Mavi duvar
Mavi duvar, Amerika Birleşik Devletleri'nde Demokrat Parti'ye oy verme alışkanlığı edinmiş 18 eyalet ve Washington, DC bölgesini ifade eden bir kavramdır. Demokrat Parti'nin adayları, bu eyaletler sayesinde 1992'den 2012'ye kadarki seçimleri kazandılar. Bunun bir istisnası bu eyaletlerden hiçbirini alamayarak seçimi 2000 ve 2004'te kazanan George W. Bush'tur.
2016'da ise, seçim öncesinde bu eyaletlere dayanarak Hillary Clinton'un seçimi almasına kesin gözüyle bakılıyordu[1][2] ancak Donald Trump, Michigan, Wisconsin ve Pensilvanya'yı alarak mavi duvarı yıkmıştır. Bunun yanında Maine'den bir delege çıkarmıştır. Mavi duvarda dört gedik açan Trump, 306 delege ile seçimi kazanmıştır.
Bunun yanında Cumhuriyetçi Parti'ye yönelik oy alışkanlığı oluşturan eyaletleri ifade etmek için "kırmızı duvar" veya "kırmızı deniz" ifadeleri kullanılır.
Kökeni
değiştirRonald Brownstein, mavi duvar terimini literatüre 2009'da kazandırmıştır.[3] 2012 Başkanlık seçimlerinden sonra Paul Steinhauser mavi duvarı "Demokrat Parti'ye giden doğu, ortabatı ve batı eyaletleri" olarak tanımladı.
Mavi duvarın gerisindeki eyaletler
değiştirBaşkanlığı kazanmak için yeterli delege sayısı olan 270'in 242'si bu eyaletlerdedir. Buna göre, bu eyaletler ve delege sayıları parantez içinde verilmiştir: Kaliforniya (55), New York (29), Illinois (20), Pensilvanya (20), Michigan (16), New Jersey (14), Washington (12), Massachusetts (11), Maryland (10), Minnesota (10), Wisconsin (10), Oregon (7), Connecticut (7), Hawaii (4), Maine (4), Rhode Island (4), Delaware (3), Vermont (3) ve Washington, DC (3)'tür.
Kaynakça
değiştir- ^ Goldmacher, Shane; Karni, Annie. "Hillary Clinton's path to victory". Politico. 19 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2019.
- ^ Seitz-Wald, Alex (6 Mayıs 2016). "Analysis: 'Blue Wall' Gives Trump Little Room for Error". NBC News. 6 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2019.
- ^ "Clinton's Campaign Is Focused on Battleground States She Doesn't Really Need – The Atlantic". www.theatlantic.com. 3 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.