Nunatak hipotezi, biyocoğrafyada nunatak gibi buzsuz ve yaşanılmaz topraklardan bazı türlerin sağ çıktığı fikridir.

Tabula rasa hipotezi ise bu fikrin tam tersidir, tüm türlerin buzulların çekilmesinden sonra erozyon sonucu çıplaklaşmış topraklara göç ettiğini öne sürer.

Nunatak hipotezi, 20. yüzyılın ortalarında belirli biyologlar tarafından geniş çapta kabul görmüştür. Aynı zamanda, modern jeoloji, hem Grönland hem de İskandinavya'da son buzul maksimumu sırasında buzsuz alanların varlığını tespit etmiştir. Ancak moleküler teknikler birçok Arktik Takson'da bölgeler arası sınırlı genetik farklılaşma ortaya çıkarmıştır, bu da kutup organizmaları arasında uzun mesafeli dağılma için genel bir kapasite olduğu anlamına gelmektedir. Bütün bunlar, buzulların hayatta kalacağını doğrudan kanıtlayan şeyler değildir. Ayrıca, buzsuz topraklarda hayatta kalan topluluklar ve canlılar, büyük ihtimalle çoğu durumda, buzul sonrası göçmenler tarafından sular altında kalmıştır.

  1. Dahl, Eilif (1987). "The Nunatak Theory Reconsidered[1]". Ecological Bulletins (38): 77-94. ISSN 0346-6868 .

Kaynakça

değiştir