Osmanlı para sisteminin 19. yüzyılın son çeyreğinde karşılaştığı sorun gümüşün altın karşısında değer kaybından kaynaklandı. 1844'te Tashih-i Ayar'la belirlenen altın-gümüş değer oranının zamanla değişmesi bimetalik Osmanlı para sistemini güç durumda bıraktı. 1870'li yıllardan itibaren altın-gümüş değer oranı değişmeye başladı. 1873'te 16'ya, 1878'de 18'e çıktı. Bu gelişme sürekli altın lehine seyretti. 1886'da 20, 1900'de 33, 1910'da 38'e ulaştı. Bu yıllarda tüm Avrupa ve Latin Amerika ülkeleri bimetalizmi terk ederek monometalizmi benimsedi. Babıali dünya para piyasasındaki gelişmelere uyum sağlamakta gecikti. Ya da Monometalizme geçişi sakıncalı buldu.[1]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Zafer Toprak-Türkiye'de Milli İktisat-İş Bankası Kültür Yayınları-Sf.325