Melekler hiyerarşisi

Farklı dinlerin melekolojisinde, melekler hiyerarşisi, meleklerin bir sıralama sistemidir. Daha yüksek rütbeler, daha düşük rütbeler üzerinde daha fazla güce veya otoriteye sahiptir ve farklı rütbelerin, değişen sayıda kanat veya yüz gibi görünüm farklılıkları vardır.

Floransa'daki Vaftizhanenin tavan mozaiği (resimlerin en içteki sekizgeninde), altlarında Latince isimleri olan yedi meleksel varlık düzenini (Seraphim ve Cherubim hariç tümü) tasvir ediyor.

Semavi dinler

Yahudilik

Yahudi melek hiyerarşisi İbrani Kutsal Kitabı'nda, Talmud'da, Haham literatüründe ve geleneksel Yahudi ayininde oluşturulmuştur. Çeşitli ilahiyatçılar tarafından ileri sürülen farklı hiyerarşilerde kategorize edilirler. Örneğin Musa bin Meymun, Mishneh Torah veya Yad ha-Chazakah: Yesodei ha-Torah adlı eserinde on sıra melek sayar.

Hıristiyanlık

En etkili Katolik melek hiyerarşisi, Areopagite Pseudo-Dionysius tarafından 5. veya 6. yüzyılda De Coelesti Hierarchia (Göksel Hiyerarşi Üzerine) adlı kitabında öne sürülen hiyerarşidir. Dionysius, üç düzeyde gruplandırdığı dokuz manevi varlık seviyesini tanımlamıştır:^[1]^[2]^[3]

En yüksek düzeyler
Serafim

Kerubim

Tahtonin (Tahtiyyun-Taht Melekleri)
Orta düzeyler
Dominionlar (Hakimiyyet sahipleri)

Fazıllar (Meziyetliler)

Muktedirler
En düşük düzeyler
Prensler

Başmelekler (Arş Melekleri)

Melekler (Sema Melekleri)

Orta Çağ boyunca, bazıları Sözde Dionysius'tan yararlanan ve onu genişleten, diğerleri tamamen farklı sınıflandırmalar öneren çeşitli tasarılar önerildi.

Sözde Dionysius (Göksel Hiyerarşi Üzerine) ve Thomas Aquinas (Summa Theologiae), Yeni Ahit'ten, özellikle Efesliler Ephesians 1:21ve Koloseliler 1:16 dan pasajlar çizdiler. Amaçları üç Hiyerarşiden oluşan bir şema geliştirmekti. Her birinde 3 düzey veya koro bulunan üçlü melek küreleri oluşturdular.

İslâm

İslam'da Hristiyanlığın farklı "korolara" veya alanlara bölünmesine paralel standart bir hiyerarşik organizasyon yoktur ve konu Kur'an'da doğrudan ele alınmaz. Bununla birlikte, melekler arasında, Allah'ın meleklere emrettiği görevler ve bu görevler kapsamında tanımlanan belirli bir düzen veya mertebeler olduğu açıktır. Bazı alimler, İslam meleklerinin on dört kategoriye ayrılabileceğini ve bazı yüksek mertebelerin başmelekler olarak kabul edilebileceğini öne sürüyorlar. el-Kazvini , Aja'ib al-makhluqat adlı eserinde, dört başmelek kerubim ile çevrili tüm meleklerin başında Ruhu'l-Kudüs bir melek hiyerarşisini tanımlar. Altlarında yedi göğün yedi meleği vardır.^[4]

Fahreddin er-Razi (ö. 1209), melekleri sekiz gruba ayırmıştır ve bu yapı, Hristiyan melek bilimiyle benzerlikler göstermektedir:^[5]

Hamele-i Arş, 'Arş (Tanrı'nın Tahtı ) taşıyanlar,^[6] Hristiyanlıktaki Serafim ile eşleştirilebilir.
Tanrı'nın tahtını çevreleyen Mukarrabun (Kerubim), sürekli Tanrı'yı över (tesbih)
Cebrail, Mīkhā'īl, Isrāfīl ve 'Azrā'īl gibi Başmelekler
Rıḍvan gibi Cennet Melekleri .
Cehennem Melekleri, Mâlik ve Zabâni
Bireyleri korumak için görevlendirilen koruyucu melekler
İnsanların yaptıklarını kaydeden melekler
Gökgürültüsü meleği gibi dünya işleriyle görevli melekler .

Zerdüşt

Gayri resmi bir Zerdüşt melek hiyerarşisi vardır; yazata olarak adlandırılan belirli meleksi varlıklar, ameshaspentas (30 günlük ayın ikinci ila yedinci günü arası), yazatas ve minoos (30 günlük ayın son 6 günü) olarak ayrılmış Zerdüşt takvimindeki gün-ad adaklarında kilit konumlara sahiptir.

Rol yapma oyunları

Melekler ara sıra rol yapma oyunlarında, daha yüksek seviyeli meleklerin daha fazla güce ve daha fazla büyü yapma veya diğer büyülü yetenekleri kullanma yeteneğine sahip olduğu sıralı hiyerarşilere sahip olarak sunulur. Örneğin, "Celestials" adı verilen varlıkların bir alt grubu olan Dungeons & Dragons oyunundaki Melekler, giderek daha güçlü olan Astral Deva, Planetar ve Solar olmak üzere üç farklı türde gelmektedir.^[7]^[8] Çağırılabilir meleklere sahip başka bir oyun da genellikle Divine veya Heralds altında sınıflandırılan Shin Megami Tensei oyunudur. Oyun serisinde Bayonetta melekleri düşmandır ve her biri geleneksel hiyerarşi ile aynı 3 sıraya bölünmüş 3 küreden oluşmaktadırlar.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

^ Chase, Steven (2002). Angelic spirituality. s. 264. ISBN 978-0-8091-3948-4.
^ McInerny, Ralph M. (1998). Selected writings of Thomas Aquinas. s. 841. ISBN 978-0-14-043632-7.
^ Pseudo-Dionysius, the Areopagite (1987). Pseudo-Dionysius : the complete works. Colm Luibhéid, Paul Rorem. New York: Paulist Press. ss. 161-173. ISBN 0-8091-0383-4. OCLC 15282383.
^ Mehdi Amin Razavi Aminrazavi, Seyyed Hossein Nasr The Islamic Intellectual Tradition in Persia Routledge, 16.12.2013 9781136781124 p.17
^ Serdar, Murat. "Hıristiyanlık ve İslâm’da Meleklerin Varlık ve Kısımları." Bilimname 2009.2 (2009).
^ ^{[Kur'an 40:7]}
^ Jon Schindehette, Celestials, Angels, Devas: Dragon's-Eye View (January 9, 2013).
^ Christopher Perkins, Warriors of Heaven (TSR, 1999).

Şablon:Christian angelic hierarchy

[1] Chase, Steven (2002). Angelic spirituality. s. 264. ISBN 978-0-8091-3948-4.

[2] McInerny, Ralph M. (1998). Selected writings of Thomas Aquinas. s. 841. ISBN 978-0-14-043632-7.

[3] Pseudo-Dionysius, the Areopagite (1987). Pseudo-Dionysius : the complete works. Colm Luibhéid, Paul Rorem. New York: Paulist Press. ss. 161-173. ISBN 0-8091-0383-4. OCLC 15282383.

[4] Mehdi Amin Razavi Aminrazavi, Seyyed Hossein Nasr The Islamic Intellectual Tradition in Persia Routledge, 16.12.2013 9781136781124 p.17

[5] Serdar, Murat. "Hıristiyanlık ve İslâm’da Meleklerin Varlık ve Kısımları." Bilimname 2009.2 (2009).

[6] {[Kur'an 40:7]}

[7] Jon Schindehette, Celestials, Angels, Devas: Dragon's-Eye View (January 9, 2013).

[8] Christopher Perkins, Warriors of Heaven (TSR, 1999).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]