Mehmed Abdülkerim Efendi
Mehmed Abdülkerim Efendi (26 Haziran 1906, İstanbul - 30 Ağustos 1935, New York), Osmanlı padişahı II. Abdülhamid'in en büyük oğlu Şehzade Mehmed Selim Efendi'nin tek oğludur.
| Mehmed Abdülkerim Efendi | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 26 Haziran 1906 Yıldız Sarayı, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
| Ölüm | 30 Ağustos 1935 (29 yaşında) New York, ABD |
| Çocuk(lar)ı | Dündar Osmanoğlu, Harun Osmanoğlu |
| Hanedan | Osmanlı Hanedanı |
| Babası | Mehmed Selim Efendi |
| Annesi | Nilüfer Eflakyar Hanımefendi |
| Dini | İslam |
26 Haziran 1906 tarihinde dedesinin hükümdarlığı esnasında Beşiktaş'ta Yıldız Sarayında doğdu. Annesi Nilüfer Eflakyar Hanımefendi'dir. Dündar Osmanoğlu ve Harun Osmanoğlu'nun babası olur.
1922 yılında saltanatın kaldırılmasından sonra babasıyla Beyrut'a yerleşti. Hindistan ve Singapur üzerinden Japonya'ya gitti. Japonlar, Rusya'nın hâkimiyeti altında olan Türkistan'da kendilerine bağlı bir imparatorluk kurmak istemişler ve tahtı Abdülkerim Efendi'ye teklif etmişlerdi. Şehzade birkaç ay Uzakdoğu'da kaldı, ancak işler tersine dönünce, gizlice New York'a geçti. 30 Ağustos 1935 tarihinde New York'ta kaldığı otel odasında ölü bulundu. Dönemin kaynaklarında kendisini vurarak intihar ettiği yazar.[1][2] Torunlarından Abdülhamid Kayıhan Osmanoğlu suikastı Çin istihbaratının gerçekleştirdiğini iddia etmiştir.[3]
Kaynakça
değiştir- ^ "The Times-Square Suicide of an Ottoman Prince". 14 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2023.
- ^ "PRINCE OF TURKEY ENDS HIS LIFE HERE". New York Times. 4 Ağustos 1935. s. 21. 10 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2023.
Prince Abdul Kerim, who in early childhood lived amid the bizarre splendors of a royal court until his grandfather, Sultan Abdul Hamid II of Turkey, was deposed, shot and killed himself in a $3 room in the Hotel Cadillac, Forty-third Street and Broadway, early yesterday.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 29 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2016.