Sünen-i Ebu Davud

Sünen-i Ebu Davud (Arapça: سُنن أبي داود) Ehl-i Sünnet hadis literatüründe en güvenilir hadis kitapları olarak kabul edilen altı kitaptan (Kütüb-i sitte) biridir.

Sünen Ebu Davud kitabının ciltleri

Müellifi Ebu Davud'dur. Bu eser de müellifine nisbetle Sünen-i Ebu Davud olarak anılır.

Eseri

Ebû Dâvud Muhammed b. Süleyman b. İshak b. el-Ezdî es-Sicistânî, h. 202 senesinde Sicistan’da doğmuştur.

İlk tahsilinden sonra Nişabur, Kûfe, Horasan, Arabistan, Mezopotamya, Îran, Suriye ve Mısır’a ilim yolculukları yapmıştır. H. 275 (888) senesinde Basra’da ölmüştür.

Ebû Dâvûd birçok eser vermiştir. Bunların en meşhuru fıkıh konularına ait hadislerden oluşan Sünen’idir. Onun eseri hadis edebiyâtı içinde oldukça önemli bir yere sâhip olan Sünen türünün ilki kabul edilmektedir. 500.000 hadis içinden yirmi yılda seçilmiş 4800 hadisten meydana gelmiştir.

Ebû Dâvud “Akıllı kimse için bu hadislerin dört tanesi bile yeter” demiş ve bunları şöyle sıralamıştır: “Ameller niyetlere göre değerlendirilir”, “Gereksizi (mâlâyânî) terk etmesi kişinin îman olgunluğundandır”, “Kendi nefsi için istediğini Müslüman kardeşi için istemeyen olgun mümin olamaz.”, “Helâl de bellidir, haram da.”

Ebû Dâvud her konuda en kuvvetli olan hadisleri zikretmiştir. Hadislerin muhtelif rivâyetlerini de vermiştir. Hadis âlimlerinin ittifakla terk ettiği hadisleri eserine almamakla beraber; fıkıh âlimlerinin delil olarak kullandığı bazı zayıf hadisleri alırken kusurlarını göstermiş, sahih olarak bildiği hadisler için ise herhangi bir açıklama yapmamıştır.

Sünen, zaman içinde bütün mezhep mensuplarınca okutulmuştur.