Qasey Atajuq
Qasey Atajuq (Kabardeyce: ХьэтIохъущокъуэ Къэсей) 1762-1773 yılları arasında Kabardey Baş Prensi idi.
Qasey Atajuq | |
---|---|
Kabardey baş prensi | |
Yerine geldiği | Bamat Muhammed |
Yerine gelen | Jankhot Tatarhan |
Kişisel bilgiler | |
Doğum | ? Kabarda |
Ölüm | 1773 Kabarda |
Biyografi
değiştirBüyük Kabarda'nın 1720-1763 yıllarındaki politik bölünmesi sırasındaki yaşanan iç çekişmelerde aktif olarak rol aldı. Bu dönemde iki ana prens grubu oluşmuştu: Atajuqo ve Mısost sülalelerinin önderliğindeki Baksan grubu, diğer yanda ise Bekmırza ve Keytıqo sülalesinin önderliğindeki Kaşkatav grubu. Qasey Atajuq, Aslanbek Keytıqo'nun en sıkı düşmanlarındandı.
1747 yılında Atajuqo prenslerinin Kaşkatavlara katılmasıyla Mısost sülalesi ve Qasey Atajuq, Kabarda'dan çıkarıldı. 1751'de Rus hükümetinin arabuluculuğuyla yeniden Kabarda'ya döndüler. 1765'te Muhammed Bamat Kurğuqo'nun ölümüyle Baksan grubunun liderliğini üstlendi.
Bu dönemde önemli bir siyasi figür haline geldi. 1763'de Çerkes topraklarında kurulan Mozdok kalesinin yıkılmasını savunuyordu. 1767'de toprak sahiplerine itaat etmeyen avam kesimle yürütülen müzakerelerde aktif bir biçimde rol aldı. 1768-1774 Osmanlı-Rus Savaşı sırasında Kabarda'yı savaşa sokmaktan kaçındı, savaşa dahil olmak isteyen grupların barınmasına izin vermedi ve diplomatik yollarla Kabarda'nın egemenliğini güçlendirmeye çalıştı. 1771'de 2. Katherina'nın Kabarda üzerinde Rus koruyuculuğunu ilan ettiğini söyleyen fermandan memnun değildi ve bunu Kabarda'nın aleyhine olarak değerlendiriyordu. Ömrünün son yıllarında Qasey, Rusya'ya politik baskı uygulayabilecek müttefikler aradı.[1][2]
1773 yılındaki ölümüyle yerine Rus yanlısı Jankhot Tatarhan geçti.
Kaynakça
değiştir- ^ А. В. Казаков. Адыги (черкесы) на российской военной службе. Воеводы и офицеры. Середина XVI — начало XX в. Биографический справочник. Нальчик. ГП КБР «Республиканский полиграфкомбинат им. Революции 1905 г.» Издательский центр «Эль-Фа», 2006, с. 54
- ^ "Атажукин Касай» Черкес | историко-познавательный портал". 12 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2013.