Vikipedi

Michael Maier

Michael Maier[1] (Latince: Michael Maierus; 1568-1622) bir Alman doktor ve Habsburglu II. Rudolf'un danışmanıydı. Bilgili bir simyacı, epigramcı ve amatör besteciydi.[2]

Michael Maier
Michael Maier'in Symbola avreae mesae oniki ulusvm adlı bakır gravürü. (Matthew Merian, 1617)
Doğum1568
Rendsburg, Holstein
Ölüm1622
Magdeburg
MilliyetAlman
Diğer ad(lar)ıMichael Maierus
EğitimBasel Üniversitesi
Kariyeri
DalıTıp, simya

Erken dönem

değiştir

Maier, Holstein, Rendsburg'da boncuk işi nakış uzmanı Peter Maier'in oğlu olarak dünyaya geldi.[2] Rostock (1587-1591), Frankfurt (Oder) (yüksek lisans 1592) ve Padua'da (1595-1596) felsefe ve tıp okudu.[2] Maier, bir kavgaya karıştıktan, karşı tarafı yaraladıktan ve tutuklandıktan sonra aniden Padua'dan ayrıldı.[2] Ekim 1596'da tıp alanında doktora yaptığı Basel Üniversitesi'ne gitti. Doktora tezi De epilepsia, Matthias Carnarius'a ithaf edilmiştir.[2] Maier daha sonra tıp uygulamak için Holstein'a döndü. 1599 civarında simyaya ilgi duymaya başladı ve farklı yazarların eserlerini sentezleyerek simyasal bir uyum yaratmaya çalıştı.[2] Florian G. Calian'a göre Maier, "kendi disiplinini aşırı ruhanileştiren bir simyacı." olarak tanımlanır.[3]

Rudolf II'nin hizmetinde (1609-1611)

değiştir

1608'de Prag'a gitti ve 19 Eylül 1609'da doktoru ve imparatorluk danışmanı olarak II. Rudolf'un hizmetine resmen girdi. On gün sonra, Rudolf onu kalıtsal asalete yükseltti ve ona İmparatorluk Kontu Palatine unvanını verdi.[2] Altın bir zincirle bir kurbağa ile birbirine bağlanmış bir kuşu tasvir eden bir arma verildi. Bu sıralarda Maier, otobiyografisi de dahil olmak üzere De Medicina Regia et vere Heroica, Coelidonia'nın (1609) son derece sınırlı bir baskısını yayınladı. İmparatorun büyüye olan ilgisi, Maier'e olan yüksek saygısının nedeniydi. Bununla birlikte, Nisan 1611'de Rudolf'un siyasi konumu önemli ölçüde kötüleşti ve adeta Prag'daki kalesine hapsedildi.[4] Maier o ay şehri terk etti. Hessen-Kassel'den Moritz ile yazıştı ve Hessen-Kassel'in kayınbiraderi Holstein-Schauenburg'dan Kont Ernst III'ü ziyaret etti . Ayrıca, daha sonra Atalanta Fugiens adlı kitabını adadığı Mühlhausen kasabası sendikası ve Hukuk Doktoru Christoph Reinhard'ın konuğu oldu.[2]

İngiltere'de 1611-1616

değiştir

Önce Maier, Hollanda'da Petrus Carpenterius ile kaldıkları Rotterdam'ı ziyaret etti. Carpernterius daha önce[5] Norwich'teki bir Valon okulunun rektörüydü. Maier, oradan, 1611 veya 1612'de ayrılarak Londra'ya devam etti. 1611 Noel'ine kadar şahsen gelip gelmediği belirsizdir, ancak hem I. James'e hem de oğlu Galler Prensi Henry'ye Noel kartları göndermiştir.[6][7]

Pfalz'dan V. Frederick ile I. James'in kızı Elizabeth Stuart'ın nikâhları için bir düğün şarkısı besteledi. 6 Kasım 1612'de Londra'da, Pfalz'lı Frederick'in heyeti içerisinde, tifo'dan ölen, Elizabeth Stuart'ın kardeşi genç Prens Henry'nin cenazesine katıldı.

İlk tanınmış kitabı Arcana arcanissima, 1613 veya 1614 yıllarında Londra'da yayınlandı ve Royal College of Physicians (Kraliyet Hekimler Koleji)'nin o dönemki başkanı William Paddy'e ithaf edilmiştir.[8] Ayrıca Ely Piskoposu ile Doğu Hindistan Şirketi'nden Sir Thomas Smith de dahil olmak üzere bir dizi ileri gelene kişisel olarak kopyalar ithaf etti.[2] Daha az dikkate değer diğer arkadaşları arasında Francis Anthony de sayılabilir.[9]

 
Görsel, Michael Maier'in muhteşem hermetik kitabı Atalanta Fugiens'ten alınmıştır.

Maier, Eylül 1616'da Almanya'ya döndü ve Frankfurt am Main'e yerleşti.[2] Bir simya amblem kitabı olan Atalanta Fugiens 1617'de yayınlandı. Görseller, şiirler ve tartışmaların yanı sıra, füg formunda elli müzik parçası içeriyordu ki, formun kendisi de Yunan mitolojisinde bir yarı tanrıça olan Atalanta'nın "kaçması" üzerine oluşturulmuş bir kelime oyunuydu. 1619'da Maier, Hesse-Kassel (veya Hesse-Cassel) Landkrafı Moritz'in doktoru oldu. 1620'de yine doktorluk yapmak için Magdeburg'a taşındı ve 1622'de burada 54 yaşında öldü. Ardında kayda değer miktarda yayınlanmamış eser bıraktı.

Hayatı boyunca dindar bir Lutherci olan Michael Maier, Sir Isaac Newton üzerinde güçlü bir etkiye sahipti.[10] Ayrıca, Themis aurea adlı eserinin temelini oluşturan ve bu sıralarda ortaya çıkan Gül-haçlılar hareketine de dahil oldu.[11]

Etkisi

değiştir

Themis Aurea'nın 1656 İngilizce çevirisi Themis Aurea: The Laws of the Fraternity of the Rosie Cross adıyla çıktı ve Elias Ashmole'a ithaf edildi.[12] N. L. T. S. ve H. S.'nin baş harfleri altında ithaf edenler, ithaflarını üç sayfada gerekçelendirdiler; artık Nathaniel Hodges ve Thomas Hodges (ya babası ya da erkek kardeşi, her ikisi de bu isimde) olarak tanımlanıyorlar.[13] Ashmole'un Londra, Blackfriars'ta yaşarken mühür oymacılığı, kuma döküm ve kuyumculuk işlerini öğrenmeye başladığı ve bu sırada Berkshire'daki Swallowfield'den William Backhouse tarafından Gül-haçlılar üyeliği için tavsiye edildiği söylenir.[14] Michael Maier ve Robert Fludd aracılığıyla Backhouse'a ve ardından Ashmole'a kadar uzanan Rosie Cross halkasının zincirini gösterirken, Ashmole'un bir zanaatkâr olarak eğitimi hakkında verilen detaylar, sonradan operatif masonlukta kabul edilmesinin arka planını açıklayabilir.

Michael Maier'in raisonné (1910) adlı kataloğunda yukarıdaki çalışmaların ayrıntılı açıklamalarını veren James Brown Craven, Lusus Serius: or, Serious Passtime'ın 1654 İngilizce çevirisini de çalışmasına ekledi. "...Hermes veya Merkür'ün Dünyevi her şeyin Kralı ilan edildiği; Felsefi Bir Söylem..." Craven[15] tarafından açıklanan Bodleian Kütüphanesindeki kopya, "Saygıdeğer Cary Dillon beyefendi, J. de la Salle tarafından rahmetli Roscommon kontu Robert'in oğlu" [yani, John Hall of Durham] adına ithaf edilmiştir. Bu, Maier'in çalışmalarının, Rosie Cross'un Elias Ashmole ile birlikteliğiyle çağdaş olarak dolaşıma girdiği entelektüel çevrenin güzel bir örneğidir.

Çalışmaları

değiştir
 
Atalanta fugiens'ten Discursus XXXI, Epigramma XXXI, 1617
  • De Medicina Regia et vere heroica, Coelidonia. 1609.
  • Hymnosophia.
  • Arcana arcanissima, hoc est, Hieroglyphica Ægyptio-Graeca: vulgo necdum cognita, ad demonstrandam falsorum apud antiquos deorum, dearum, heroum, animantium, et institutorum pro sacris receptorum, originem, ex uno Ægyptiorum artificio, quad aureum animi et Corporis medicamentum peregit, deductam: unde tot poetarum allegoriae, scriptorum narrationes fabulosae et per totam encyclopaediam errores sparsi clarissima veritatis luce manifestantur, suaque tribui singula restituuntur, sex libris exposita. Londra: Creede, 1614.[16]
  • De Circulo physico, quadrato: Hoc est, de Auro ejusque virtute tibbii, sub duro cortice instar nüklei latente, an et qualis inde petenda sit tractatus haut inutilis. Oppenheim: Lucas Jennis, 1616.
  • Lusus Serius. Oppenheim, 1616.
  • Silentium Post Clamores, 1617.
  • Symbola aureae mensae duodecim nationum, hoc est Hermaea seu Mercurii festa ab heroibus duodenis selectis, artis chymicae usu, sapientia et authoritate paribus celebrata, ad Pyrgopolynicen seu adversarium illum tot annis jactabundum, virgini Chemiae injuriam argumentis tam vitiosis quam convitiis argutis inferentem, confundendum et exarmandum, artifices vero optime de ea meritos suo honori et famae restituendum. Frankfurt A. M: Lucas Jennis, 1617.
  • Atalanta Fugiens . Oppenheim, Johann Theodori de Bry, 1617.
  • Examen Fucorum Pseudo-Chymicorum. 1617.
  • Jocus Severus. Frankfurt, 1617.
  • Tripus Aureus, Frankfurt, 1618.
  • Viatoryum. Frankfurt, 1618.
  • Themis Aurea, hoc est, de Legibus Fraternitatis R. C. tractatus, quo earum cum rei veritate convenientia, utilitas publica et privata, nec non causa necessaria, evoluntur et demonstrantur. 1618.
  • Tractus de Volugri Arborea. 1619.
  • Verum Inventum. 1619.
  • Septimana Philosophica : Qua Aenigmata Aureola de omni Naturae genere a Solomone Israelitarum Sapientissimo Rege, et Arabiae Regina Saba, nec non Hyramo, Tyri Principe, sibi invicem in modum Colloquii proponuntur et enodatur, 1620.
  • Civitas Corporis Humani. 1621.
  • Cantilenae Intellectuales de Phoenice Redivivo ; veya Chansons Intelectuelles sur la resurction Du Phenix. 1622.
  • Ulysses. Sapientia seu intelligentia, tanquam coelestis scintilla beatitudinis, quod si in fortunae et corporis bonis naufragium faciat, ad portum meditationis et patientiae remingio feliciter se expediat. 1624. (Ölümünden sonra)

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Post-nominal letters placed after his name included "Eq. Ex. Phil. & Med. D."
  2. ^ a b c d e f g h i j Figala, Karin; Neumann, Ulrich (1990). "Michael Maier (1569-1622): New Bio-Bibliographical Material". Martels, Z.R.W.M. von (Ed.). Alchemy revisited : proceedings of the International conference on the history of alchemy at the University of Groningen, 17-19 Nisan 1989. 1ª. Leiden: E.J. Brill. ss. 34-50. ISBN 9004092870. 
  3. ^ "Alkimia operativa and alkimia speculativa. Some Modern Controversies on the Historiography of Alchemy". scholar.google.com. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2022. 
  4. ^ "Rudolf II, Holy Roman emperor". Encyclopedia Britannica (İngilizce). Encyclopedia Britannica. 5 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2018. 
  5. ^ Heisler (1989). "Michael Maier and England". The Hermetic Journal (43): 119-126. 
  6. ^ Goodall (2011). "A Rosicrucian Christmas Card" (PDF). Rosicrucian Digest (1): 41-45. 22 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Ocak 2018. 
  7. ^ McLean (1979). "A Rosicrucian Manuscript of Michael Maier". The Hermetic Journal (5). 
  8. ^ Craven, 1910 pg 5
  9. ^ Craven, 1910 pg 6
  10. ^ The Foundations of Newton's Alchemy. Cambridge: Cambridge University Press. 1975. ss. 90, 192. 
  11. ^ Hereward Tilton, The Quest for the Phoenix: Spiritual Alchemy and Rosicrucianism in the Work of Count Michael Maier (1569-1622) (de Gruyter) 2003.30ff "Spiritual alchemy, Rosicrucianism and the work of Count Michael Maier".
  12. ^ James Brown Craven, Count Michael Maier - Life and Writings Kirkwall, 1910 reprinted by photolithography Unwin Brothers 1968 SBN 7129 0335 6 pg 98
  13. ^ King, Helen. "Hodges, Nathaniel". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/66142.  Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir
  14. ^ Craven, 1910 pg 99
  15. ^ Craven, 1910 pg 53
  16. ^ Commented French edition Feye, 2005.

Kaynakça

değiştir
  • Paul Arnold, Histoire des Rose-Croix, Mercure de France, Paris, 1955.
  • Florin George Călian, Spiritual alchemy and the function of image : coincidentia oppositorum in Michael Maier's Atalanta fugiens, Budapest: CEU, Budapest College, 2009. [1] 13 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • James Brown Craven, D.D. Rector of St Olaf's Church, Kirkwall, Count Michael Maier, Doctor of Philosophy and Of Medicine, Alchemist, Rosicrucian, Mystic – 1568-1622:Life and Writings William Peace & Son, Albert Street Kirkwall, 1910; reprinted 1968, Dawsons of Pall Mall; also Berwick: Ibis Press, 2003.0-89254-083-4ISBN 0-89254-083-4
  • Stéphane Feye (ed./çeviri.), Les arcanes très secrets de Michaël Maiër, Grez-Doiceau: Beya, 2005.
  • Hans van Kasteel (ed./çeviri.), La Table d'or de Michaël Maïer, Grez-Doiceau: Beya, 2015.
  • Hans van Kasteel (ed./çeviri.), Michaël Maïer, La Semaine Philosophique, Grez-Doiceau, Beya, 2018.
  • HME de Jong, Michael Maier's Atalanta Fugiens: Sources of an Alchemical Book of Emblems, York Beach: Nicolas-Hays, 2002.0-87728-948-4ISBN 0-87728-948-4
  • Erik Leibenguth, Hermetische Poesie des Frühbarock, Die 'Cantilenae intellectuales’ Michael Maiers, Edition mit Übersetzung, Kommentar und Bio-Bibliographie, Tübingen: Niemeyer, 2002.978-3-484-36566-7ISBN 978-3-484-36566-7
  • Nils Lenke, Nicolas Roudet & Hereward Tilton, " Michael Maier — Nine Newly Discovered Letters 16 Mart 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ", Ambix: The Journal of the Society for the Study of Alchemy and Early Chemistry, Cilt. 61 (Şubat 2014), s. 1-47.
  • John Warwick Montgomery, "Lutheran Astrology and Alchemy in the Age of the Reformation", Ambix: The Journal of the Society for the Study of Alchemy and Early Chemistry, Cilt. 11 (Haziran 1963), s. 65-86.
  • Hereward Tilton, "The Life and Work of Count Michael Maier (1569-1622): Understanding Christian Alchemy in the German Calvinist States", Theology and Religion, Cilt. 1 (1999), s. 23-42.
  • Hereward Tilton, The Quest for the Phoenix: Spiritual Alchemy and Rosicrucianism in the Work of Count Michael Maier (1569-1622) de Gruyter, 2003. [2] 16 Mart 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Dış bağlantılar

değiştir
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Michael_Maier&oldid=29598170" sayfasından alınmıştır