Pavel Milyukov

Pavel Nikolayevich Milyukov Paul Miliukov veya Paul Milukoff.^[1] (Rusça:Па́вел Никола́евич Милюко́в); 27 Ocak 1859 - 31 Mart 1943) Rus tarihçi ve liberal politikacı. Milyukov, Anayasa Demokrat Partisi'nin (Kadetler olarak bilinir) kurucusu, lideri ve en önde gelen üyesiydi. Rus Geçici Hükümetinde, Rusya'nın Birinci Dünya Savaşı'ndan çıkmasını önlemek için Dışişleri Bakanı olarak görev yaptı.

Devrim öncesi kariyeri

Pavel, sanat okulunda ders veren mimarlık profesörünün orta sınıf ailesinde Moskova'da doğdu.^[2] Milyukov, Moskova Üniversitesi'nde tarih ve filoloji okudu, burada Herbert Spencer, Auguste Comte ve Karl Marx'tan etkilendi. Öğretmenleri Vasily Klyuchevsky ve Paul Vinogradoff'du. 1877 yazında kısa süre Rus-Türk Savaşı'na askeri lojistik olarak katıldı, ancak üniversiteye döndü. Öğrenci ayaklanmalarına katıldığı için kovuldu, İtalya'ya gitti, ancak kabul edildi ve derecesini almasına izin verildi. Rus tarihi konusunda uzmanlaştı ve 1885'te 18. yüzyılın ilk çeyreğinde Rusya Devlet Ekonomisi ve Büyük Peter'ın reformları üzerine çalışma derecesi aldı.^[3]

1890'da Moskova Rus Tarihi ve Antikaları Derneği'ne üye oldu. Kız öğretmenler için bir eğitim enstitüsünde büyük bir başarı ile özel dersler verdi^[4] ve 1895'te üniversiteye atandı. Bu dersler daha sonra Rus Kültürünün Ana Hatları adlı kitabında (3 cilt, 1896-1903, birkaç dile çevrildi) genişletildi. "Yurtiçi üniversite okuması" için bir dernek kurdu ve ilk başkanı olarak, Rus entelektüel çevrelerinde yaygın olarak okunan programının ilk cildini düzenledi. Bir öğrenci olarak Milyukov, Konstantin Kavelin ve Boris Chicherin'in liberal fikirlerinden etkilendi. Liberal görüşleri onu eğitim yetkilileriyle çatışmaya soktu ve 1894'te sürekli tekrarlanan üniversite "isyanlarından" sonra reddedildi. İki yıl Riazan'da siyasi bir ajitatör olarak hapsedildi, ancak arkeolog olarak katkıda bulundu.^[3]

Sürgün ve ölümü

Milyukov, komünist rejimin bir rakibi olarak kalmasına rağmen, Stalin'in "emperyal" dış politikasını destekledi.^[5] Kış Savaşı'nda şu şekilde yorum yaptı: "Finlere acıyorum, ama Vyborg guberniya'ya karşıyım".^[6] Nazi Almanya'sına karşı yürüttüğü savaşta Sovyetler Birliği'ni destekledi ve tüm Nazi yakınlaşmalarını reddetti. Stalingrad'daki Sovyet zaferine içtenlikle sevindi.

Milyukov 1943'te Fransa'nın Aix-les-Bains şehrinde öldü. 1945 ve 1954 arasında, cesedi, karısı Anna Sergeievna'nın yanındaki Carré russe-ortodoks (Rus Ortodoks bölümü), 25. bölümdeki Batignolles Mezarlığı'nda yeniden gömüldü.

Kaynakça

^ RUSSIA STRONGER WITH FREEDOM 21 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. New York Times. 20 April 1917.
^ Milyukov claimed in his autobiography to be a nobleman from the House of Milukoff.^{[kaynak belirtilmeli]}
^ ^a ^b Şablon:EB1922
^ "Милюков Павел Николаевич". 27 Mart 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2020.
^ Vail', Boris Borisovich (2010) Милюков и Сахаров 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., p. 12 in: Мыслящие миры российского либерализма: Павел Милюков (1859—1943). International Conference. Moscow, 23—25 September 2009. p. 12.
^ Н. Вакар. Милюков в изгнанье // Новый журнал. 1943. Вып. 6. С. 377

[1] RUSSIA STRONGER WITH FREEDOM 21 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. New York Times. 20 April 1917.

[2] Milyukov claimed in his autobiography to be a nobleman from the House of Milukoff.^{[kaynak belirtilmeli]}

[eb-3] Şablon:EB1922

[4] "Милюков Павел Николаевич". 27 Mart 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2020.

[5] Vail', Boris Borisovich (2010) Милюков и Сахаров 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., p. 12 in: Мыслящие миры российского либерализма: Павел Милюков (1859—1943). International Conference. Moscow, 23—25 September 2009. p. 12.

[6] Н. Вакар. Милюков в изгнанье // Новый журнал. 1943. Вып. 6. С. 377

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]