NGC 1365, Ocak takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 56 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunan bir çubuklu sarmal gökada. James Dunlop tarafından 24 Kasım 1826 tarihinde keşfedilmiştir.

NGC 1365
ESO tarafından elde edilen NGC 1365 fotoğrafı.
Kaynak: ESO.
Gözlem verisi (Dönem J2000)
TakımyıldızOcak
Sağ açıklık (α)03sa 33d 36.4s[1]
Dik açıklık (δ)-36° 08′ 25″[1]
Galaksi sınıfı(R')SBb(s)b Sy1.8[1]
Görünür büyüklük (V)10.3[1]
Yüzey parlaklığı (SB)13,9[2]
Görünür boyut (V)11′.2 × 6′.2[1]
Özellikler
Grup veya kümeOcak kümesi
Kırmızıya kayma (z)(+5457 ± 3) ∙ 10-6[1]
Helyo dikey hız ()+1636 ± 1 km/sn[1]
Mesafe56.2 ± 2.6 MIy (17.2 ± 0.8 Mpc)[3]
Yarı-ışık yarıçapı ()80,000 Iy
Keşif
James Dunlop (1826)
Katalog belirtmeleri
NGC 1365 • GC 731 • IRAS 03317-3618 • ESO 358-17 • h 2552 • MCG -6-8-26 • PGC 13179 • SGC 033141-3618.4 • Dun 562 • VV 825 • HIPASS J0333-36
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Görünen büyüklüğü 50″ × 40″ olan gökadanın çekirdiği ovale benzemektedir.[4] Çarpıcı bir çubuğa sahip olan gökada, çubuklu sarmal gökadalara verilebilecek en güzel örneklerdendir ve Tip 2 Seyfert Gökadasıdır. Dünya'dan bakıldığında saat yönünde dönmektedir ve bir turu yaklaşık olarak 350 milyon yıl sürer. Diğer sarmal gökadalarda olduğu gibi merkezinde kara delik bulunmaktadır.

NGC 1365 içerisinde 2001du, 1983V ve 1957C süpernovaları gözlemlenmiştir.

NGC 1365'in merkez bölgesinde görülen toz hatları

Ayrıca bakınız

değiştir

Dış bağlantılar

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. ^ a b c d e f g "NASA/IPAC Extragalactic Database". NGC 1365 için sonuçlar. 14 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2006. 
  2. ^ SEDS 14 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
  3. ^ Jensen, Joseph B.; Tonry, John L.; Barris, Brian J.; Thompson, Rodger I.; Liu, Michael C.; Rieke, Marcia J.; Ajhar, Edward A.; Blakeslee, John P. (Şubat 2003). "Measuring Distances and Probing the Unresolved Stellar Populations of Galaxies Using Infrared Surface Brightness Fluctuations". Astrophysical Journal. 583 (2). ss. 712-726. doi:10.1086/345430. 10 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2009. 
  4. ^ Kepple, George Robert (1998). The Night Sky Observer's Guide, Volume 1. Willmann-Bell, Inc. s. 198. ISBN 0-943396-58-1.