeş, A.Ömer (26 Mayıs 2023). "Bir erkek konuşuyor". www.hurriyet.com.tr. 26 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2024. 
  6. ^ Kramatschek, Claudia (6 Nisan 2016). "Margit Schreiner: "Das menschliche Gleichgewicht" - Die Balance von Tod und Leben" [Margaret Schreiner: "İnsani uyum": Ölüm ve yaşam arasındaki denge]. Deutschlandfunk (Almanca). 
  7. ^ a b Gürtler, Christa, (Ed.) (2008). Porträt Margit Schreiner. Linz: Trauner Verlag. ISBN 978-3-85499-396-4. 
  8. ^ Österreich, Außenministerium der Republik. "Avusturya edebiyatında özgün ve asi bir ses: Margit Schreiner". www.bmeia.gv.at. 27 Kasım 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2024. 
  9. ^ "Neues Volksblatt: Johann-Beer-Preis für oö. Autorin Margit Schreiner". 8 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2024. 
  10. ^ "derStandard.at". derstandard.at (Almanca). 18 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2024. 
  11. ^ "Anton-Wildgans-Preis 2016 an Margit Schreiner". news.ORF.at (Almanca). 25 Temmuz 2016. 18 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2024. 
  12. ^ "NÖ Kulturpreise 2024: Preisträgerinnen und Preisträger stehen fest". noe.gv.at (Almanca). 18 Temmuz 2024. 18 Temmuz 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2024. 

Dış bağlantılar

değiştir