Vikipedi

Albert Victor (Clarence ve Avondale dükü)

Birleşik Krallık Prensi
(Prens Albert Victor, Clarence ve Avondale Dükü sayfasından yönlendirildi)

Prens Albert Victor, Clarence ve Avondale Dükü (Albert Victor Christian Edward; 8 Ocak 1864 - 14 Ocak 1892), Galler Prensi ve Prensesi'nin (daha sonra Kral Edward VII ve Kraliçe Alexandra oldular) en büyük çocuğu ve o zamanlar hükümdar olan Birleşik Krallık hükümdarı Kraliçe Victoria torunuydu. Doğduğu andan itibaren Birleşik Krallık taht sıralamasında ikinci sıradaydı, ancak babası ve büyükannesinden önce öldüğü için kral olamadı.

Prens Albert Victor
Clarence ve Avondale Dükü
DoğumGaller Prensi Albert Victor
8 Ocak 1864
Frogmore House,Windsor, Berkshire,İngiltere
Ölüm14 Ocak 1892 (28 yaşında)
Sandringham House,Norfolk,İngiltere
Defin20 Ocak 1892
St George Şapeli, Windsor Kalesi
HanedanSaxe-Coburg ve Gotha
BabasıVII. Edward
AnnesiAlexandra (Danimarka)

Albert Victor, ailesi ve daha sonraki birçok biyografi yazarı tarafından "Eddy" olarak biliniyordu. Gençken, bir deniz harbiyelisi olarak dünyayı dolaştı ve bir yetişkin olarak Britanya Ordusuna katıldı, ancak herhangi bir aktif askeri görev üstlenmedi. İki başarısız denemeden sonra, 1891'in sonlarında Teck Prensesi Victoria Mary ile evlenmek üzere nişanlandı. Birkaç hafta sonra bir grip salgını sırasında öldü. Mary daha sonra 1910'da Kral V. George olan küçük kardeşi ile evlendi.

Albert Victor'un zekası, cinselliği ve ruh sağlığı pek çok dedikoduya konu oldu. Onun zamanındaki söylentiler, onu bir eşcinsel genelevini de içeren Cleveland Street skandalıyla ilişkilendirmişti; ancak oraya gittiğine veya gerçekten eşcinsel olduğuna dair kesin bir kanıt yoktur.[1] Bazı yazarlar onun Karındeşen Jack olarak bilinen seri katil olduğunu iddia ettiler, ancak çağdaş belgeler Albert Victor'un cinayetler sırasında Londra'da olamayacağını gösteriyordu ve bu iddia reddedilmiştir.

Çocukluğu

değiştir

Albert Victor, 8 Ocak 1864'te Windsor, Berkshire'daki Frogmore House'da normalden iki ay erken doğdu. Galler Prensi Albert Edward ve eşi Danimarkalı Alexandra'nın ilk çocuğuydu. Büyükannesi Kraliçe Victoria isteği üzerine, kendi ve kocası Albert’ın isimlerini içeren Albert Victor ismi verildi. [2]

10 Mart 1864'te Canterbury Başpiskoposu Charles Longley tarafından Buckingham Sarayı'nın özel şapelinde Albert Victor Christian Edward olarak vaftiz edildi, ancak gayri resmi olarak "Eddy" olarak biliniyordu.

Eğitim

değiştir
 
Albert Victor, Alexander Bassano tarafından 1875’de fotoğraflandı.

Albert Victor henüz on yedi aylıkken, kardeşi Galler Prensi George 3 Haziran 1865'te doğdu. İki asil kardeşin yaşlarındaki yakınlık göz önüne alındığında, birlikte eğitim görmüşlerdi. 1871'de Kraliçe, John Neale Dalton'u öğretmenleri olarak atadı. İki prense, akademik konuların yanı sıra oyunlar ve askeri tatbikatları içeren sıkı bir çalışma programı verildi.[3] Dalton, Albert Victor'un zihninin "anormal derecede uykuda" olduğundan şikayet etti.[4] Danca konuşmayı öğrenmesine rağmen, diğer dillerde ve konularda ilerleme yavaştı.[5] Sir Henry Ponsonby, Albert Victor'un annesinin sağırlığını miras almış olabileceğini düşündü.[6] Albert Victor entelektüel olarak hiçbir zaman mükemmel olmadı. Albert Victor'un sınıftaki dikkatsizliği veya tembelliğinin olası fiziksel açıklamaları arasında, öğrenme güçlükleri ile ilişkilendirilebilecek nöbetler geçirmesi ve erken doğumunun etkisi de vardı [7] Ancak Leydi Geraldine Somerset, Albert Victor'un zayıf eğitimi konusunda Dalton'ı suçladı.[8]

İki kardeşi eğitimlerinin geri kalanı için ayırmak düşünüldü, ancak Dalton, Galler Prensi'ne onları ayırmamasını tavsiye etti, çünkü "Prens Albert Victor’u çalışmaya teşvik etmek için Prens George'un varlığına ihtiyaç duyuluyor." [9] 1877'de iki çocuk Kraliyet Donanması'nın eğitim gemisi HMS <i id="mwYw">Britannia'ya gönderildi</i> . Albert Victor, Sir William Gull tarafından tedavi edildiği tifo hastalığına yakalandığında, oradaki eğitimlerine diğer Harbiyelilerden iki ay sonra başladılar.[10] Dalton onlara vaiz olarak gemiye kadar eşlik etti. 1879'da, Kraliçe, Galler Prensi, onların hane halkı ve Hükûmet arasındaki konuşmaların ardından, prensler, HMS <i id="mwaQ">Bacchante'de</i> üç yıllık bir dünya turuna deniz harbiyelileri olarak gönderildi.[11] Albert Victor, on altıncı doğum gününde asteğmen olarak derecelendirildi.[12] Dalton eşliğinde Britanya İmparatorluğu'nu gezdiler, Amerika, Falkland Adaları, Güney Afrika, Avustralya, Fiji, Uzak Doğu, Singapur, Seylan, Aden, Mısır, Kutsal Topraklar ve Yunanistan'ı ziyaret ettiler. Japonya'da dövmeler satın aldılar. Britanya'ya döndüklerinde Albert Victor on sekiz yaşındaydı.[13]

Kardeşler 1883'te ayrıldı; George donanmada devam etti ve Albert Victor Cambridge Trinity College'e gitti. Üniversiteye gitmeden önce Sandringham'da Dalton, Fransız eğitmen Mösyö Hua ve yeni seçilen öğretmen James Kenneth Stephen eşliğinde dersler alması kararlaştırıldı.[14] Bazı biyografi yazarları Stephen'ın kadın düşmanı olduğunu söylediler, ancak bu tarihçiler tarafından son zamanlarda sorgulandı,[15] ve Albert Victor'a duygusal olarak bağ hissetmiş olabilir, ancak duygularının açıkça eşcinsel olup olmadığı sorgulanmaya açık.[16] Stephen başlangıçta prense ders verme konusunda iyimserdi, ancak Cambridge'e taşınacağı zaman şu sonuca varmıştı: "Cambridge'deki derslere katılmasından pek bir fayda sağlayabileceğini sanmıyorum . . . Okunacak kelimelerin anlamını pek bilmez”.[17]

Ekim ayında yeni dönemin başlangıcında, Bacchante'den Albert Victor, Dalton ve Teğmen Henderson, Trinity College'daki Nevile's Court'a taşındı. Prens entelektüel atmosfere çok az ilgi gösterdi ve eğitim hayatına dahil olmasına rağmen sınavlardan muaf tutuldu.[18] Partiler verdi.[19] Cambridge'de herhangi bir cinsel deneyim yaşayıp yaşamadığı bilinmiyor, ancak her iki cinsiyetten de partnerleri mevcut olabilirdi.[20] Ağustos 1884'te Cambridge'e dönmeden önce bir süre Heidelberg Üniversitesi'nde Almanca eğitimi aldı. [18] Daha önce 2. Cambridge Üniversite Taburunda askeri öğrenci olarak görev yaptığı 1885 yılında Cambridge'den ayrılarak 10. Hussars'ta subay olarak ilan edildi.[21] 1888'de üniversite tarafından fahri derece ile ödüllendirildi.[22]

Albert Victor'un eğitmenlerinden biri, okumak ya da yazmak yerine dinleyerek öğrendiğini ve bilgileri hatırlamakta zorluk çekmediğini söylüyordu[23] ancak Cambridge Dükü Prens George onun hakkında daha aynı düşüncelere sahip değildi ve onu "yozlaşmış ve tedavi edilemez bir serseri" olarak nitelendirdi. .[24] Cambridge Prensesi Augusta da onu küçümsedi ve ona " si peu de chose"" dedi. [25]

Albert Victor'un Aldershot'taki görevinin çoğu, polo oynamayı sevse de genelde sevmediği sondajla geçti.[26] Sınavlarını geçti ve Mart 1887'de kaptanlığa terfi ettiği Hounslow'a gönderildi. Daha fazla halka açık görev aldı, İrlanda ve Cebelitarık'ı ziyaret etti ve Hammersmith asma köprüsünü açtı.[27]

Cleveland Street skandalı

değiştir

Temmuz 1889'da Metropolitan Polisi, Londra'nın Cleveland Caddesi'nde Charles Hammond tarafından işletilen bir erkek genelevini ortaya çıkardı. Polis sorgusu altında, erkek fahişeler ve pezevenkler, Galler Prensi’nin emir eri Lord Arthur Somerset'i de içeren müşterilerinin isimlerini açıkladılar.[28] O zamanlar, erkekler arasındaki tüm eşcinsel eylemler yasa dışıydı ve müşteriler sosyal dışlanma, kovuşturma ve en kötü ihtimalle iki yıl hapis cezasına çarptırıldı.[29]

Ortaya çıkan Cleveland Street skandalı, Britanya toplumundaki diğer yüksek rütbeli isimleri ve kraliyet ailesinin bir üyesinin, yani Prens Albert Victor'u da içeriyordu ve dedikodular üst sınıf Londra'yı etkilemişti.[30] Fahişeler Albert Victor'un ismini vermemişti ve Somerset'in avukatı Arthur Newton'un müvekkilinin üzerindeki baskıyı almak için bu söylentileri uydurup yaydığı ileri sürüldü.[31][32]

Aralık 1889'da, Galler Prensi ve Prensesi'nin, skandala bağlı olarak "en çirkin karaktere sahip isimsiz mektuplarla her gün olarak saldırıya uğradığı" bildirildi.[33] Galler Prensi soruşturmaya müdahale etti; hiçbir müvekkil hakkında dava açılmadı ve Albert Victor'a karşı hiçbir şey kanıtlanmadı.[34] Sir Charles Russell davayı Albert Victor adına izlemekle görevlendirildi.[35] Olaya karıştığına ya da bir eşcinsel kulübünü ya da genelevi ziyaret ettiğine dair kesin bir kanıt olmamasına rağmen,[36] söylentiler ve örtbas etme, bazı biyografi yazarlarına onun Cleveland Street'i ziyaret ettiğini düşündürdü.[37] Hakkında "muhtemelen biseksüel, muhtemelen eşcinseldi" yorumları yapıldı.[38] Diğer bazı kişiler ise bu yorumlara itiraz etti.[39] Tarihçi H. Montgomery Hyde, "Eşcinsel, hatta biseksüel olduğuna dair hiçbir kanıt yok" diye yazdı.[40]

İngiliz gazeteleri davayla bağlantılı olarak Prens'in adının anmazken, Galce,[41] yayın yapan, sömürge bölgeleri ve Amerikan gazeteleri aynı şekilde davranmadı. New York Times, onunla "İngiliz tahtına çıkmasına asla izin verilmeyecek" bir "aptal" ve "aptal sapık çocuk" olarak alay etti.[42] Bir Amerikan basınına göre, Mayıs 1890'da Paris'teki Gare du Nord'dan ayrılırken, Albert Victor bekleyen bir İngiliz kalabalığı tarafından alkışlandı, ancak bazı Fransızlar tarafından yuhalandı; orada bulunan bir gazeteci ona "İngiltere'den ani ayrılışının nedeni hakkında" yorum yapıp yapmayacağını sordu. Rapora göre, "Prens'in solgun yüzü kıpkırmızı oldu ve gözleri yuvalarından fırlamış gibiydi" ve arkadaşlarından birine bu küstahlığı yüzünden soruyu soran kişiyi azarlattı.[43]

Somerset'in kız kardeşi Leydi Waterford, erkek kardeşinin Albert Victor hakkında bir şey bildiğini reddetti. Yazdı, "Oğlanın bir çizgi kadar düz olduğundan eminim. . . . Arthur, çocuğun zamanını nasıl ve nerede geçirdiğini en ufak bir şekilde bilemez. ... çocuğun tamamen masum olduğuna inanıyor." [44] Leydi Waterford ayrıca Somerset'in kendi masumiyetine dair itirazlarına da inanıyordu.[45]

Söylentiler devam etti; Altmış yıl sonra, V. George'un resmi biyografisini yazan Harold Nicolson'a, skandal sırasında on iki yaşında bir okul çocuğu olan Lord Goddard tarafından söylenilenler şunlardı. Albert Victor'un "bir erkek genelev olayına karıştı ve bir avukat onu aklamak için yalan yere yemin etmek zorunda kaldı. Avukat, suçundan dolayı cezaya çarptırıldı, ancak daha sonra görevine iade edildi." [46] Aslında, davadaki avukatların hiçbiri skandal sırasında yalan yere yemin etmekten suçlu bulunmadı veya skandal sırasında işten atılmadı, ancak Somerset'in avukatı Arthur Newton, müvekkillerinin yurt dışına kaçmasına yardım ettiği için adaleti engellemekten suçlu bulundu ve altı hafta hapis cezasına çarptırıldı. Yirmi yıldan fazla bir süre sonra 1910'da Newton, bir başka müşterisinden, ünlü katil Dr Crippen'den gelen mektupları tahrif ettikten sonra, mesleki suistimal nedeniyle on iki ay boyunca işten çıkarıldı.[47] 1913'te Newton süresiz olarak işten çıkarıldı ve sahte beyanlarla para elde etmek için üç yıl hapis cezasına çarptırıldı.[48]

Hindistan Turu

değiştir

Yabancı basın, Albert Victor'un skandalın ardından Londra toplumunu kasıp kavuran dedikodulardan kaçınmak için Ekim 1889'dan itibaren yedi aylık bir İngiliz Hindistan turuna gönderildiğini öne sürdü. [49] Aslında bu doğru değildi;[50] gezi bahardan beri planlanıyordu.[51] Atina, Port Said, Kahire ve Aden üzerinden seyahat eden Albert Victor, 9 Kasım 1889'da Bombay'a [52] Haydarabad'da Nizam tarafından[53] ve başka yerlerde diğer birçok Mihrace tarafından görkemli bir şekilde ağırlandı.[54] Bangalore'de 30 Kasım 1889'da Lalbagh Botanik Bahçeleri'ndeki Glass House'un temel taşını attı. Noel'i Mandalay'da ve Yeni Yılı Kalküta'da geçirdi. Törenlerin bir parçası olarak fillere binilmesine rağmen, kapsamlı seyahatlerin çoğu trenle yapıldı [55][56] O zamanlar moda olduğu şekilde, spor için çok sayıda hayvan vuruldu.[57]

Yolculuk sırasında Albert Victor, inşaat mühendisi Henry Haddon'ın Bayan Margery Haddon ile tanıştı. Birkaç başarısız evlilikten ve Albert Victor'un ölümünden sonra, Margery İngiltere'ye geldi ve Prens'in, oğlu Clarence Haddon'ın babası olduğunu iddia etti. Kanıt yoktu ve iddiaları reddedildi. Alkolik olmuştu ve aklı karışmış görünüyordu. İddialar Buckingham Sarayı'na iletildi ve polis Özel Şubesi başkanı soruşturma başlattı. Ulusal Arşivlerdeki belgeler, ne saray mensuplarının ne de Margery'nin iddiayı destekleyecek herhangi bir kanıtı olmadığını gösteriyor. Polise verdiği demeçte, Albert Victor'un avukatları, onunla Bayan Victor arasında "bazı ilişkiler" olduğunu söyledi, ancak babalık iddiasını reddetti.[58]

Ancak 1920'lerde, oğlu Clarence, hikâyeyi tekrarladı ve Amerika Birleşik Devletleri'nde bir kitap yayınladı, Amcam V. George isimli kitapta Albert Victor'un Bayan Haddon ile görüşmesinden yaklaşık dokuz ay sonra, Eylül 1890'da Londra'da doğduğunu iddia etti. 1933'te Kral'a yazıp sus parası istedikten sonra tehditle para talep etmekle ve gasp girişiminde bulunmakla suçlandı. Takip eden Ocak ayındaki duruşmasında, savcılık, Haddon'un askere alma belgelerinin, evlilik cüzdanının, memur komisyonunun, terhis belgelerinin ve çalışma kayıtlarının hepsinin, onun 1887'de, yani Albert Victor'un Mrs. Haddon'ın tanışmasından iki yıl önce doğduğunu gösteriyordu. Haddon suçlu bulundu ve yargıç Haddon'un sanrılardan muzdarip olduğuna inanarak onu hapsetmedi, Albert Victor'un oğlu olduğunu iddia etmemesi şartıyla onu üç yıl boyunca bağladı.[59] Haddon koşulları ihlal etti ve bir yıl boyunca hapsedildi. Saplantılı biri olduğu düşünüldü ve daha sonra öldü. Haddon'un iddiası doğru olsaydı bile, diğer gayri meşru doğumlarda olduğu gibi, kraliyet taht sıralamasında hiçbir fark yaratmazdı.[58]

Hindistan'dan dönüşünde, Albert Victor, Kraliçe Victoria'nın 71. doğum günü olan 24 Mayıs 1890'da Clarence Dükü ve Avondale ve Athlone Kontu unvanını aldı.[60]

Potansiyel evliliği

değiştir
 
Albert Victor ile nişanlısı Teck Prensesi Victoria Mary 1891 yılında

1889'da Albert Victor'un büyükannesi Kraliçe Victoria, onun en sevdiği torunlarından biri olan babasının kuzeni Hessen Prensesi Alix ile evlenmesini istiyordu. Albert Victor, Balmoral Şatosu'nda Alix'e evlenme teklif etti ama Alix onun sevgisine karşılık vermedi ve nişan teklifini reddetti.[61][62] Prens, Alix'i onunla evlenmeye ikna etmeye çalışmakta ısrar etti, ama sonunda 1890'da Alix'in kendisine "ona acı vermenin kendisini ne kadar üzdüğünü, ama onu kuzen olarak sevdiği için onunla evlenemeyeceğini" söylediği bir mektup gönderdiğinde vazgeçti." [63] Alix, 1894'te Albert Victor'un kuzenlerinden biri olan olan Rusya'nın Çar II. Nikolay ile evlendi.

Alix ile önerilen evlilik başarısız olduktan sonra Victoria, Albert Victor'a başka bir kuzeni olan Prusya Prensesi Margaret ile evlenmesini önerdi. 19 Mayıs 1890'da, Margaret'in Kraliçe olmaya uygunluğu hakkındaki görüşlerini ifade ettiği resmi bir mektup gönderdi: "Muhtemel birkaç Prenses arasında (elbette Toplumdaki herhangi bir Leydi asla yapmazdı) bence bundan daha uygun kimse yoktur. . . Çok güzel değil ama pek güzel bir figürü var, çok cana yakın ve yarı İngiliz, İngiltere'ye büyük bir sevgi besliyor." [64] Albert Victor'un babası onaylamasına rağmen, Kraliçe Victoria'nın sekreteri Henry Ponsonby, Albert Victor'un annesinin "en güçlü şekilde itiraz edeceğini ve gerçekten de bunu zaten yaptığını" söyledi.[65] Kraliçe Victoria'nın önerisinden hiçbir şey çıkmadı.

O sıralarda Albert Victor, 1886'da Fransa'dan sürgün edildikten sonra İngiltere'de yaşayan ve Fransız tahtına hak iddia eden Paris Kontu Prens Philippe'in kızı Orléans Prensesi Hélène'e aşık olmuştu.[66] İlk başta Kraliçe Victoria, Hélène'e karşı çıkmıştı çünkü katolik inancına sahipti. Albert Victor ve Hélène ona olan aşklarını açıkladıktan sonra, Kraliçe yumuşadı ve önerilen evliliği destekledi.[67][68] Hélène, İngiltere Kilisesi'ne dönmeyi teklif etti,[69] ve Albert Victor onunla evlenmek için taht üzerindeki hakkından vazgeçmeyi teklif etti.[67] Çiftin hayal kırıklığına uğramasına rağmen, Helene'in babası evliliği onaylamayı reddetti. Onun dinini değiştiremeyeceği konusunda kararlıydı. Hélène, Papa XIII. Leo’ya danışmak için şahsen seyahat etti, ancak o da babasının kararını onayladı ve flört sona erdi.[70] Albert Victor öldüğünde, kız kardeşleri Maud ve Louise, Hélène'e sempati duydular ve gerçek aşkı olarak nişanlısı Teck Prensesi Victoria Mary'yi değil, Hélène'i gördüler. Maud ona "boynunda senin küçük madeni paranla gömüldüğünü" söyledi ve Louise "ölümde senin" olduğunu söyledi.[71] Hélène daha sonra Aosta Düşesi oldu.

1891'e gelindiğinde, başka bir potansiyel gelin olan Teck Prensesi Victoria Mary düşünülüyordu. Mary, Kraliçe Victoria'nın ilk kuzeni Teck Düşesi Prenses Mary Adelaide'nin kızıydı. Kraliçe Victoria, Mary'nin ideal - çekici, mantıklı ve güzel olduğunu düşünerek çok destekleyiciydi.[72] 3 Aralık 1891'de Albert Victor, Mary'ye "büyük sürpriz" olarak, Danimarka'nın Britanya büyükelçisinin kır evi olan Luton Hoo'da ona evlenme teklif etti.[73] Düğün 27 Şubat 1892'ye ayarlandı.[74]

Özel hayatı

değiştir

1891'de Albert Victor, Leydi Sybil St Clair Erskine'e yazdığı mektuplarından birinde bir kez daha aşık olduğunu yazdı, ancak kime aşık olduğunu söylemedi.[75] İlk mektuptan bir hafta sonra Erskine'e tekrar sordu, "Beni gerçekten biraz seviyor musun acaba? . . . Birazcık seviyorsanız çok memnun olurum." [76]

1891'in sonlarında, Prens'in, karbolik asit içerek intihar eden eski bir Gaiety Tiyatrosu kızı Lydia Miller (sahne adı Lydia Manton) ile ilişkisi olduğu ortaya çıktı.[77] Lydia'nın soruşturmada ifade veren Lord Charles Montagu'nun metresi olduğu söylenmesine rağmen, onun sadece Prens için bir kılıf olduğu ve yetkililerin olayı kapatmaya çalıştığı iddia ediliyordu. Soruşturmayı gizli hale getirerek ve ifadelere erişimi reddederek davayı kapatmak istedikleri dedikodusu ortaya atıldı.[78] Cleveland Street skandalına benzer şekilde, Albert Victor'un adını yalnızca ülke dışındaki gazeteler bastı, ancak bölgesel İngiliz gazeteleri, radikal Londra gazetesi The Star'dan [79] alıntı yaptı: Lydia Manton, bir genç prensin küçük dostuydu [77] "Çok bir skandal". ... her kulüp üyesinin dudaklarında",[77] denildi. Ve bu skandal Prens'in babasının bir iftira davasında ifade vermesi için çağrıldığı Tranby Croft olayıyla karşılaştırıldı.[80]

Albert Victor ölümünden sonra, 1900 yılında su yüzüne çıkan başka bir söylenti ise eski Gaiety kızı Maude Richardson (doğum adı: Louisa Lancey) ile ilişkisi olduğu[81] ve kraliyet ailesini onu para ile ödeme yaparak susturmak istediğidir.[82] 2002 yılında, Albert Victor tarafından avukatına gönderildiği iddia edilen ve Bayan Richardson'a yapılan 200 sterlinlik bir ödemeye atıfta bulunan mektuplar, Londra'daki Bonhams müzayede evinde satıldı.[83][84] Bir tarihçi, mektupların tarihlerindeki ve yazımındaki farklılıklar nedeniyle, bunların sahte olabileceğini öne sürdü.[85]

1890'ın ortalarında, Albert Victor'a birkaç doktora göründü. Albert Victor'un yazışmalarında ve diğer kişilerin yazışmalarında, hastalığından sadece "ateş" veya " gut " olarak bahsedilir.[86] Bazı biyografi yazarları onun "hafif bir zührevi hastalıktan",[39] belki bel soğukluğundan [87] muzdarip olduğunu varsaymışlardır ki daha önce bir olaydan mustarip olabilir [88] ancak hastalığının kesin doğası bilinmemektedir.[89] Albert Victor'un Aldershot'taki (yalnızca "Roche" olarak bilinir) doktoruna yazdığı 1885 ve 1886 tarihli mektuplar, onun 'glete' (gleet), daha sonra belsoğukluğu akıntısı için kullanılan bir ilaç kullandığını ayrıntılarıyla anlatır.[90]

Ölümü

değiştir
 
Albert Victor'un 1891'de resmedilen ailesi (1889'dan bir fotoğrafa dayanarak): (soldan sağa) Prens Albert Victor, Prenses Maud, Galler Prensesi, Galler Prensi, Prenses Louise, Prens George ve Prenses Victoria

Hem Mary ile evlenmesi hem de İrlanda Valisi olarak atanmasıyla ilgili planlar tartışılırken, Albert Victor 1889-92 pandemisinde grip hastalığına yakalandı. Zatürreye yakalandı ve 28. doğum gününden bir hafta gibi kısa bir süre sonra 14 Ocak 1892'de Norfolk'taki Sandringham House'da öldü. Ebeveynleri Galler Prensi ve Prensesi, kız kardeşleri Prensesler Maud ve Victoria, erkek kardeşi Prens George, nişanlısı Prenses Mary, ebeveynleri Teck Dükü ve Düşesi, üç doktor (Alan Reeve Manby, Francis Lakeing ve William Broadbent ) ve üç hemşire yanındaydı.[91] Galler Prensi'nin papazı Canon Frederick Hervey, Albert Victor'un başında ölmek üzere olan kişilere okuman duaları okudu.[92]

Halk, bu ölüm ile şok oldu. Albert Victor'un büyükannesi ve babasından sonra Kral olması bekleniyordu. Dükkanlar ölüm haberinin ardından kepenklerini indirdi. Galler Prensi, Kraliçe Victoria'ya "Memnuniyetle onun için hayatımı verirdim" yazdı.[93] Prenses Mary, Galler Prensesi Kraliçe Victoria'ya şöyle yazdı: "Yüzündeki umutsuz ifade şimdiye kadar gördüğüm en yürek parçalayıcı şeydi." [94] Küçük kardeşi Prens George, "Onu ne kadar derinden sevdiğimi; & onunla yaşadığım her küçük kavgayı, söylediğim her acı verici kelimeyi hatırlıyorum & ondan af dilemek için can atıyorum, ama ne yazık ki, artık çok geç! " [95] Kardeşinin ölümünün ardından George, Britanya taht sıralamasında Albert Victor'un yerini aldı ve en sonunda 1910 yılında V. George olarak tahta geçti. Ortak yas dönemlerinde bir araya gelen Prens George, daha sonra 1893'te Mary ile evlendi. Mary, George'un tahta çıkışı ile kraliçe oldu.[96]

Albert Victor'un annesi Alexandra, oğlunun ölümünden asla tam olarak kurtulamadı ve öldüğü odayı bir türbe olarak tuttu.[97] Cenazede Mary, portakal çiçeğinden çelengi tabutun üzerine koydu.[98] Albert Victor'un eski öğretmeni James Kenneth Stephen, Albert Victor'un ölüm gününden itibaren tüm yiyecekleri reddetti ve 20 gün sonra öldü; 1886'da bir kafa travması geçirmiş ve bu onu psikoza sokmuştu.[99] Prens, Windsor Şatosu'ndaki St George Şapeli yakınlarındaki Albert Memorial Şapeli'ne gömüldü. Alfred Gilbert tarafından yapılan mezarı, "Britanya Adaları'ndaki 19. yüzyılın sonlarına ait heykelin tek ve en iyi örneği" dir.[100] Hussar üniformalı Prens'in (yerinde tam olarak görmek neredeyse imkansız) yaslanmış bir tasviri mezarın üzerinde yer almaktadır. Onun üzerine diz çökmüş, elinde bir taç tutan bir melek vardır. Mezar, aziz figürleri ile çevrilidir. Mükemmeliyetçi Gilbert komisyona çok fazla para harcadı, iflas etti ve ülkeyi terk etti. Daha küçük figürlerden beşi, 1920'lerde İngiltere'ye döndükten sonra ancak "daha büyük bir pürüzlülük ve çukurlu doku" ile tamamlandı.[100]

Unvanlar

değiştir
  • 8 Ocak 1864 - 24 Mayıs 1890: Kraliyet Altesleri Prensi Albert Victor
  • 24 Mayıs 1890 - 14 Ocak 1892: Kraliyet Altesleri Clarence ve Avondale Dükü

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Hyde, H. Montgomery The Cleveland Street Scandal London: W. H. Allen, 1976 0-491-01995-5, p56
  2. ^ Cook, pp. 28–29.
  3. ^ Nicolson, pp. 7–9.
  4. ^ Letter from Dalton in the Royal Archives, 6 April 1879, quoted in Cook, p. 52.
  5. ^ Cook, pp. 52, 56–57; Harrison, pp. 68–69.
  6. ^ Aronson, p. 54; Harrison, p. 34.
  7. ^ Aronson, pp. 53–54; Harrison, p. 35.
  8. ^ Aronson, p. 74.
  9. ^ Nicolson, pp. 12–13.
  10. ^ Cook, p. 62; Harrison, p. 37.
  11. ^ Cook, pp. 70–72.
  12. ^ Cook, p. 79.
  13. ^ Cook, pp. 79–94; Harrison, pp. 41–56.
  14. ^ Aronson, pp. 64–67; Cook, pp. 101–104.
  15. ^ McDonald, pp. 130, 183, 204.
  16. ^ Aronson, pp. 66–67.
  17. ^ Cook p. 103, quoting from correspondence in the Royal archives Z 474/63.
  18. ^ a b Cook, pp. 104–111.
  19. ^ Cook p. 107.
  20. ^ Aronson, p. 73.
  21. ^ Cook, pp. 119–120.
  22. ^ Cook p. 140.
  23. ^ Major Miles quoted in Aronson, p. 81, Cook, p. 123 and Harrison, p. 92.
  24. ^ Harrison, p. 90.
  25. ^ Hitchens, Christopher (8 November 1990). "How's The Vampire 28 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". London Review of Books. Volume 12, issue 21, p. 12.
  26. ^ Pope-Hennessy, p. 192.
  27. ^ Cook, p. 135.
  28. ^ Cook, pp. 16, 172–173.
  29. ^ Hyde, The Other Love, pp. 5, 92–93, 134–136.
  30. ^ Hyde, The Other Love, p. 123.
  31. ^ Channel 4. "The monarchs we never had: Prince Albert Victor (1864–1892)" 22 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Accessed 1 May 2010.
  32. ^ Cook, Andrew (1 November 2005) "The King Who Never Was" History Today #11.
  33. ^ "Notes on Current Topics 26 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.", The Cardiff Times, 7 December 1889, p. 5
  34. ^ Howard, Philip (11 March 1975). "Victorian Scandal Revealed". The Times. Issue 59341, p. 1, col. G.
  35. ^ "The Cleveland Street Scandal", The Press (Canterbury, New Zealand), Volume XLVII, Issue 74518, 6 February 1890, p. 6
  36. ^ Aronson, p. 117.
  37. ^ Aronson, p. 170.
  38. ^ Aronson, p. 217.
  39. ^ a b Bradford, p. 10.
  40. ^ Hyde, The Cleveland Street Scandal, p. 56.
  41. ^ "Newyddion Tramor 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.", Y Drych, 9 January 1890
  42. ^ The Sexual Constitution of Political Authority: The 'Trials' of Same-Sex Desire. Routledge. 2015. s. 150. 
  43. ^ "Albert Victor Hissed: Frenchmen Express Disapproval Of The English Prince", Chicago Tribune, 4 May 1890
  44. ^ Blanche Beresford, Marchioness of Waterford to Reginald Brett, 2nd Viscount Esher, 31 December 1889, quoted in Aronson, p. 168 and Cook, pp. 196, 200.
  45. ^ Aronson, p. 168
  46. ^ Lees-Milne, p. 231.
  47. ^ Cook, pp. 284–285.
  48. ^ Cook, pp. 285–286; Hyde, The Cleveland Street Scandal, p. 253.
  49. ^ e.g. The New York Times (10 November 1889) quoted in Cook, p. 195.
  50. ^ Aronson, p. 147.
  51. ^ Aronson, pp. 128, 147; Cook, p. 202.
  52. ^ Aronson, p. 147; Cook, p. 191.
  53. ^ Cook, pp. 192–194.
  54. ^ Cook, pp. 204–205, 211–212.
  55. ^ Cook, p. 205.
  56. ^ Cook, p. 207.
  57. ^ Cook, pp. 205–208; Harrison, pp. 212–214.
  58. ^ a b Day, Peter and Ungoed-Thomas, John (27 November 2005) "Royal cover-up of illegitimate son revealed" 14 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The Sunday Times. Times Online. Accessed 12 June 2017.
  59. ^ "Letters to the King: Haddon bound over". (20 January 1934) The Times. Issue 46657, p. 7, col. C.
  60. ^ Aronson, p. 181.
  61. ^ Albert Victor writing to Prince Louis of Battenberg, 6 September 1889 and 7 October 1889, quoted in Cook, pp. 157–159, 183–185.
  62. ^ Queen Victoria writing to Victoria, Princess Royal, 7 May 1890, quoted in Pope-Hennessy, p. 196.
  63. ^ Agatha Ramm (ed.), Beloved and Darling Child: Last Letters between Queen Victoria and her Eldest Daughter, 1886–1901, Stroud: Sutton Publishing (1990), p. 108, QV to Vicky, 7 May 1890
  64. ^ Pope-Hennessy, p. 197
  65. ^ Cadbury, p. 290
  66. ^ Pope-Hennessy, p. 196.
  67. ^ a b Albert Victor writing to his brother, George, quoted in Pope-Hennessy, p. 198.
  68. ^ Queen Victoria and Arthur Balfour writing to Lord Salisbury, late August 1890, quoted in Cook, pp. 224–225.
  69. ^ Pope-Hennessy, p. 197.
  70. ^ Pope-Hennessy, p. 199.
  71. ^ Cadbury, p. 86.
  72. ^ Queen Victoria writing to Victoria, Princess Royal, 12 November 1891 and 19 November 1891, quoted in Pope-Hennessy, p. 207.
  73. ^ Diary of Mary of Teck, quoted in Pope-Hennessy, p. 210.
  74. ^ Aronson, p. 206.
  75. ^ Albert Victor writing to Lady Sybil Erskine, 21 June 1891, 28 June 1891 and 29 November 1891, quoted in Pope-Hennessy, pp. 199–200.
  76. ^ Albert Victor writing to Lady Sybil Erskine 28 June 1891, quoted in Pope-Hennessy, p. 200
  77. ^ a b c "The Suicide A Chorus Girl In London", Manchester Courier and Lancashire General Advertiser (Manchester, England), Saturday, 10 October 1891, p. 5
  78. ^ "The Prince and the Chorus Girl 12 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.", New Zealand Herald, Volume XXVIII, Issue 8724, 14 November 1891, p. 2
  79. ^ White, Jerry (2006). London In The Nineteenth Century, Vintage Books, p. 232
  80. ^ "The Romantic Suicide of a Chorus Girl 25 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.", The Daily News (Perth, Australia), 6 October 1891, p. 3
  81. ^ Hamilton, Duncan (2011). The Unreliable Life of Harry the Valet: The Great Victorian Jewel Thief, London: Century, p. 118
  82. ^ "Adventures Of A Gaiety Girl 6 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." (7 April 1900). Auckland Star. Vol. XXXI, issue 83, p. 13
  83. ^ Cornwell, pp. 135–136.
  84. ^ Alleyne, Richard (29 October 2007). "History of royal scandals" 14 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Daily Telegraph. Accessed 1 May 2010.
  85. ^ Cook, pp. 297–298.
  86. ^ See e.g. Aronson, p. 197 and Cook, pp. 221, 230.
  87. ^ Aronson, p. 199.
  88. ^ Cook p. 134
  89. ^ Cook, p. 222.
  90. ^ "Albert Victor, Duke of Clarence: Two letters on the delicate matter of his sexual health", International Autograph Auctions, 5 March 2016, Nottingham, Lot 438
  91. ^ Official statement of Sir Dighton Probyn released to the press and quoted in many newspapers, e.g. "The Death of the Duke of Clarence: Description of His Last Hours". (15 January 1892). The Times. Issue 33535, p. 9, col. F.
  92. ^ Pope-Hennessy, p. 223.
  93. ^ Quoted in Harrison, p. 237.
  94. ^ Mary of Teck writing to Queen Victoria, quoted in Pope-Hennessy, p. 226.
  95. ^ Nicolson, p. 46.
  96. ^ Aronson, p. 212.
  97. ^ Duff, p. 184.
  98. ^ Pope-Hennessy, p. 226.
  99. ^ Aronson, p. 105; Cook, p. 281; Harrison, p. 238.
  100. ^ a b Roskill, Mark (1968). "Alfred Gilbert's Monument to the Duke of Clarence: A Study in the Sources of Later Victorian Sculpture." The Burlington Magazine. Vol. 110 Issue 789, pp. 699–704.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Albert_Victor_(Clarence_ve_Avondale_dükü)&oldid=33847652" sayfasından alınmıştır