Pietro da Cortona
Pietro da Cortona (1 Kasım 1596 – 16 Mayıs 1669), İtalyan Barok Dönemi ressamı ve mimar. Çağdaşları ve rakipleri olan Gian Lorenzo Bernini ve Francesco Borromini ile birlikte Barok mimarinin ortaya çıkışındaki kilit isimlerden biri olmuştur.[1] Aynı zamanda önemli bir iç dekorasyon tasarımcısıydı. Maniyerist Andrea Commodi'nin stüdyosunda Floransa'da eğitim almış Toskana ressamı ve mimarı.[2] c. 1612, Commodi Cortona'yı Roma'ya götürdü ve onu meslektaşı Baccio Ciarpi'nin atölyesine yerleştirdi. 1620'lerde Cortona, en önemli erken patronları haline gelen Papa VIII. Urban'ın iyi arkadaşları Sacchetti ile temasa geçti.[3] c. 1623-1624, onlar için Bacchus'un Zaferi'ni verdi ve c'de. 1629, Sabine Kadınlarının Tecavüzü (her ikisi de Roma, Capitoline Müzesi), Cortona'nın Venedik renkçiliğine ve gevşek fırça işçiliğine yakın yakınlığını gösteren iki eser.[4] 1633'te Cortona, Urban'ın ailesi olan Barberini için çalışıyordu ve onlar için Roma'daki palazzolarının büyük salonunda en önemli eserlerinden biri olan VIII. Quadratura çerçevesinin içinde ve dışında örülen figürlerle bu dinamik kompozisyon, tavan boyama tarihindeki en büyük başyapıtlardan biridir.[5] Cortona'nın Grand Duke Ferdinand II de' Medici tarafından yaptırılan Floransa Palazzo Pitti'deki (1637-1647) ve Papa Masum X için boyanmış Roma Palazzo Pamphili (1651-1654) freskleri de daha az coşkulu değildir.[6]
Pietro da Cortona | |
|---|---|
 Otoportre | |
| Doğum | Pietro Berrettini 1 Kasım 1596 Cortona, Grand Duchy of Tuscany |
| Ölüm | 16 Mayıs 1669 (72 yaşında) Roma, Papalık Devleti |
| Hareket | Barok |
Pietro Berrettini'de doğdu, ancak öncelikle Toskana'daki memleketi Cortona kasabasının adıyla bilinir.[7] Esas olarak Roma ve Floransa'da çalıştı. En çok Roma'daki Palazzo Barberini'nin salone veya ana salonunun tonozları gibi freskli tavanları ile tanınır ve Floransa'daki Medici ailesi ve Santa Maria kilisesindeki Oratoryo babaları için kapsamlı resim ve dekoratif şemalar gerçekleştirdi. Vallicella Roma'da. Ayrıca çok sayıda tuval boyadı. Sadece sınırlı sayıda mimari projesi inşa edildi, ancak yine de rakipleri kadar farklı ve yaratıcı. Mimar olarak Cortona kendi kendini yetiştirmiş görünüyor. En eski yapıları arasında, Roma'nın hemen dışındaki Sacchetti için inşa edilen Villa del Pigneto (1630'ların sonları), Roma'daki antik Fortuna Primigenia Tapınağı'ndan ve Donato Bramante'nin Belvedere Mahkemesi'nden ilham alan karmaşık teraslar ve merdivenlerle çevrili bir yapı bulunmaktadır.) Vatikan'da. Cortona ayrıca papalık kentindeki birkaç kilisede de çalıştı: Santi Luca e Martina (1635-1664), Santa Maria della Pace (1656-1667), Santa Maria in Via Lata (d. 1658) ve San Carlo al Corso (yalnızca 1668). Cortona, binalarının çoğunda bulunan dışbükey ve içbükey mimari formları ilk deneyenlerden biriydi. Enerjik kompozisyonları ve illüzyonist cihazları, özellikle Almanya'da Rokoko sanatının ve mimarisinin gelişimini kolaylaştırmak için çok şey yaptı.
Berrettini, daha sonra Toskana Büyük Dükalığı'nda bir kasaba olan Cortona'da zanaatkar ve duvarcı bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Floransa'da Andrea Commodi altında resim eğitimi aldı, ancak kısa süre sonra 1612/3 civarında Roma'ya gitti ve burada Baccio Ciarpi'nin atölyesine katıldı. Agostino Ciampelli yönetiminde 1622-3'te Palazzo Mattei'deki fresk süslemelerinde yer aldı ve Kardinal Orsini ondan Lauro'daki San Salvatore için Çobanların Hayranlığı'nı (c. 1626) görevlendirdi. Pietro da Cortona, Fransız Pierre de Cortone, orijinal adı Pietro Berrettini, (1 Kasım 1596, Cortona, Toskana [İtalya] - ö. 16 Mayıs 1669, Roma, Papalık Devletleri), İtalyan mimar, ressam ve dekoratör. Barok üslubun seçkin temsilcisi.
Roma'da birçok önde gelen patrondan teşvik aldı. Cortona'nın biyografi yazarlarına göre Raffaello'nun Galatea freskinin yetenekli kopyası Marcello Sacchetti dikkatini çekti. Bu tür temaslar, Roma'da erken bir büyük komisyon (1624-1626), Santa Bibiana kilisesinde Gian Lorenzo Bernini yönetiminde yenilenmekte olan bir fresk dekorasyonu kazanmasına yardımcı oldu. 1626'da Sacchetti ailesi, Cortona'yı Polyxena'nın Kurbanı, Bacchus'un Zaferi ve Sabinlere Saldırı (ikincisi, yaklaşık 1629) adlı Ostia yakınlarındaki Castelfusano'daki Villa Sacchetti , genç Andrea Sacchi'nin de dahil olduğu bir ekip kullanıyor. Sacchetti yörüngesinde, Papa VIII. Urbanus ve Papa'nın yeğeni Kardinal Francesco Barberini ile tanıştı ve onların Cortona'yı himayesi, ona bir fresk ve tuval ressamı olarak yeteneklerini göstermek için geniş bir alan sağladı. Pietro, yaklaşık 1612'den itibaren Roma'da küçük Floransalı ressamlar Andrea Commodi ve Baccio Ciarpi altında okudu ve antik heykelden ve Raphael'in çalışmalarından etkilendi. En eski resimlerinin en önemlisi Roma, Santa Bibiana'daki üç fresk (1624–26) idi. 1620'lerde, her ikisi de patronları Sacchetti ailesi için Roma yakınlarındaki Villa del Pigneto'yu ve muhtemelen Castel Fusano'da başka bir villa tasarladı.
Palazzo Barberini'nin Büyük Salonu
değiştir
Cortona'nın Roma'sında fresk döngüleri çoktu; birçoğu Sistine Şapeli tavanında veya Carracci'nin Palazzo Farnese'deki galerisindeki Tanrıların Aşkı'nda (1601'de tamamlandı) bulunduğu gibi, "quadri riportati"yi temsil ediyor veya tuvalleri taklit eden boyalı çerçeveli bölümler. 1633 yılında Papa VIII. Urbanus Cortona dan yaptırılan (Maffeo Barberini) ana salon tavan için boyama büyük fresk Barberini aile saraya; Palazzo Barberini. Altı yıl sonra, Cortona'nın Paolo Veronese'nin perspektif çalışmalarını ve Titian'ın renk paletini ilk elden görebileceği kuzey İtalya'ya yaptığı etkili ziyaretin ardından tamamlandı. Şöhreti 1630'larda SS kilisesinin tasarımıyla doruğa ulaştı. Luca e Martina, Roma (1635–50) ve orada Barberini Sarayı'ndaki İlahi Takdir Alegorisi (1633–39) tavan freski. SS'nin tasarımı. Luca e Martina, Roma kaynaklarından çok Floransalı'dan türemiştir, bu da Bernini veya Borromini'den farklı bir Barok mimarisiyle sonuçlanır. Barberini Sarayı'ndaki Büyük Salon'un tavanı, şimdi Ulusal Galeri, Barberini papası Urban VIII'in boyalı bir yüceltmesi olarak tasarlandı ve illüzyonist bir şekilde işlendi. Güçlü rengi ve dik perspektifi, Cortona'nın 1637'de Venedik'te görmüş olabileceği Veronese'yi hatırlatıyor.
Cortona'nın devasa İlahi Takdir ve Barberini Gücü Alegorisi, Barok resminde bir dönüm noktasıdır. Odanın mimarisini takip ederek, figürlerin üzerine yerleştirildiği, genellikle 'al di sotto in sù ' görünüşte odanın içine girdiği veya çok üzerinde yüzdüğü görülen, açık havadar bir mimari çerçevenin boyanmış yanılsamasını yarattı. Süslü mimari çerçeve esas olarak beş bölme oluşturur. Merkezi ve en önemli kısım, alegorik figürler ve Barberini ailesi amblemleriyle dolu ışık dolu bir sahnede Urban VIII saltanatının yüceltilmesini kutluyor. Ayrıca 1637'de Pietro, Pitti Sarayı'nda Toskana Grandük Ferdinand II için İnsanın Dört Çağını temsil eden freskleri boyamaya başladığı Floransa'yı ziyaret etti. 1640'ta bunları bitirmek ve gezegenlerin adını taşıyan saraydaki bir apartman dairesinin tavanlarını boyamak için geri döndü. Tüm yüzeyi tek bir mekansal birim olarak ele aldı ve oymalara kısmen yaldızlı çok sayıda gerçek sıva dekorasyonu ekledi. 1647'de Roma'ya döndü ve burada Vallicella'daki Santa Maria'nın tonoz fresklerini ve Piazza Navona'daki (1651–54) Pamphili Sarayı'nın uzun galerisinin tavanını Papa Innocent X için boyadı. Bu dönemin başlıca mimari eserleri şunlardır: Santa Maria della Pace (1656–57) -belki de onun en dahiyane anlayışı- ve Roma'daki Via Lata'daki Santa Maria'nın (1658–62) cepheleri. Ayrıca Pitti Sarayı'nın modernizasyonu ve Paris'teki Louvre'un doğu cephesi (1664) için tasarımlar üretti. Hayatı boyunca dini ve mitolojik şövale resimleri yaptı. 1634'ten 1638'e kadar Roma'daki St. Luke Akademisi'nin başkanıydı. Mimarisi ve resmi arasındaki duygu uyumuna rağmen, aralarında çok az fiziksel bağlantı vardır ve kendi kiliselerinden birini asla dekore etmemiştir. Boya yoluyla uzamsal genişleme yanılsaması, görkemli tema ve uygulama becerisi, ziyaretçiyi yalnızca şaşırtabilir ve etkileyebilirdi. Bununla birlikte, Cortona'nın övgü dolu trompe-l'œil ekstravaganzaları, minimalizme ve benzeri şeylere aşina olan bir dünyada daha az popüler olabilir, ancak bunlar güneşli figürlerin ve Rokoko aşırılıklarıyla musallat olan meleklerin habercileridir. Caravaggisti eserlerinde öne çıkan koyu natüralizmle ve Domenichino ve Andrea Sacchi gibi ressamların klasikleştirici kompozisyonlarıyla belirgin bir tezat oluşturuyorlar ve bize Barok resminin epik bir tarzda görkemli ve coşkulu olabileceğini hatırlatıyorlar.
Galeri
değiştir- Sanatçının eserleri
-
Pietro da Cortona'nın Altın Çağ -
-
-
Azizler, Meryem ve Çocuk -
Aziz Lorenzo'nun Şehit Düşmesi -
Aziz Pavlus'ün Körlüğünün İyileştirilmesi -
Hacer'in Dönüşü -
Koruyucu Melek -
Aziz Stefano'nun Taşlanması -
Venüs ve Aeneas
.jpg)
.jpg)
Kaynakça
değiştir- ^ Lyons, John D. (2019). The Oxford handbook of the Baroque. New York, NY: Oxford University Press. ISBN 978-0190678449.
- ^ Gilbert, Mark (2020). Historical dictionary of modern Italy (3. bas.). Lanham, Md.: Rowman & Littlefield Publishers. ISBN 978-1538102534.
- ^ Campbell, Gordon (2003). The Oxford dictionary of the Renaissance. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0198601753.
- ^ Wyatt, Michael (2014). The Cambridge companion to the Italian Renaissance. Cambridge, Birleşik Krallık: Cambridge University Press. ISBN 978-0521876063.
- ^ Welch, Evelyn S. (2000). Art in Renaissance Italy, 1350-1500. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0192842794.
- ^ Morelli, Giovanni (2015). Kunstkritische Studien über italienische Malerei: Die Galerien zu München und Dresden. Münih: Vero Verlag. ISBN 978-3737208758.
- ^ Connors 1982, p. 455.