Nikomedyalı Teofilakt
Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2022) |
Nikomedialı Teofilakt, (765 - 845, Muğla) Bizanslı bir episkopos. Anadolu'nun Bizans İmparatorluğuna ait topraklarında doğmuş ve sürgünde yine Anadolu'nun Karya bölgesindeki (günümüzde Muğla'nın kuzeyi) Strobilos kalesinde vefat etmiştir.[1] Manastır ve Kilise Yapıcı ya da İman savuncusu (Apolojet) Theofilakt olarak da tanınır. Ortodoks Kilisesi'nde Mart ayının 8'inde anılır
Nikomedialı Theofilakt | |
---|---|
Bizanslı bir episkopos | |
Doğum | 765 |
Ölüm | 845, Muğla, Roma İmparatorluğu |
Yortu | 8 Mart |
Nikomedia episkoposu olarak şehirde kiliseler, darülacezeler, hastaneler inşa etmiştir. İkonoklast krizi sırasında sürgüne yollanmıştır.[2]
Hayatı
değiştirÇocukluğuna dair herhangi bir belge yoktur. 780 yılında aile evinden çıkıp Konstantinopolis'te katiplik yapmaya başlamıştır. 785 yılında Konstantinopolis patriği Tarasios'un yanında çalışmaya başlamıştır.[3] Şehirdeki manastırların yönetimi konusunda Tarasious, Theofilakt'a güvenmiştir. 800 yılında Nikomedia'ya episkopos olarak atanana kadar bu manastırlardan birisinde kalmıştır.
Nikomedia'nın episkoposluğunu 15 yıl boyunca yapmıştır. Aziz Cosmas ve Damianus'a adanmış olan büyük sıhhi merkezin inşasını yapmıştır.[4] Bu merkezin inşası Nikomedia'y hacıları, fakirleri ve destekçileri çekmiştir. Zenginler bağışlarda bulunarak yakınlardaki kilise ve darülacezedelerin gelişmesini sağlamışlardır. Kalifiye çalışanlar, hekimler ve hemşirelik yapan hizmetçiler işe alarak ihtiyacı olan bireylere bakım olanağı sağlamıştır.
İmparator V. Leon tarafından ikonaklazmın ikinci yılında kovularak, episkoposluk bölgesini bırakmak zorunda kalmıştır. Karya (kuzey Muğla) bölgesindeki Strobilos kalesine yollanmıştır. Otuz yıl sonrasında, 845 yılında hastalık ve işkencelerin yarattığı sıkıntılar nedeniyle vefat etmiştir.[5]
Kaynakça
değiştir- ^ Moulet 2016, s. 497.
- ^ Moulet 2016, s. 425.
- ^ Moulet 2016, s. 231.
- ^ Moulet 2008, s. 300.
- ^ Moulet 2016, s. 440.