Pro sonlu gruplar, Matematikte ilk olarak sayılar kuramında görülmüştür. 19. yüzyılın sonlarına doğru kongurans sistemlerini çalışmak için Alman matematikçi Hensel tarafından bulunan p-sel tamsayılar halkası Zp, pro-sonlu grupların en temel örneklerinden birisidir. Alman matematikçi Krull herhangi bir sonsuz Galois genişlemesinin Galois grubunun aslında doğal bir şekilde pro-sonlu grup yapısına sahip olduğunu gördü. Bu yapının sonlu Galois genişlemelerinin Galois gruplarıyla belirlendiğini gösterdi. Daha sonra, cebirsel geometri alanında Grothendieck, şemaların temel gruplarını birer pro-sonlu grup olarak tanıttı.

Ayrık topoloji ile donatılmış bir takım sonlu grupların oluşturduğu projektif sistemin projektif limitine izomorf olan topolojik gruplara pro-sonlu grup denir. Bahsi geçen sistem,   yönlü bir küme (yani, her sonlu altkümesinin bir üst sınıra sahip olduğu yarı-sıralı küme) olmak üzere; sonlu gruplardan oluşan bir   ailesi ile aşağıdaki kosulları sağlayan   şeklindeki grup homomorfizmaların ailesinden oluşur:

  • Her   için  
  • Her   için   (yani   üzerine birim fonksiyondur.)

Böyle bir sistemin projektif limiti

 

şeklinde bir küme ile tanımlanır.[1] (Projektif limitin tanımı sağladığı evrensel özellikle daha soyut olarak verilebilir.) Bu küme üstündeki topolojik grup yapısı en doğal haliyle gelir. Sonlu   grupları, ayrık topoloji ile donatılırsa projektif limit çarpım topolojisinden inen topolojiyle bir topolojik uzay olur. Ayrıca   çarpım grubunun ikili işlemi olan noktasal toplama ile birlikte limit aynı zamanda bir grup yapısına sahiptir.

Pro-sonlu grupların sağladığı bir takım topolojik özellikleri bakımından daha sade bir başka karakterizasyonu mevcuttur. Her pro-sonlu grup aslında Hausdorff, kompakt ve tümden bağlantısız (yani, tek nokta altkümelerinden başka bağlantılı altkümesi yoktur) bir topolojik gruptur. Tersine bir   topolojik grubu bu üç özelliğe sahip ise bir pro-sonlu gruptur. Nitekim,   bölüm gruplarının   nin açık ve normal olan tüm   altgrupları üzerinden projektif limiti  ,   topolojik grubuna topolojik grup olarak izomorftur. Burada her bir bölüm grubu sonlu grup olduğundan limit bir pro-sonlu gruptur. Dolayısıyla   topolojik grubu bu izomorfizma vasıtasıyla pro-sonlu grup olarak görülür.[2]

Pro-sonlu tamlanış

değiştir

Verilen bir gruptan doğal bir şekilde pro-sonlu grup elde etmenin bir yolu, o grubun sonlu bölüm gruplarının projektif limitini almaktır. Nitekim bir   grubunun sonlu indeksli normal altgrupları kümesi  , kapsama ilişkisi ile birlikte bir yönlü küme oluşturur. Sıralama   şeklindedir. Bu durumda   kümesiyle   ile tanımlı   grup homomorfizmaları bir projektif sistem oluşturur. Bu sistemin projektif limitine   grubunun pro-sonlu tamlanışı denir ve   ile gösterilir. Daha açık bir ifadeyle pro-sonlu tamlanış,

 

şeklinde verilir. Burada   ile   arasında   ile tanımlı doğal bir   grup homomorfizması mevcuttur.   grubunun   altındaki imgesi   içinde yoğundur. Bu homomorfizmanın birebir olması için gerek ve yeter koşul   olmasıdır. Özel olarak   yerine   tamsayılar grubunu alırsak,   homomorfizması   tamsayılar grubunu   pro-sonlu tamlanışı içine gömer. Dolayısıyla tamsayılar kendi tamlanışı içinde yoğun bir şekilde yaşar. Bu tamlanışın elemanlarına pro-sonlu tamsayılar denir.

Örnekler

değiştir
  • Tüm ayrık sonlu topolojik gruplar pro-sonludur.
  • Toplamsal p-sel tamsayılar grubu  ,   sonlu gruplarının projektif limitine topolojik grup olarak izomorftur. Doğal sayılar kümesi üzerindeki doğal sıralama göz önüne alınırsa,   olmak üzere, sonlu   gruplarının oluşturduğu aile ile birlikte; her   doğal sayıları için   ile tanımlı   grup homomorfizmaları ailesi bir projektif sistem verir. Buradaki projektif limitin topolojisi,   üzerindeki p-sel normun ürettiği topoloji ile aynıdır.
  • Her Galois grup bir pro-sonlu gruba izomorftur. Nitekim   bir (sonlu veya sonsuz) Galois genişlemesi olsun.   sonlu Galois genişlemesi olacak şekilde, tüm   ara cisimleri kapsama ilişkisi ile birlikte yönlü bir kime oluşturur. Çünkü   üzerine sonlu Galois genişlemesi olan iki tane ara cismin kompozitumu yine   üzerine sonlu Galois genişlemesidir. Bu durumda, buradaki sonlu Galois genişlemelerinin Galois gruplarıyla her   için  ,   kısıtlama fonksiyonları bir projektif sistem oluşturur. Bu sistemin limiti   grubuna kanonik bir şekilde izomorftur. Aralarındaki grup izomorfizması   ile tanımlı   fonksiyonu ile verilir. Verilen izomorfizma sayesinde, projektif limit üstündeki topoloji   grubuna taşınır ve bu topolojiye Krull topoloji denir. Öte yandan, her pro-sonlu grup bir   Galois genişlemesinin Galois grubuna izomorftur (Waterhouse (1974)). Ancak burada   cismi kontrol edilememektedir. Dahası altta verilen birçok K cismi için tüm sonlu grupların elde edilebileceği dahi bilinmemektedir. (Her sonlu grubun   rasyonel sayılar ciminin sonlu bir Galois genişlemesi olup olmadığı ters Galois problemi olarak bilinir.)

Özellikler

değiştir
  • Bir topolojik grubun pro-sonlu olması için gerek ve yeter koşul Hausdorff, kompakt ve tümden sınırlı olmasıdır.
  • Pro-sonlu grupların (sonlu veya sonsuz) direkt çarpımı yine pro-sonludur. Üstündeki topoloji çarpım topolojisi ile aynıdır.
  • Pro-sonlu grupların kapalı altkümeleri pro-sonludur. Üstündeki topoloji altuzay topolojisi ile aynıdır. Eğer  , bir   pro-sonlu grubunun kapalı normal bir altgrubu ise   bölüm grubu da pro-sonludur. Üstündeki topoloji bölüm topolojisi ile aynıdır.
  • Her pro-sonlu grup kompakt bir Hausdorff uzay olduğundan üstünde Haar ölçüsü tanımlanabilir. Dolayısıyla üstünde bir takım olasılıklar hesaplanabilir, üzerinde tanımlı fonksiyonların integrali alınabilir.
  • Pro-sonlu bir grubun altgrubunun açık olması için gerek ve yeter koşul kapalı ve sonlu indeksli olmasıdır.

Bakınız

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Lenstra, Hendrik. "Profinite Groups" (PDF). Leiden University. 5 Şubat 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  2. ^ Osserman, Brian. "Inverse limits and profinite groups" (PDF). University of California, Davis. 5 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF).