Meryemiyye
Meryemiyye tarikatı, 1932'de Şeyh Ahmed el-Alavi'nin tarikatına katılan Frithjof Schuon (1907-1998) tarafından kurulan Şâzelî tarikatının bir koludur.
Tarihi
değiştirFrithjof Schuon 1932 yılında kendisini Şazeli tarikatının Alevilik koluna alarak ona 'Îsā Nūr ad-Dīn adını veren Şeyh Ahmed el-Alavi ile Cezayir'de dört ay geçirdi.[1]
1935'te, Cezayir'de ikinci kez kaldıktan sonra Schuon, İsviçre ve Fransa'da zaviye'ler kurdu ve Alevi kardeşliğine aday olan kişileri Aleviyye yoluna kabul etti.[2]
Hayatı boyunca Schuon, doktrinsel, şiirsel ve resimsel çalışmalarında ifade ettiği Meryem figürüne özel bir bağlılık gösterdi.[3]
Schuon'un iddiasına göre 1965 yılında kendisi Meryem Ana'nın bir vizyonuyla muhatap olmuştu.[4]
Frithjof Schuon'un daha sonra kurduğu tarikata Meryemiyye adını vermesinin sebebi kendisinin bu ilgiliydi. Tarikatın tam adı bu sebeple Şaziliyye-Derkaviyye-Aleviyye şeklindedir.[5]
Meryemiyye tarikatı ve ritüelleri hakkındaki bilgiler daha çok İnternette yayılan ve tarikattan ayrılan eski müritlerin ifadeleri üzerine kuruludur. Bunun muhtemel sebebi Meryemiyye'nin diğer tarikatlardan çok daha kapalı bir tarikat özelliği göstermesidir.[4]
1980 yılında İsviçre'den Amerika Birleşik Devletleri'ne göç etti ve burada 5 Mayıs 1998'de 90 yaşında ölen Frithjof Schuon tarikatına halife olarak Seyyid Hüseyin Nasr ve Martin Lings gibi isimleri bırakmıştır.
Notlar
değiştirKaynakça
değiştir- ^ Fitzgerald, Michael, Frithjof Schuon Messenger of the Perennial Philosophy, World Wisdom, 2010, s. 32, 34.
- ^ Aymard, Jean-Baptiste, Frithjof Schuon: Life and Teachings, SUNY, 2002, s. 21–22.
- ^ Cutsinger, James, "Colorless Light and Pure Air: The Virgin in the Thought of Frithjof Schuon", Sophia dergisi, Cilt 6, Sayı 2, 2000, s. 115.
- ^ a b Hülya Küçük, A Brief History of Western Sufism, Asian Journal of Social Science 36, (2008) s.299
- ^ Fitzgerald, Michael, Frithjof Schuon Messenger of the Perennial Philosophy, World Wisdom, 2010, s. 99, 83.
Bibliyografya
değiştir- Aymard, Jean-Baptiste (1999). Frithjof Schuon, 1907-1998 : connaissance et voie d'intériorité. Avon ve Paris: dergi Connaissance des religions. ISBN 2-7029-0392-4.
- Aymard, Jean-Baptiste; Laude, Patrick (2004). Frithjof Schuon: Life and Teachings. Albany/NY, ABD: State University of New York Press. ISBN 978-079146205-8.
- Burckhardt, Titus (2010). Introduction to Sufi Doctrine. Bloomington/IN, ABD: World Wisdom Books. ISBN 978-1-933316-50-5.
- Cutsinger, James (2000). Colorless Light and Pure Air: The Virgin in the Thought of Frithjof Schuon. Washington, D.C., ABD: Sophia, the Journal of Traditional Studies, 6 (2).
- Dickson, William R. (2021). "René Guénon and Traditionalism", yayımlanmıştır Upal, Muhammad A.; Cusack, Carole M. (Der.), Handbook of Islamic Sects and Movements, Volume 21. Leiden, Hollanda & Boston, ABD: Brill. ISBN 978-90-04-42525-5.
- Fitzgerald, Michael O. (2010). Frithjof Schuon Messenger of the Perennial Philosophy. Bloomington/IN, ABD: World Wisdom Books. ISBN 978-1-935493-08-2.
- Laude, Patrick (1999). Remarks on Esoterism in the works of Frithjof Schuon. Edmonton, Kanada: dergi Sacred Web, 4.
- Laude, Patrick (2020). Keys to the Beyond: Frithjof Schuon's Cross-Traditional Language of Transcendence. Albany/NY, ABD: State University of New York Press. ISBN 978-143847899-9.
- Oldmeadow, Harry (2010). Frithjof Schuon and the Perennial Philosophy. Bloomington/IN, ABD: World Wisdom Books. ISBN 978-1-935493-09-9.
- Sedgwick, Mark (2009). Against the Modern World: Traditionalism and the Secret Intellectual History of the Twentieth Century. Oxford, İngiltere: Oxford University Press. ISBN 978-019539601-0.
- Stoddart, William (2007). Remembering in a World of Forgetting. Bloomington/IN, ABD: World Wisdom Books. ISBN 978-1933316-46-8.
- Hülya Küçük, A Brief History of Western Sufism, Asian Journal of Social Science 36, 2008, s.292-320