Popüler kültürde sonsuz maymun teoremi

Sonsuz maymun teoremi ve oluşturduğu imge, olasılığın matematiğinin popüler ve ünlü bir ifadesi olarak kabul edilmektedir. Kavramın kamuoyunca tanınmasını sağlayan temel etken sınıf yerine popüler kültür aracılığıyla yayılmasıdır.^[1]

Tuşlara gelişigüzel biçimde dokunan bir şempanze yeterli süre verildiğinde Shakespeare'in oyunlarından birini neredeyse kesin olarak yazabilir.

Ne var ki bu popülerlik, kamuoyunun algısında oldukça sıradanlaşmakta; sonsuzluk, olasılık ve zaman gibi önemli kavramlara (ortalama insan deneyiminin çok üstünde yer alan ve uygulama olanağı kısıtlı olan kavramlar) ilişkin yaklaşımların özümsenmesini güçleştirmektedir.

Kaynakça

^ Teoremin ünlü olarak tanımlandığı bazı yapıtlar şunlardır: Why Creativity Is Not like the Proverbial Typing Monkey. Jonathan W. Schooler, Sonya Dougal, Psychological Inquiry, 10. Cilt, 4. Sayı (1999) ve The Case of the Midwife Toad (Arthur Koestler, New York, 1972, s. 30): "Yeni Darwinizm ondokuzuncu yüzyıl maddeciliğini en uca taşımakta ve bir daktilonun tuşlarına tümüyle gelişigüzel dokunan bir maymunun Shakespeare'in oyunlarından birini yazabileceğini öne sürmektedir." İkinci metin teoreme ilişkin farklı biçimlerdeki kaynakları içeren bir seçki olan Maymunların Öyküsü 6 Nisan 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.'nden alınmıştır.

Dış bağlantılar

Maymunların Öyküsü6 Nisan 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., alıntılar içeren bir dizin

Matematik ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

Kültür ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

[1] Teoremin ünlü olarak tanımlandığı bazı yapıtlar şunlardır: Why Creativity Is Not like the Proverbial Typing Monkey. Jonathan W. Schooler, Sonya Dougal, Psychological Inquiry, 10. Cilt, 4. Sayı (1999) ve The Case of the Midwife Toad (Arthur Koestler, New York, 1972, s. 30): "Yeni Darwinizm ondokuzuncu yüzyıl maddeciliğini en uca taşımakta ve bir daktilonun tuşlarına tümüyle gelişigüzel dokunan bir maymunun Shakespeare'in oyunlarından birini yazabileceğini öne sürmektedir." İkinci metin teoreme ilişkin farklı biçimlerdeki kaynakları içeren bir seçki olan Maymunların Öyküsü 6 Nisan 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.'nden alınmıştır.

[1]