Piyano (film)

Amerikan dram filmi

The Piano 1993 yapımı Amerikan dram filmi. Film dilsiz bir piyanist ve onun kızını hikâye edinir. Zaman 19. yüzyılın sonlarına doğrudur ve yer bol yağışlı ve çamurlu olan Yeni Zelanda'danın batı kıyılarıdır. Film Jane Campion tarafından yazılıp yönetilmiştir. Oyuncu kadrosunda Holly Hunter, Harvey Keitel, Sam Neill ve Anna Paquin yer alır. Filmin müzikleri Michael Nyman tarafından bestelenmiştir ve filmin soundtrack albümü çok satanlar listesine girmiştir. Ayrıca Hunter film için kendi piyano parçasını çalmıştır ve Paquin'e çekilmesi gereken üç sahne için işaret dili öğretmenliği yapmıştır. Filmi Avustralyalı Jan Chapman ve fransız yapım şirketi Ciby 2000 birlikte prodükte etmiştir.

The Piano
Filmin afişi
YönetmenJane Campion
YapımcıJan Chapman
SenaristJane Campion
AnlatıcıHolly Hunter
OyuncularHolly Hunter
Harvey Keitel
Anna Paquin
Sam Neill
MüzikMichael Nyman
Görüntü yönetmeniStuart Dryburgh
KurguVeronika Jenet
StüdyoAustralian Film Commission
DağıtıcıCiby 2000
Çıkış tarih(ler)i15 Mayıs 1993 (1993-05-15) (Cannes)
19 Mayıs 1993 (1993-05-19) (France)
5 Ağustos 1993 (1993-08-05) (Australia)
Süre116 dakika
ÜlkeYeni Zelanda
Australia
Fransa
Dilİngilizce
Māori
İngiliz işaret dili
Bütçe7 milyon $ [kaynak belirtilmeli]
Hasılat40.157.856 $

The Piano eleştirel ve ticari anlamda büyük bir başarı yakalamıştır. 7 milyon dolar bütçeye karşılık 40 milyon dolar hasılat yapmıştır. Holly Hunter ve Anna Paquin filmdeki Ada McGrath ve Flora McGrath rolleri için yüksek ücretler almışlardır. 66. Akademi Ödülleri'nde The Piano üç ödül kazanmıştır; Hunter için En İyi Kadın Oyuncu Akademi Ödülü, Paquin için En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu Akademi Ödülü ve En İyi Özgün Senaryo Akademi Ödülü. Böylelikle Paquin 10 yaşında Paper Moon filmiyle En İyi Kadın Oyuncu Akademi Ödülü'nü kazanan Tatum O'Neal'dan sonra Oscar kazanan en genç ikinci oyuncu oldu.

Kaynakça

değiştir
  • Ellen Cheshire Jane Campion, Great Britain: Pocket Essentials, 2000.
  • Cynthia Kaufman "Colonialism, Purity, and Resistance in The Piano", Socialist Review 24 (1995): 251-55.

Dış bağlantılar

değiştir